Κατηγορία: Κείμενα

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στους 5

ΜΙΛΑΝΟ-ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΚΕΥΗ ΕΝΑ «ΕΝΤΑΛΜΑ» ΔΡΟΜΟΣ

Στις 12 Νοεμβρίου 2015 οι Ελληνικές διωκτικές Αρχές σε αγαστή συνεργασία με τις Ιταλικές, βάσει Ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης,  συλλαμβάνουν 5 φοιτητές, κατοίκους της Αγίας παρασκευής, προκειμένου να τους εκδώσουν στην Ιταλία και να δικαστούν για τη συμμετοχή τους στην διεθνή διαμαρτυρία ενάντια στην «ΕXPO 2015» που πραγματοποιούνταν το Μάιο στο Μιλάνο.

Λίγα λόγια για την «ΕXPO 2015»: Πρόκειται για διεθνές πανηγύρι του επιχειρηματικού κόσμου. Με πρόφαση την συνάντηση διεθνών παραγόντων για τον «επισιτισμό. την τεχνολογία και τις καινοτομίες», στην Ιταλία της κρίσης δαπανήθηκαν εκατομμύρια για τη φιλοξενία της έκθεσης. Η συμμετοχή στην διοργάνωση των λόμπι διαφθοράς, και μαφίας με τα χαμόγελα των πολιτικών που επιβάλλουν σκληρή λιτότητα και νέα μέτρα οικονομικής συμπίεσης στην ιταλική κοινωνία εξόργισε πλήθος ανθρώπων από όλο τον κόσμο που για περίπου μια εβδομάδα διαδήλωνε στο Μιλάνο.
Την ίδια περίοδο κατά τη διάρκεια ταξιδιού στην Ιταλία, φοιτητές από την Ελλάδα  ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αυτό, και παρευρέθηκαν στη διαδήλωση εκφράζοντας την αντίθεσή τους στο ασφυκτικό οικονομικό και κοινωνικό κλίμα εις βάρος των κατώτατων κοινωνικών στρωμάτων που απεργάζονται οι διεθνείς πολιτικές.

Η πράξη τους αυτή διώκεται από τις Ιταλικές Αρχές και τώρα είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να δικαστούν σε άλλο τόπο, με δικογραφία κακουργηματικού χαρακτήρα, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα, μακριά από συγγενείς, φίλους, δικηγόρους και αλληλέγγυους. Είναι η πρώτη φορά που το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης χρησιμοποιείται για λόγους δίωξης κινηματικής δράσης. Αυτή τη στιγμή είναι στη δικαιοδοσία της δικαστικής εξουσίας να αποφασίσει για την έκδοσή τους.

Από τη μεριά μας δηλώνουμε πως δεν θα αφήσουμε κανένα και καμία μόνη της απέναντι στην κρατική καταστολή από όπου κι αν προέρχεται. Η αντίθεση και η αντίσταση στην επιβολή της εκμετάλλευσης και της κυριαρχίας είναι πάντοτε το ζητούμενο κάθε ελεύθερου ανθρώπου. Στεκόμαστε απέναντι στην ελληνική κρατική καταστολή και στους διεθνείς πλέον τρομονόμους που έρχονται να επισφραγίσουν τον ολοκληρωτισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αγώνες καθημερινοί, ατομικοί και συλλογικοί .

ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΣΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΟΙ 5 ΦΟΙΤΗΤΕΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
ΧΑΛΑΝΔΡΙ

Ανακοίνωση αλληλεγγύης στην Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου

Τη Δευτέρα 9/11 στις 5.30 π.μ. εξερράγη εκρηκτική ύλη μεγάλης ισχύος η οποία είχε τοποθετηθεί στην εξώπορτα της Κατάληψης Έπαυλης Κουβέλου στο Μαρούσι. Αποτέλεσμα ήταν να προκληθούν μεγάλες υλικές ζημιές στα γύρω κτήρια και στην κεντρική είσοδο της κατάληψης.

 

Από τη δική μας πλευρά δεν περιμένουμε ούτε την ανάληψη ευθύνης ούτε τα σαϊνια του κράτους να μας υποδείξουν τον ένοχο. Όπως έχουμε ξαναπεί αυτόν τον αναγνωρίζουμε από μακριά. Τον έχουμε βρει μπροστά μας πολλές φορές, καθώς τον έχουμε αντιμετωπίσει σε πολλαπλά μέτωπα, στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Ο εχθρός αυτός είναι κρυμμένος στους κρατικούς μηχανισμούς που είτε με έμμεσους είτε με άμμεσους τρόπους προσπαθεί να επιτεθεί στους κατειλλημένους χώρους και γενικότερα στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.
 Η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου δέχτηκε την επίθεση αυτήν ακριβώς επειδή οι αγώνες της ενοχλούν. Ενοχλούν τα μικρά και μεγάλα αφεντικά, τους μπράβους, τους φασίστες και τους ρατσιστές της περιοχής που σε κάθε κρατικό/παρακρατικό σχέδιό τους, για περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας, βρίσκουν απέναντί τους συνεχόμενες αντιστάσεις.   

 

Η Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου είναι κομμάτι ενός ευρύτερου μετώπου που αγωνίζεται για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας.

 

ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΝ ΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ
ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ
 

Φυσικά και θα ψηφίσουμε… όταν οι εκλογές γίνουν παράνομες

 Tο τόξο λυγίζει.Το ξύλο φωνάζει.
Στην κορυφή της ψηλότερης έντασης,
θα ξεπηδήσει η ορμή ενός ευθυτενούς βέλους.
Της πιο σκληρής και ευθύγραμμης τροχιάς. 
(Albert Camus)


Το καλοκαίρι τελείωσε. Η ζωή ξαναβρίσκει την γλυκιά της κανονικότητα μετά από τις διήμερες χαλαρωτικές διακοπές της μεσαίας τάξης. Τα παιδιά ξαναγυρίζουν στα σχολεία που σαν από θαύμα τα κατάφεραν να ανοίξουν κι αυτή τη χρονιά, έστω και με μερικές χιλιάδες λιγότερους δασκάλους. Τα αφεντικά συνεχίζουν ανενόχλητα να ρίχνουν τα μεροκάματα και να πλουτίζουν σε βάρος όλων των άλλων. Τα νάυλον είδωλα της τηλεοπτικής σαχλαμάρας εγκαινιάζουν δυναμικά τη νέα σεζόν εκτοξεύοντας τα σκουπίδια τους στα μούτρα του «μέσου τηλεθεατή», ενώ ταυτόχρονα,  χιλιάδες άνθρωποι, πρόσφυγες και μετανάστες, συνεχίζουν να πνίγονται στα γαλανά νερά του Αιγαίου.

