Μήνας: Σεπτέμβριος 2015

Φυσικά και θα ψηφίσουμε… όταν οι εκλογές γίνουν παράνομες

 Tο τόξο λυγίζει.Το ξύλο φωνάζει.
Στην κορυφή της ψηλότερης έντασης,
θα ξεπηδήσει η ορμή ενός ευθυτενούς βέλους.
Της πιο σκληρής και ευθύγραμμης τροχιάς. 
(Albert Camus)


Το καλοκαίρι τελείωσε. Η ζωή ξαναβρίσκει την γλυκιά της κανονικότητα μετά από τις διήμερες χαλαρωτικές διακοπές της μεσαίας τάξης. Τα παιδιά ξαναγυρίζουν στα σχολεία που σαν από θαύμα τα κατάφεραν να ανοίξουν κι αυτή τη χρονιά, έστω και με μερικές χιλιάδες λιγότερους δασκάλους. Τα αφεντικά συνεχίζουν ανενόχλητα να ρίχνουν τα μεροκάματα και να πλουτίζουν σε βάρος όλων των άλλων. Τα νάυλον είδωλα της τηλεοπτικής σαχλαμάρας εγκαινιάζουν δυναμικά τη νέα σεζόν εκτοξεύοντας τα σκουπίδια τους στα μούτρα του «μέσου τηλεθεατή», ενώ ταυτόχρονα,  χιλιάδες άνθρωποι, πρόσφυγες και μετανάστες, συνεχίζουν να πνίγονται στα γαλανά νερά του Αιγαίου.

 

Την ίδια στιγμή ,ο ανεκδιήγητος συρφετός των κομματικών λακέδων, για ακόμα μία φορά, καταφεύγει στο αλάνθαστο κριτήριο του «κυρίαρχου λαού» και ζητάει την ψήφο του ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα την κοινωνική καταστροφή.

 

Από τη μια οι κλόουν της «πρώτης φορά αριστεράς» και της  «ηρωικής διαπραγμάτευσης», από την άλλη κάτι δεξιοί βαρύμαγκες, προσκυνητές της επιχειρηματικότητας. Καί γύρω-γύρω, δολοφόνοι νεοναζί, αριστερές καρικατούρες, εραστές του «εθνικού νομίσματος», γραφικοί θαυμαστές του Πούτιν, απολιθωμένοι σταλινικοί.. όλοι αυτοί που τέλος πάντων ονομάζονται «πολιτικό προσωπικό» και που ο καθένας τους απαιτεί κομμάτι  από την πίτα. Εύκολα αναγνωρίσιμοι, ουρλιάζουν όλοι μαζί στα τηλεπαράθυρα και στα μπαλκόνια. Σηκώνουν το δάχτυλο, κραυγάζουν, καταγγέλουν, θυμώνουν καί δακρύζουν γκρό-πλάν στην κάμερα. Κάνουν πως τσακώνονται με τους αντίπαλους σαλτιμπάγκους, ποιανού ο αρχηγός είναι πιο ψηλός, πιο πατριώτης, πιο αριστερός, πιο φωτογενής. Και κυρίως ποιός είναι πιο ικανός να τσακίζει κάθε ίχνος κοινωνικής αντίστασης καί να προσελκύει περισσότερους επενδυτές. Τσακώνονται με δυο λόγια για το ποιος από όλους τους είναι πιο δούλος και πιο καλό τσιράκι των πραγματικών τους αφεντικών. Των εργοδοτών.