 

Την ίδια στιγμή ,ο ανεκδιήγητος συρφετός των κομματικών λακέδων, για ακόμα μία φορά, καταφεύγει στο αλάνθαστο κριτήριο του «κυρίαρχου λαού» και ζητάει την ψήφο του ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα την κοινωνική καταστροφή.

 

Από τη μια οι κλόουν της «πρώτης φορά αριστεράς» και της  «ηρωικής διαπραγμάτευσης», από την άλλη κάτι δεξιοί βαρύμαγκες, προσκυνητές της επιχειρηματικότητας. Καί γύρω-γύρω, δολοφόνοι νεοναζί, αριστερές καρικατούρες, εραστές του «εθνικού νομίσματος», γραφικοί θαυμαστές του Πούτιν, απολιθωμένοι σταλινικοί.. όλοι αυτοί που τέλος πάντων ονομάζονται «πολιτικό προσωπικό» και που ο καθένας τους απαιτεί κομμάτι  από την πίτα. Εύκολα αναγνωρίσιμοι, ουρλιάζουν όλοι μαζί στα τηλεπαράθυρα και στα μπαλκόνια. Σηκώνουν το δάχτυλο, κραυγάζουν, καταγγέλουν, θυμώνουν καί δακρύζουν γκρό-πλάν στην κάμερα. Κάνουν πως τσακώνονται με τους αντίπαλους σαλτιμπάγκους, ποιανού ο αρχηγός είναι πιο ψηλός, πιο πατριώτης, πιο αριστερός, πιο φωτογενής. Και κυρίως ποιός είναι πιο ικανός να τσακίζει κάθε ίχνος κοινωνικής αντίστασης καί να προσελκύει περισσότερους επενδυτές. Τσακώνονται με δυο λόγια για το ποιος από όλους τους είναι πιο δούλος και πιο καλό τσιράκι των πραγματικών τους αφεντικών. Των εργοδοτών.

 

Γλείφουν εκεί που τάχα έφτυναν, χαριεντίζονται με καναλάρχες, μπράβους, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβους και όποιο άλλο κοινωνικό κατακάθι μπορεί σύμφωνα με τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων τους να τους εξασφαλίσει την άνοδο στην εξουσία, δηλαδή με άλλα λόγια την άνοδο στο σβέρκο των κορόιδων. Των κορόιδων που πέντε χρόνια τώρα ξεγελάνε με χοντράδες και ψέματα όπως το κλασικό «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», η «σκληρή διαπραγμάτευση», οι αγορές που χορεύουν κλπ, αποκρύπτοντας έτσι την ταξική φύση της κρίσης και κυρίως εξωραΐζοντας το βασικότερο επακόλουθό της, τη βίαιη αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αστών και των καπιταλιστών . Και κάπως έτσι, οι αυταπάτες που καλλιέργησαν κυρίως οι πολιτικοί απατεώνες του σύριζα,  για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού γκρεμίζονται με πάταγο και οδηγούν σε σκληρότερα ταξικά μέτρα σε βάρος των καταπιεσμένων.
Για όλα αυτά τα κομματικά παράσιτα, καμιά κατηγορία δεν μας φαίνεται αρκετά βαριά καί κανένα επίθετο αρκετά προσβλητικό. Όμως το θέμα δεν είναι αυτοί. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Το θέμα είναι οι.. ψηφοφόροι τους.

 

Οι ψηφοφόροι-πελάτες, που άβουλοι μοιραίοι και δειλοί, καρφωμένοι στις οθόνες τους προσποιούνται πως ακούν προσεκτικά τις προεκλογικές τιποτολογίες των πολιτικών, ενώ στην πραγματικότητα απλά προσμένουν με λαχτάρα να κυβερνηθούν για να εξασφαλίσουν την καθημερινή τους μιζέρια. Πρόβατα που ψάχνουν τσοπάνη να τα προστατεύσει από τον λύκο. Μόνο που ξεχνούν οτι τα πρόβατα ο τσοπάνος τα πάει για σφάξιμο, όχι ο λύκος.

 

Εμείς σε όλο αυτό τον παραλογισμό  γυρίζουμε την πλάτη καί καλούμε κάθε ελεύθερο άνθρωπο να κάνει το ίδιο. Αρνιόμαστε το παιχνίδι τους και τους το χαλάμε. Δεν δίνουμε δεκάρα ποιος θα είναι την επόμενη Δευτέρα ο χειριστής της καπιταλιστικής κρεατομηχανής. Ποιος από όλους τους θα ηγηθεί της επίθεσης στην κοινωνία, στη φύση, στις ζωές μας. Για εμάς, η μάχη για να κερδίσουμε τη ζωή  μας, δεν περνά μέσα από τις αίθουσες καμίας βουλής και κανενός κομματικού γραφείου.
Εμείς δεν ελπίζουμε σε εκλογές. Γνωρίζουμε οτι όποιοι και να είναι στην κυβέρνηση, η αστική τάξη και το κράτος της θα συνεχίσουν να συρρικνώνουν το εργατικό εισόδημα, να φυλακίζουν αγωνιστές, να πνίγουν πρόσφυγες και μετανάστες.

 

Για εμάς οι αλλαγές γίνονται μόνο από τους κάτω και μόνο με κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, επιλέγουμε συνειδητά να μην δώσουμε καμία νομιμοποίηση σε αυτό που μας σκοτώνει, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤAΣΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ, και με σημείο εκκίνησης τις γειτονιές μας, τους τόπους εργασίας μας, τα κοινά μας ενδιαφέροντα και ανάγκες, αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας.

 

Αγωνιζόμαστε για την ατομική ελευθερία και την ισότητα που έρχεται μόνο μέσα από την κοινωνική απελευθέρωση.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Βιώματα, σκέψεις και θέσεις σε καιρούς Ελπίδας

«…..Όλοι εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στη δημοτική αρχή και δήλωναν τη διάθεσή τους να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις…….. Ευχαριστούμε από καρδιάς τους εργαζόμενους του Δήμου, όλους τους συλλόγους της πόλης, τον ΣΠΑΠ για την ιδιαίτερη συμβολή του, την Αστυνομία, την εταιρεία Σκλαβενίτης Α.Ε., το Σωματείο Καταστηματαρχών Υγειονομικού Ενδιαφέροντος, την ομάδα Πραπόπουλου, το εργαστήριο-αναψυκτήριο Βελανιδιά και ιδιαιτέρως τους συμπολίτες μας που μας έδωσαν κουράγιο και δύναμη για το μέλλον.»  

 

Το παραπάνω απόσπασμα της 25ης Μαΐου 2015 με το οποίο η δημοτική αρχή μας κάνει την «τιμή» να μας συμπεριλάβει στη λίστα των ευχαριστιών της για την αποκατάσταση της ρεματιάς από τον εμπρησμό, αναφέροντας μας μάλιστα σαν «ομάδα Πραπόπουλου», μας δίνει την ευκαιρία να αποκαλύψουμε τη σύγχυση, τις φοβίες αλλά την πολιτική σκοπιμότητα που κρύβουν τέτοιες χαμογελαστές ανακοινώσεις από πλευράς τοπικής αριστερής εξουσίας.
Να ξεκινήσουμε λοιπόν αναρωτώμενες/οι πως γίνεται ένα αγαθό που είναι κοινόχρηστο και δημόσιο όπως η Ρεματιά και το θέατρο της, πνεύμονας ζωής για το Χαλάνδρι και αναπόσπαστο στοιχείο της γειτονιάς μας να χρησιμοποιείται από την δημοτική αρχή ως ευκαιρία να μοιράσει ευχαριστίες με εκείνο τον αφ’ υψηλού «αέρα» του ιδιοκτήτη που χαμογελά ικανοποιημένος στα παιδιά που έβαψαν το φράχτη του σπιτιού του. Το παραμύθι της αστικής κομψότητας και της ανταλλαγής φιλοφρονήσεων μεταξύ τοπικών αρχόντων και μεγαλοεπιχειρηματιών (Δήμος, ΕΛ .ΑΣ, Σκλαβενίτης ΑΕ) φαντάζει ανατριχιαστικό. Το ενδιαφέρον όσων έτρεξαν για να σώσουν το ρέμα δεν πρέπει να υποβαθμίζεται ως «ανταπόκριση σε κάλεσμα του δήμου» ούτε να διακρίνεται σε Α’ και Β’ διαλογής (όπου Α’ βάλε επιχειρήσεις και αφεντικά που δεν έχασαν την ευκαιρία για λίγο «πράσινο ξέπλυμα», είτε πολιτικάντηδες που ζητιανεύουν ψήφους). Τα δέντρα και οι σκιές της ρεματιάς ανήκουν σε όλους μας.
Η ειλικρινής ανησυχία και ευαισθησία μπορεί να είναι ζητούμενο στις σχέσεις μας μόνο όταν είναι ανιδιοτελείς. Το σκόπιμο ανακάτεμα, στην ανακοίνωση, τοπικών συλλόγων, μαγαζατόρων, μεγαλοεπιχειρηματιών, αστυνομίας, καταληψιών και κατοίκων που δήθεν έδρασαν από κοινού για έναν ανώτερο –εδώ οικολογικό- σκοπό, θέλει να εμπεδώσει την ιδέα πως στο Χαλάνδρι η αριστερή εξουσία έχει καταφέρει να απενεργοποιήσει τις κοινωνικές εντάσεις και αντιθέσεις. Η λογική αυτή παραγνωρίζει τα συγκρουόμενα συμφέροντα εντός της κοινωνίας και καθιστά έτσι δυσδιάκριτη την συνεχή σκληρή εκμετάλλευση της φύσης και των ανθρώπων από το κεφάλαιο και τους υπηρέτες του. Η πεποίθηση πως όλοι μαζί μπορούμε, πως μόνο η εθνική ενότητα θα μας βγάλει από την κρίση και πως η «έντιμη διαπραγμάτευση» θα μας δώσει την «αξιοπρεπή λύση» είναι η παγίδα για να μένουμε αδρανείς, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στην αριστερή διαχείριση, η οποία δεν πρόκειται να συγκρουστεί με το σύστημα το οποίο της δίνει μέρες εξουσίας.
Στεκόμαστε απέναντι όχι μόνο σε όσους λεηλατούν τις ζωές μας αλλά και σε όσους διαστρεβλώνουν την εικόνα των εκμεταλλευτικών σχέσεων. Σχέσεις που αφήνουν τους εκμεταλλευτές να κερδίζουν συνεχώς έδαφος όσο οι εκμεταλλευόμενοι/ες δεν συγκρούονται και κοιτούν την «ελπίδα που έρχεται», όσο  αναθέτουν την σύγκρουση στον «διαμεσολαβητή (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ)», όσο αργούν να αντιληφθούν ότι οι κρατικοί μηχανισμοί και οι κερδοσκόποι αδιαφορούν πλήρως για το πράσινο που λιγόστεψε ή για τον πολιτισμό που λαβώθηκε. Αν ήταν διαφορετικά δεν θα λειτουργούσαν 300 παράνομα εργοστάσια επεξεργασίας τοξικών και βιομηχανικών αποβλήτων στον Ασπρόπυργο που υπό συνθήκες μαφίας οδήγησαν στο τοξικό νέφος των προηγούμενων ημερών. Αν ήταν διαφορετικά δεν θα αποχαρακτηρίζονταν με νόμους δασικές εκτάσεις παραδιδόμενες πλέον προς ελεύθερη καταπάτηση, δεν θα διώκονταν από τις αρχές άνθρωποι που μάχονται για την προστασία του δάσους της Χαλκιδικής από τις εταιρίες εξόρυξης χρυσού και εκπομπής ρύπων.
Η κοινωνική συνεισφορά και η οικολογική συνείδηση παραμένουν ψευδαισθήσεις όσο δεντροφυτεύουμε μαζί με τον «ΣΚΑΙ» ή αναδασώνουμε τη Ρεματιά μαζί με τον Σκλαβενίτη ΑΕ ή την ΕΛΑΣ. Η έννοια της αλληλεγγύης χάνει το νόημά της κάθε φορά που γεμίζουμε τα φιλανθρωπικά καλάθια των σούπερ μάρκετ, κάθε φορά που ενισχύουμε το παγκάρι των παπάδων. Η αντίσταση χάνει το νόημά της  κάθε φορά που μένουμε αδιάφοροι μπροστά στην επίθεση του κράτους σε ριζοσπαστικά και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως είναι οι εκκενώσεις καταλήψεων και τη μετατροπή τους σε ΚΑΠΗ, ωδεία και σχολεία αποστείρωσης. Η προσπάθεια αφομοίωσης ή υποτίμησης των ανταγωνιστικών εγχειρημάτων, η οικειοποίηση των προταγμάτων τους και απονοηματοδότησή τους, δεν μας περνούν απαρατήρητες ούτε θα μείνουν αναπάντητες.
Τέλος, σε αυτούς που πάντα βρίσκουν κάτι καλό στην θεσμική αναγνώριση, θέλουμε να πούμε πως η μόνη νομιμοποίηση που για μας είναι σημαντική, είναι εκείνη που προέρχεται από τα κάτω, από τα ριζοσπαστικά και χειραφετητικά κομμάτια της αγωνιζόμενης κοινωνίας κι αυτή δεν εκφράζεται με δημοσιοσχεσίτικα «ευχαριστώ» και «παρακαλώ».
 Ενάντια σε όσα μας κλέβουν τη ζωή, το γέλιο, τη χαρά, τον έρωτα
 