 

Γλείφουν εκεί που τάχα έφτυναν, χαριεντίζονται με καναλάρχες, μπράβους, επιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβους και όποιο άλλο κοινωνικό κατακάθι μπορεί σύμφωνα με τις συμβουλές των επικοινωνιολόγων τους να τους εξασφαλίσει την άνοδο στην εξουσία, δηλαδή με άλλα λόγια την άνοδο στο σβέρκο των κορόιδων. Των κορόιδων που πέντε χρόνια τώρα ξεγελάνε με χοντράδες και ψέματα όπως το κλασικό «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», η «σκληρή διαπραγμάτευση», οι αγορές που χορεύουν κλπ, αποκρύπτοντας έτσι την ταξική φύση της κρίσης και κυρίως εξωραΐζοντας το βασικότερο επακόλουθό της, τη βίαιη αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των αστών και των καπιταλιστών . Και κάπως έτσι, οι αυταπάτες που καλλιέργησαν κυρίως οι πολιτικοί απατεώνες του σύριζα,  για φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού γκρεμίζονται με πάταγο και οδηγούν σε σκληρότερα ταξικά μέτρα σε βάρος των καταπιεσμένων.
Για όλα αυτά τα κομματικά παράσιτα, καμιά κατηγορία δεν μας φαίνεται αρκετά βαριά καί κανένα επίθετο αρκετά προσβλητικό. Όμως το θέμα δεν είναι αυτοί. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Το θέμα είναι οι.. ψηφοφόροι τους.

 

Οι ψηφοφόροι-πελάτες, που άβουλοι μοιραίοι και δειλοί, καρφωμένοι στις οθόνες τους προσποιούνται πως ακούν προσεκτικά τις προεκλογικές τιποτολογίες των πολιτικών, ενώ στην πραγματικότητα απλά προσμένουν με λαχτάρα να κυβερνηθούν για να εξασφαλίσουν την καθημερινή τους μιζέρια. Πρόβατα που ψάχνουν τσοπάνη να τα προστατεύσει από τον λύκο. Μόνο που ξεχνούν οτι τα πρόβατα ο τσοπάνος τα πάει για σφάξιμο, όχι ο λύκος.

 

Εμείς σε όλο αυτό τον παραλογισμό  γυρίζουμε την πλάτη καί καλούμε κάθε ελεύθερο άνθρωπο να κάνει το ίδιο. Αρνιόμαστε το παιχνίδι τους και τους το χαλάμε. Δεν δίνουμε δεκάρα ποιος θα είναι την επόμενη Δευτέρα ο χειριστής της καπιταλιστικής κρεατομηχανής. Ποιος από όλους τους θα ηγηθεί της επίθεσης στην κοινωνία, στη φύση, στις ζωές μας. Για εμάς, η μάχη για να κερδίσουμε τη ζωή  μας, δεν περνά μέσα από τις αίθουσες καμίας βουλής και κανενός κομματικού γραφείου.
Εμείς δεν ελπίζουμε σε εκλογές. Γνωρίζουμε οτι όποιοι και να είναι στην κυβέρνηση, η αστική τάξη και το κράτος της θα συνεχίσουν να συρρικνώνουν το εργατικό εισόδημα, να φυλακίζουν αγωνιστές, να πνίγουν πρόσφυγες και μετανάστες.

 

Για εμάς οι αλλαγές γίνονται μόνο από τους κάτω και μόνο με κοινωνικές εξεγέρσεις και επαναστάσεις, επιλέγουμε συνειδητά να μην δώσουμε καμία νομιμοποίηση σε αυτό που μας σκοτώνει, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤAΣΧΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ, και με σημείο εκκίνησης τις γειτονιές μας, τους τόπους εργασίας μας, τα κοινά μας ενδιαφέροντα και ανάγκες, αντιστεκόμαστε και αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας.

 

Αγωνιζόμαστε για την ατομική ελευθερία και την ισότητα που έρχεται μόνο μέσα από την κοινωνική απελευθέρωση.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

20/9 D.I.Y. Live, ώρα 6.00μμ

Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στην οικονομική ενισχυση, μέσω αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων που δρούν στην Αθήνα και στα νησιά Ανατολικού Αγαίου, των ανθρώπων που καταφτάνουν στα παράλια κυνηγημένοι απο πολέμους και τις οικονομικές συνθήκες των χωρών καταγωγής τους.