ΚΑΤΑΛΗΨΗ  ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟYΛΟΥ

Μια πρώτη τοποθέτηση σε ό,τι αφορά τον ΕΜΠΡΗΣΜΟ του Θεάτρου Ρεματιάς, αλλά και της Ρεματιάς της ίδιας

      Τη Δευτέρα 18 /5 γίναμε μάρτυρες  του εμπρησμού του θεάτρου της ρεματιάς αλλά και της ρεματιάς της ίδιας. Ως συλλογικότητα θεωρούμε χρέος μας να τοποθετηθούμε επί του θέματος όχι μόνο εξ αιτίας της αυτονόητα οργανικής σχέσης που έχει η ρεματιά με την Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου, αλλά κυρίως λόγω του ότι η προάσπιση της, όπως άλλωστε και η προάσπιση όλων των δημόσιων και ελεύθερων χώρων στην ευρύτερη περιοχή του Χαλανδρίου, έχει για μας τεράστια αξιακή σημασία και αποτελεί έναν από τους κεντρικούς άξονες της δράσης μας.
Η ρεματιά είναι και θα παραμείνει  πράσινος πνεύμονας μέσα στη τσιμεντούπολη και ένας ελεύθερος για όλες/ους χώρος μακριά από τα καυσαέρια της εθνικής «ανάπτυξης» ,κι αυτό δεν τίθεται σε καμία περίπτωση υπό συζήτηση ή υπό διαπραγμάτευση. Η αποφασισμένη συλλογική δράση για την προστασία της, μπορεί να κάνει εφιάλτες τα «βρώμικα όνειρα» του κάθε λογής μικρού ή μεγάλου καταπατητή/επιχειρηματία/τσιφλικά. Αυτά για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα από την αρχή.
          Το γεγονός τώρα, ότι τη Δευτέρα στις 2 παρά 10’, φλόγες τύλιξαν από τη μια στιγμή στην άλλη το θεατράκι και κομμάτι της ρεματιάς απειλώντας τις γύρω κατοικίες καθώς και το μεγάλο σπίτι μας, σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαίο συμβάν ή πράξη κάποιου «πυρομανούς». Κι ενώ αρχές κανάλια και «ειδικοί» ξεκίνησαν από τη πρώτη στιγμή το πάρτυ του θεάματος  και τα επικοινωνιακά παιχνίδια, εμείς αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον (sic)  τα «πώς», τα «πότε» και τα «γιατί» που θα έρθουν να καλύψουν την ανάγκη του πεινασμένου για πιπεράτες αποκαλύψεις κοινού. Ενός κοινού που στη μεγάλη του πλειοψηφία, όταν  κοπάσει ο επικοινωνιακός θόρυβος και πάντως πολύ πριν ξεθυμάνει η μυρωδιά  των καμένων, θα έχει χάσει το όποιο «ενδιαφέρον» του για την υπόθεση αφού: «...Κρίμα βέβαια, αλλά αφού δεν κάηκαν περιουσίες, πάλι καλά, μικρό το κακό.»
         Από την δική μας πλευρά πάντως, λέμε να μην περιμένουμε ούτε τα αποτελέσματα των ερευνών ούτε τα σαΐνια του κράτους να μας πουν ποιος είναι ο «πραγματικός» ένοχος. Αυτόν τον αναγνωρίζουμε από μακριά. Τον έχουμε βρει μπροστά μας πολλές φορές καθώς τον έχουμε αντιμετωπίσει σε πολλαπλά μέτωπα στους καθημερινούς μικρούς και μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Με διαφορετικά κάθε φορά ονόματα, εταιρικά σχήματα και μεθόδους, άλλοτε μοιράζοντας χάντρες και καθρεφτάκια στο πόπολο, άλλοτε στέλνοντας μπράβους και ΜΑΤ σε όσους αντιδρούν, κι άλλοτε απλά και όμορφα με υπουργικές αποφάσεις, ο πραγματικός ένοχος, επιτίθεται παντού και αρπάζει αυτό που ανήκει σε όλους: τη γη, το νερό, τον συλλογικό πλούτο, τη γνώση και την υγεία μας. Απροκάλυπτα και αισχρά, κερδοσκοπεί μολύνοντας τις θάλασσες και τον αέρα, στρώνοντας με τσιμέντο τις βουνοπλαγιές, καίγοντας δάση και ρεματιές για να τα πουλήσει σαν οικόπεδα, μπαζώνοντας χείμαρρους και όχθες, υποβαθμίζοντας κάθε μέρα τη ζωή όλων μας, αρκεί να υπάρχει το επιθυμητό ποσοστό κέρδους. Απλά χτες χτύπησε και στη γειτονιά μας για να μας θυμίσει ότι κανείς δεν εξαιρείται και ότι όλες μας είμαστε στο στόχαστρο, αρκεί να ικανοποιείται το επιχειρηματικό πλάνο και η απαραίτητη συνθήκη κερδοφορίας. Τόσο απλά…
       Ο πραγματικός ένοχος , είναι ύπουλα κρυμμένος  πίσω από φαινομενικά ουδέτερους   όρους όπως «ιδιωτικό συμφέρον», «επενδυτής», «αγορά», «ιδιωτική πρωτοβουλία» κλπ.
Αυτούς τους όρους, που ένα τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας αποβλακωμένο και διαπαιδαγωγημένο στον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό και με μοναδική της αξία την ατομική επιβίωση, έχει  μάθει να τους θεωρεί κάτι σαν τίτλους τιμής .
         Καλά τα σενάρια λοιπόν, όμως κάποιους/ες δε μας ξεγελάνε. Εμείς ξέρουμε ότι ο πραγματικός εμπρηστής της ρεματιάς δεν είναι μόνο το πληρωμένο κάθαρμα που έβαλε τη φωτιά, ούτε βέβαια κάποιος ασυνείδητος πυρομανής. Τον πραγματικό φταίχτη τον έχουμε ξανασυναντήσει με την μορφή της Eldorado Gold και της Ελληνικός Χρυσός που καταστρέφουν το αρχέγονο δάσος στις Σκουριές, τον γνωρίσαμε με την μορφή του μεγαλοεπιχειρηματία που προσπαθεί να φυτέψει τις γιγάντιες ανεμογεννήτριες του στα βουνά της Νάξου και της Ικαρίας, του εφοπλιστή που ξεφορτώνεται τα τοξικά κατάλοιπα από τα αμπάρια των πλοίων του στη θάλασσα γλυτώνοντας έτσι από «περιττά» έξοδα. Τον αναγνωρίζουμε στο λογότυπο του trendy μπουζουκομάγαζου και στη φάτσα του μαφιόζου ιδιοκτήτη του που καταπατά δημόσιο χώρο, μαντρώνει παραλίες και ξεσπιτώνει  κατοίκους από ολόκληρες γειτονιές για να επεκτείνει την επιχείρησή του γεμίζοντας με τα σκουπίδια του το περιβάλλον και τα κεφάλια των χαζοχαρούμενων πελατών του μέχρι και το «μικρό» αφεντικό που θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να ξεζουμίσει λίγο παραπάνω τους/ις εργαζόμενους/ες του.           Εμείς τους ξέρουμε όλους αυτούς που καταστρέφουν τις ζωές μας στο όνομα της  χιλιοτραγουδισμένης επιχειρηματικότητας, της ανάπτυξης (της δικής τους)  και της σαχλαμάρας που έχουν βαφτίσει ελληνικό εμπορικό δαιμόνιο. Κι αυτοί μας ξέρουν. Και μας σιχαίνονται, γιατί μας βρίσκουν και θα μας βρίσκουν πάντοτε μπροστά τους να τους χαλάμε τα σχέδια, είτε αυτά τα σχέδια είναι να βάλουν χέρι στη ρεματιά, είτε οτιδήποτε άλλο.
 
ΥΓ: Να ευχαριστήσουμε τους/ις συντρόφους/ισσες που από τη πρώτη στιγμή έσπευσαν να προστατεύσουν το χώρο και βοήθησαν στην κατάσβεση της φωτιάς.
                         ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, ΣΕ ΜΠΡΑΒΟΥΣ ΚΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ        
                     ΜΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ : ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ
                                          ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ    
                                             protovouliaxalandriou.blogspot.gr
                     

Αλληλεγγύη στον Αναρχικό Απεργό Πείνας Ν. Ρωμανό

Όσο το κράτος είναι υποχρεωμένο να σκοτώνει 
                                                              σημαίνει πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι.
Ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός βρίσκεται όμηρος στα χέρια του κράτους από τις 2/2/2013 καταδικασμένος σε 16 χρόνια κάθειρξης για την υπόθεση της διπλής ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης, κατά την οποία μαζί με συντρόφους του απαλλοτρίωσε χρήματα από τα χέρια κράτους και κεφαλαίου. Επίσης κατηγορείται από τις αρχές για υποθέσεις «τρομοκρατίας» οι οποίες δεν έχουν ακόμα εκδικαστεί. Ενάντια στον μιντιακό οχετό και την καθεστωτική προπαγάνδα που βαφτίζουν κάθε αγωνιστή/στρια τρομοκράτη πάντα θα καταδεικνύουμε τους αληθινούς τρομοκράτες της κοινωνίας που δεν είναι άλλοι από τους διώκτες του Νίκου, το κράτος και το κεφάλαιο.
Ο Ν. Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10/11/2014 και ξεκίνησε στις 10/12 απεργία δίψας διεκδικώντας μια ανάσα ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού ] μέσω των εκπαιδευτικών αδειών, τις οποίες και δικαιούται. Με γελοία προσχήματα και με τις ευλογίες του υπουργού Δικαιοσύνης Αθανασίου το Συμβούλιο της φυλακής δεν του τις χορηγεί. Επιπλέον, στη βουλή αυτές τις μέρες κατατίθεται τροπολογία-παραθυράκι που θεσμοθετεί την τηλε-φοίτηση, εντείνοντας την απομόνωση και τον αποκλεισμό των κρατουμένων και επιταχύνεται η διαδικασία εισαγωγής βραχιολιών επιτήρησης με στόχο τη διάχυση του ελέγχου και έξω από τη φυλακή.  Το κράτος εισάγει έτσι μεθόδους για τη μελλοντική καταστολή και επιτήρηση ευρύτερων κομματιών της κοινωνίας.
Αντιστεκόμενος στην κρατική βία που προτάσσει τιμωρία και εκδίκηση, ο Ν. Ρωμανός έχει βάλει ως ανάχωμα τη ζωή του, αγωνιζόμενος για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Ο αγώνας του Ν. Ρωμανού δεν είναι ατομικός, είναι αγώνας όλων μας, ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας απ’ όπου κι αν προέρχεται κι αυτό ο σύντροφος μας το έδειξε έμπρακτα, αρνούμενος την επικοινωνία με κάθε  θεσμικό φορέα (είτε αυτός λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, είτε όπως αλλιώς λέγονται οι έμποροι ελπίδων).
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Ν. ΡΩΜΑΝΟ
 Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου
praposquat.espivblogs.net