Ειναι ευπρόσδεκτα τα παρακάτω ειδη:

Υποδήματα

 

Είδη υγιεινής: πάνες, σαπούνι, σαμπουάν, οδοντόκρεμες-οδοντόβουρτσες, μωρομάντηλα, πούδρα (talc),σερβιέτες, ξυραφάκια, σφουγγάρια, depon, bepanthol, γάζες, betadine, κρέμες αντηλιακές, comtrex.
Τρόφιμα: γάλα σε κονσέρβα, γάλα σε σκόνη, μπισκότα, χυμοί, κρέας σε κονσέρβα (όχι χοιρινό),
κονσέρβες ντομάτας, αλεύρι, ρύζι.
‘Αλλα: Ομπρέλες, τέντες, σακίδια πλάτης, sleeping bags, κατσαρόλες, τηγάνια, ταψιά, πιάτα, πιρούνια, ποτήρια, φλιτζάνια, καθαριστικά, μπλοκ ζωγραφικής, μαρκαδόροι-κηρομπογιές, παιδικά παιχνίδια, υλικά συσκευασίας (κούτες, ταινίες, σελοφάν, σακούλες καθαρές).
Ακολουθεί ανακοίνωση των παρακάτω ομάδων:
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Το προσφυγικό – μεταναστευτικοί ζήτημα και η οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα βρίσκεται και πάλι στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας με νέα χαρακτηριστικά και νέες διαστάσεις.

 

Καθώς οι ροές των προσφύγων από τις κοντινές χώρες, που βυθίζονται όλο και περισσότερο στο χάος της βίας και των πολέμων  χωρίς ορατή προοπτική εξόδου, αυξάνουν  δραματικά και δραματικά αυξάνουν και τα θύματα της άτακτης φυγής και των συνθηκών της, η Ευρώπη βυθίζεται στην υστερία και το φόβο. Και μετά τις πρόσκαιρες δηλώσεις οίκτου και συμπόνιας, ακονίζει τα όπλα της και ετοιμάζεται να ενισχύσει ακόμη πιο επιθετικά τους μηχανισμούς αναχαίτισης και αποτροπής όπως αποφάσισαν οι εκπρόσωποι της στην πρόσφατη συνάντησή τους, θέλοντας να πείσει τις ευρωπαϊκές κοινωνίες ότι η μετανάστευση είναι ένα εγκληματικό σχέδιο, και όχι συνέπεια της ανάγκης.

 

Οι πολεμικές ιαχές των οπαδών του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, της ελευθερίας των αγορών, της ελεύθερης λεηλασίας των ξένων πόρων και της ασφυκτικής προστασίας των τειχών του πλούτου τους διαδεχτήκαν τις συγκρατημένες δηλώσεις ευαισθησίας και οι πολυδάπανες προτάσεις για  στρατιωτικοποίηση των συνόρων, βομβαρδισμούς, ανεπανδρωτα αεροσκάφη, βυθίσεις πλοίων, πολεμικές επιχειρήσεις δηλαδή, αλλά και βεβαρυμμένες ποινές και αυστηρή εφαρμογή της οδηγίας επιστροφής (δεσμευτικής με πρόσφατη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου) μπήκαν στο τραπέζι της συζήτησης, μαζί με λίγα εκατομμύρια ευρώ παραπάνω στήριξη στις χώρες του Νότου για να μην στέλνουν στο Βορά όσους κατορθώσουν να φτάσουν στις ακτές τους.

 

Στην Ελλάδα όμως οι υποσχέσεις και καταστολή εναλλάσσονται, οι συλλήψεις συνεχίζονται στους δρόμους της πόλης, τα στρατόπεδα κράτησης καλά κρατούν, οι έγκλειστοι οδηγούνται στην απόγνωση, σχέδια διάσωσης στη θάλασσα  και προστασίας των συνόρων εναλλάσσονται με πανικό, ενώ η οικονομική ασφυξία φαίνεται να ακυρώνει τις προθέσεις, αφού η χώρα αδυνατεί να ανταποκριθεί στο βάρος μιας προνοιακής πολιτικής ακόμη και για τους ίδιους τους δικούς της εργαζόμενους, χωρίς την συνευθύνη των ευρωπαίων εταίρων της.