Καταλήψεις 2014

Οι καταλήψεις είναι σημεία αναφοράς στον διαρκή αγώνα που δίνουμε όλοι-ες εμείς ενάντια στην καταπίεση και τη μιζέρια που οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου μας επιβάλλουν. Η συνάντηση μας στους χώρους αυτούς κάνει εφικτή την οργάνωση της αντίστασης από τα κάτω, στους δρόμους των μεγαλουπόλεων, στην εργασιακή καθημερινότητα και στις γειτονιές. Με διαδικασίες αντιιεραρχικές και ανοιχτές σε όποια-ον το επιθυμεί να συμμετέχει αποφασίζουμε, πάντοτε ισότιμα, για τις ζωές μας χωρίς το σπρώξιμο κανενός πολιτικού κόμματος. Χτίζουμε κοινωνικές δομές αλληλεγγύης, όπως μαθήματα αυτομόρφωσης, καφενεία, σινεμά, ανταλλακτικά παζάρια, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, χωρίς χρήμα, για να μετατρέψουμε τις σχέσεις χρήματος και συμφέροντος σε σχέσεις αλήθειας, συνεργασίας, σεβασμού και αλληλεγγύης.
Παρόλα αυτά, ο ρόλος του κράτους και η επίθεση που δεχόμαστε από αυτό και τους φασίστες μπράβους του είναι τέτοια, που δεν μπορούμε παρά να τους θεωρήσουμε εχθρούς όλων εκείνων που συνειδητά αρνούνται να αλλοτριωθούν από τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της ζωής, την βλακεία του ζάπινγκ και της κατανάλωσης, την καρπαζιά του αφεντικού, την γαλανόλευκη ψευτοπερηφάνια, την συζυγική γαλήνη.

Η μάχη για την υπεράσπιση όλων των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων αγώνα δεν θα σταματήσει ποτέ.

25

Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου
Πολύδροσο Χαλανδρίου, από το 2006, πρώην εγκαταλελειμμένη βίλα βιομηχάνων και μεγαλεμπόρων. Ανοιχτή για όλες-ους συνέλευση  κάθε Τρίτη
Βίλα Ζωγράφου,
Ζωγράφου, από το 2011, Η ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Ζωγράφου προχώρησε σε επανοικειοποίηση της Βίλας αυτής μετατρέποντας τη σε χώρο δράσης όλης της γειτονιάς. Ανοιχτή συνέλευση κάθε Δευτέρα
Στρούγκα,
Νέα Φιλαδέλφεια, από το 2009, το δημοτικό πνευματικό κέντρο εγκαταλελειμμένο από τις δημοτικές αρχές. Η συνέλευση κατοίκων Νέας Φιλαδέλφειας κάθε Τρίτη διαχειρίζεται το χώρο
Κατάληψη έπαυλης Κουβέλου, 
Μαρούσι, από το 2010, πριν  30 χρόνια παραχωρήθηκε στην εκκλησία με σκοπό την ίδρυση στέγης απόρων και ορφανών παιδιών και έκτοτε… εγκαταλείφθηκε.
Σινιάλο,
Κάτω Αιγάλεω, από το 2010, κατάληψη ενός δημοτικού χώρου στις εργατικές πολυκατοικίες. Εβδομαδιαία συνέλευση κάθε Τετάρτη
Αγρός,
Ίλιον κατειλημμένο έδαφος, από το 2009, νοτιο-δυτικά του πάρκου Τρίτση, οπου η δημόσια γή οικειοποιείται για μη εμπορευματικούς σκοπούς
Αναψυκτήριο Ανάληψης,
Βύρωνας, από το 2014. Άτομα προχωρούν σε κατάληψη του εγκαταλελειμμένου αναψυκτηρίου με σκοπό την απελευθέρωσή του από την εμπορευματοποίηση και την εγκατάλειψη 
Λέλας Καραγιάννη,
Κυψέλη, από το 1988. Νεοκλασικό κτήριο που οι πλούσιοι ιδιοκτήτες του άφησαν στο κράτος για να γίνει ξενώνας φοιτητών κι εκείνο από το 1960 αδιαφόρησε! 
Βοξ,
Πλατεία Εξαρχείων, από το 2012. Άτομα προχώρησαν σε κατάληψη του κτηρίου (ιδιοκτησία ΙΚΑ) με στόχο τη μετατροπή του σε ανοιχτό κοινωνικό κέντρο
Παπουτσάδικο
Χαιδάρι, από το 2011. Εργοστάσιο παπουτσιών που η εγκατάλειψη το ρήμαζε, απελευθερώθηκε και άνοιξε τις πόρτες του ξανά για να στεγάσει πολιτικές και πολιτιστικές επιθυμίες ατόμων της περιοχής.
 Επαρχία,
Φάμπρικα Υφανέτ, Θεσσαλονίκη, από το 2004
Ματσάγγου, Βόλος, από το 2003
Τερμίτα, Βόλος από το 2012
Στο Μπίνειο, Μυτιλήνη, από το 2006
Ελαία, Κέρκυρα, από το 2009
Libertatia, Θεσσαλονίκη, από το 2009
Ευαγγελισμού, Ηράκλειο Κρήτης, από το 2002
Ρόζα Νέρα, Χανιά Κρήτης, από το 2004

11/10 Ρεμπέτικο Γλέντι για τους συλληφθέντες της πορείας στο κερατσίνι! ώρα 8μμ

Στα δελτία των 20.00 δεν γεννιούνται συνειδήσεις
 
    Την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε πορεία στις γειτονιές του Κερατσινίου. Ένας χρόνος πέρασε από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον ναζί-χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Για άλλη μια φορά κόσμος κατέβηκε στο δρόμο δηλώνοντας ότι δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί οποιαδήποτε φασιστική νοοτροπία και πράξη. Η παρουσία μας στο δρόμο ήταν η πολιτική μας απάντηση στους εκφοβισμούς, τραμπουκισμούς των φασιστών (εντός και εκτός βουλής), με αποκορύφωμα τα μαχαιρώματα και τις δολοφονίες.
    Προφανώς μια τέτοια κίνηση, παρουσία χιλιάδων αντιφασιστ-ρι-ών στο δρόμο ενόχλησε τους μηχανισμούς που γεννούν και θρέφουν το φασισμό σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Έτσι, το κομμάτι της πορείας που δεν δέχεται να ενταχθεί στα κομματικά μαντριά αλλά επιλέγει την αυτοοργάνωση, το αντιεξουσιαστικό μπλοκ, δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα από ένστολους φασίστες (ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ) με αποτέλεσμα αρχικά τη διάσπασή του και τελικά τη σύλληψη στο σωρό 64 συντροφισσών/-ων. Το σαθρό κατηγορητήριο, οι ανυπόστατες κατηγορίες και το ανελέητο ξύλο που προηγείται της σύλληψης είναι πάγια πλέον τακτική του κράτους που προσπαθεί να εξοντώσει κάθε προσπάθεια αντίστασης από τα κάτω.
   Χτυπώντας τα πιο ενεργά πολιτικά κομμάτια της κοινωνίας οι άρχοντες αυτού του τόπου αποσκοπούν στην τρομοκράτηση του κόσμου και στην αποθάρρυνση του από το να συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες και να διεκδικεί το αυτονόητο: ζωή, όχι επιβίωση. Φυσικά αυτό έρχεται να συμπληρώσει το παραμυθάκι περί «αντιναζιστικού» κράτους που προσπαθεί να καθησυχάσει την κοινωνία και τις ανησυχίες της φορώντας το αντιναζιστικό προσωπείο την ώρα που το ίδιο «άκρως δημοκρατικά» ξεφορτώνεται όποια/-ον θεωρεί περιττή/-ό δημιουργώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, φυλακές υψίστης ασφαλείας, πνίγοντας μετανάστες στο αιγαίο, διαπομπεύοντας οροθετικές, εκκενώνοντας σπίτια και καταυλισμούς και πετώντας στο δρόμο ανθρώπους που απλά δεν πληρούν τις προϋποθέσεις του.
      Άρα, δεν υπάρχουν τα δύο άκρα που μας διατυμπανίζουν τα τελευταία χρόνια αλλά απλά μέσα στην κοινωνία έχουμε να κάνουμε με ένα άκρο, αυτό της εξουσίας, του ίδιου του συστήματος που με τους κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς του καταπιέζει, εξαθλιώνει, δολοφονεί στο βωμό του κέρδους και τη διατήρηση της κυριαρχίας του.
           
ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΝ
Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 64 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
 
 
 
 
ρεμπέτικο γλέντι
οικονομικής ενίσχυσης των συλληφθέντων στο Κερατσίνι
το μόνο όργανο που θα λείπει είναι αυτό της τάξεως…
 
Σάββατο 11/10 19.00-23.00
στην κατάληψη κτήματος Πραποπούλου
(Προφήτη Ηλία 49,απέναντι από το θέατρο Ρεματιάς)
                                                                 
 

Ενάντια στο Άνοιγμα Γραφείων της Χ.Α.

ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ…
πως ο φασισμός δεν σταματάει ούτε αρχίζει στην χρυσή αυγή σαν κομματική  οργάνωση αλλά φωλιάζει στις σχέσεις που καθορίζονται από το φόβο, την εκμετάλλευση, την αδικία, τη διάκριση, την ανισότητα και την καταπίεση,

 

ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ…
ότι οι σχέσεις αυτές όχι μόνο διαποτίζουν την σύγχρονη κοινωνία αλλά επιβάλλονται και διδάσκονται από το ίδιο το κράτος είτε ως αυταρχική νομοθέτηση, είτε ως επιβολή φόρων, είτε ως σμπαράλιασμα των εργασιακών συνθηκών, είτε ως προπαγάνδα από τα -δικά τους από πάντα- ΜΜΕ, είτε κυνηγώντας με πογκρόμ και σκούπες πρόσφυγες οικονομικών πολέμων που αποκαλεί λαθρομετανάστες, είτε θάβοντας πιο βαθιά σε νέες, αυστηρότερες φυλακές (τύπου Γ) ανθρώπους που εναντιώθηκαν στην εξαθλίωση και τη σήψη του συστήματος,

 

ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ …
πως το κράτος σε αυτή τη βρώμικη δουλειά δεν είναι μόνο του αλλά παρέα με τις οικονομικές ελίτ έχουν βαλθεί να αφανίσουν ότι στέκεται εμπόδιο στη βουλιμια τους πατώντας πάνω στην απόγνωση, την απελπισία και τον ατομικισμό μας ταΐζοντας μας με θεωρίες δημοκρατίας και ενέσεις πατριωτισμού,

 

ΕΠΕΙΔΗ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ…
πως υπηρέτης στα σχέδια κράτους και κεφαλαίου είναι το παρακράτος, μαφίες και συμμορίες φασιστών της χρυσής αυγής που με το προσωπείο του τραμπούκου οργισμένου ελληναρά που αγανάκτησε, ψηφίζουν στη βουλή φοροαπαλλαγές για μεγαλοεπιχειρηματίες, και στο δρόμο επιτίθενται, μαχαιρώνουν και ενίοτε σκοτώνουν ανθρώπους  (Χαιντάρι/2011, Μομταζ /2012, Τάλεμπ/2012, Ασίφ /2012, Αλί/2013, Μοχάμεντ/2013, Λουκμαν 2013, Φύσσας/2013)

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΡΑΓΟΙ…

 

Οργανωνόμαστε σε δομές αντίστασης για να τσακίζουμε κάθε τι που μας επιβάλλει τη μιζέρια και τη φτωχοποίηση. Κατά καιρούς εφευρέθηκαν εύκολοι εχθροί (δημόσιοι υπάλληλοι, μετανάστες, τσιγγάνοι, αναρχικοί, καταλήψεις) ώστε να βρει τόπο η οργή. Ασφαλώς και δεν πρέπει να δώσουμε τόπο στην οργή αλλά τρόπο. Η οργή να γίνει συνείδηση κι απόφαση και δράση. Ο κυριότερος τρόπος για να ανατρέψουμε τον εκφασισμό της κοινωνίας και εξεγειρόμενοι και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα είναι να αντιτάξουμε ένα άλλο παράδειγμα και να το περιφρουρήσουμε με κάθε μέσο. Να δημιουργήσουμε μόνοι μας αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης μακριά από κράτος και κόμματα και θεσμικούς φορείς δοκιμάζοντας το «εμείς», χωρίς να περιμένουμε από μεγιστάνες φιλάνθρωπους «αθώους» ή από κάποιον «ηγέτη» να το αναλάβουν.
Δεν θέλουμε τους φασίστες στις γειτονιές μας!
Δεν θέλουμε «να συνηθίσουμε το πρόσωπο του τέρατος»!
Ενάντια στο άνοιγμα των γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Μαρούσι!

 

Κατάληψη Πραποπούλου , Πολύδροσο Χαλανδρίου

 

poreia24-01-e1405939975772

Την Πέμπτη 24/7 ώρα 18:00 καλείται συγκέντρωση διαμαρτυρίας
ενάντια στο άνοιγμα γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Μαρούσι.
Θα ακολουθήσει πορεία.

  Συλλογικότητες απο τα βόρεια, σύντροφοι/ισσες

Κατάληψη Έπαυλης Κούβελου,
Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου,
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Στα Βόρεια,
Αναρχική Ομάδα Αμαρουσίου,
…Σε τροχιά σύγκρουσης,
Λαϊκή Συνέλευση Αμαρουσίου,
Αντιφασίστες/Αντιφασίστριες

Ρομά Χαλανδρίου, Ραντεβού 30 Σεπτέμβρη 2014

Ρομά Χαλανδρίου
η προσπάθεια για εκτοπισμό τους, έξωση απ’τα σπίτια τους
και μεταφορά τους στο όρος Πατέρα στα Μέγαρα

Μια ακόμα περίπτωση θεσμοποιημένου φασισμού

«Στεγαζόμαστε σε αυτοσχέδιες παράγκες χωρίς ηλεκτροδότηση και ύδρευση, στερούμενοι ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής. Αποκομμένοι απ’ το κοινωνικό σύνολο, αντιμετωπιζόμαστε σαν πολίτες β’ κατηγορίας, αφού ακόμα και αναφαίρετα δικαιώματα όπως της μόρφωσης ή της εργασίας, δυσχεραίνονται από γραφειοκρατικές δυσλειτουργίες»

Λόγια που οι ίδιοι οι Ρομά είχαν με επιστολή τους απευθύνει προς τους αρμοδίους ήδη από το 2000, όταν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που καλοβλέπουν το φιλέτο της περιοχής (αφότου έγινε το μετρό δίπλα) έθεσαν το θέμα της μετεγκατάστασης τους στην κρατική ατζέντα.

Από τότε και μέχρι σήμερα , η κατάσταση στον καταυλισμό Χαλανδρίου δεν έχει αλλάξει και οι Ρομά, στο σύνολο τους 74 οικογένειες, συνεχίζουν να υφίστανται την αδιαφορία, την γκετοποίηση, και συχνά την καταστολή μέσω ποινικών διώξεων από το κράτος καθώς και το ρατσισμό πολλών κατοίκων. Αλλεπάλληλες αποφάσεις από τα όργανα της πολιτείας προσεγγίζουν το ζήτημα πρόχειρα και διαχειριστικά, αντιμετωπίζοντας τις ζωές των ανθρώπων αυτών που γεννηθήκαν και μεγάλωσαν στο δήμο Χαλανδρίου σαν ένα αριθμητικό δεδομένο που εδώ δε χωράει, εκεί δεν βολεύει κοκ. Με την τελευταία επίσημη απόφαση (που έχει πάρει αναβολή να εκτελεστεί μέχρι 30 Σεπτέμβρη) για την μετεγκατάσταση τους στο όρος Πατέρα στο Δήμο Μεγάρων – σε ένα βουνό δέκα χλμ μακριά απ’ την αμέσως προηγούμενη κατοικημένη περιοχή – χωρίς τη σύμφωνη γνώμη τους αποκαλύπτεται ο αυταρχισμός του κράτους και η επιδίωξη απομόνωσης ομάδων πληθυσμού που φαίνεται να «απειλούν» την κυρίαρχη ελληνική νόρμα, δημιουργώντας και προβλήματα στην «αναπτυξιακή» λογική ξεπουλήματος των πάντων απ’τους κρατούντες. Το κράτος σκοπίμως δεν επιλύει τα προβλήματα των Ρομά στον καταυλισμό του Νομισματοκοπείου, όπως και παντού, έτσι ώστε να μπορεί να τους εκτοπίσει όποτε αποφασίσει, αλλά και να διατηρήσει ταυτότητες όπως νόμιμος –παράνομος, ιδιώτης –καταπατητής, τροφοδοτώντας για ακόμη μια φορά το ρατσισμό, το μίσος και τον φόβο κάποιων κατοίκων που βεβαίως έχουν την ευθύνη τους. Με τον τρόπο αυτό το κράτος επιδιώκει να αναδεικνύεται ως ο μοναδικός ρυθμιστής των ζωών μας αποκλείοντας τη δική μας απόφαση και αυτενέργεια.

Οι Ρομά, με όπλο τους και την αλληλεγγύη ορισμένων κατοίκων της περιοχής, και χρησιμοποιώντας όσα νομικά εργαλεία έχουν απομείνει για την προάσπιση των δικαιωμάτων των αδυνάμων, έχουν καταφέρει να κοιτάξουν στα ίσα το κράτος, να αντισταθούν στην υποβάθμιση των ζωών τους και απαιτούν να μείνουν με όρους κοινωνικής ισότητας σε αυτό τον τόπο που ζουν για δεκαετίες,,..

Εμείς από την πλευρά μας, αντιστεκόμαστε στην  αυθαιρεσία της εξουσίας, στην έξωση των Ρομά χωρίς τη θέλησή τους εκτός του δήμου Χαλανδρίου, στην περιθωριοποίηση  τέτοιων ομάδων και την καταστολή των αντιδράσεων τους. Είναι ζητούμενο στο ρατσισμό και το φόβο που το κράτος μας διδάσκει και μας επιβάλλει να απαντάμε ενωτικά και επιθετικά αποβάλλοντας κι εμείς οι ίδιοι στερεότυπα και προκαταλήψεις πάνω σε διαχωρισμούς όπως είναι η καταγωγή, το έθνος, το φύλο, η μόρφωση , η ηλικία κ.α. Ο ρατσισμός πρώτα έρχεται για τους άλλους, μετά έρχεται και για σένα.

Κατάληψη Πραπόπουλου

Πεζόδρομος Προφήτη Ηλία 49. Πολύδροσο Χαλανδρίου

praposquat.espivblogs.net

1 2 3 4 5 6