 

Περισσότερο από ποτέ ομολογείται από όλες τις πλευρές ότι το προσφυγικό μεταναστευτικό ζήτημα δεν είναι υπόθεση των χώρων πρώτης υποδοχής και αποτελεί ζήτημα με διεθνείς διαστάσεις και ιστορική διάρκεια που επιβάλει διαφορετική διαχείριση και διαφορετική προσέγγιση. Όμως οι προτάσεις ψίχουλα των ευρωπαίων που αφορούν την αποδοχή μερικών εκατοντάδων ή λίγων χιλιάδων προσφύγων δεν αφορούν το πρόβλημα ούτε πολύ περισσότερο την αντιμετώπιση του.

 

Να σταματήσει ο πόλεμος ενάντια στους πρόσφυγες

 

Για να φτάσει όμως ο πρόσφυγας να ζητήσει άσυλο, θα πρέπει να σταματήσει ο πόλεμος που διεξάγεται σήμερα στα σύνορα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες αναγκάζονται να εισέρχονται παράνομα, όχι γιατί είναι εγκληματίες, αλλά γιατί δεν υπάρχει κανένας νόμιμος τρόπος να μεταναστεύσει κανείς στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ταυτόχρονα, η ποινικοποίηση της μετανάστευσης και της προσφυγιάς τρέφει τα κυκλώματα των εκμεταλλευτών· αυτή είναι υπεύθυνη για τους χιλιάδες θανάτους και πνιγμούς στα σύνορα, και όχι οι ‘διακινητές’, ακόμα και αν αυτοί πολλές φορές είναι επίσης εγκληματίες. Εξάλλου, αυτοί που κατηγορούνται για ‘διακινητές’, πολλές φορές είναι και οι ίδιοι τους απλοί πρόσφυγες, οι οποίοι μάλιστα καταδικάζονται άδικα σε εξοντωτικές ποινές.

 

Είναι σαφές ότι κανένα μέτρο καταστολής και ‘φύλαξης’ δεν μπορεί να αποτρέψει τους ανθρώπους που τρέχουν να γλιτώσουν από την κόλαση ενός πολέμου, όπως αυτού αυτού στη Συρία· το μόνο που καταφέρνει το κράτος με την καταστολή, είναι να κάνει το ταξίδι τους πιο επικίνδυνο και ακριβό. Η παρουσία της FRONTEX στον Έβρο για παράδειγμα, ώθησε τους πρόσφυγες στα θαλάσσια σύνορα του Αιγαίου, οδηγώντας έμμεσα αλλά σαφώς δεκάδες από αυτούς στον πνιγμό και το θάνατο. Μαζί με τα ευρωπαϊκά κινήματα, παλεύουμε όχι μόνο για να φύγει η FRONTEXαπό την Ελλάδα, αλλά για να καταργηθεί αυτός ο ευρωπαϊκός στρατός που στήθηκε ενάντια στους πρόσφυγες. Ζητάμε να πέσει τώρα ο φράχτης του Έβρου, αυτό το νέο τείχος του αίσχους. Να ξηλωθούν τα θανατηφόρα ναρκοπέδια. Να σταματήσει το Λιμενικό τις υποτιθέμενες ‘αποτροπές’ εισόδου των βαρκών με τους πρόσφυγες, που οδηγούν σε μαζικές δολοφονίες, σαν αυτή στο Φαρμακονήσι. Η παρουσία του Λιμενικού στα σύνορα, όπως και όλων των σωμάτων ασφαλείας, θα πρέπει να έχει ως στόχο τη διάσωση ζωών, όχι το θάνατο ή τη σύλληψη.

 

Παλεύουμε τέλος για να σταματήσει κάθε μορφή ρατσιστικής βίας ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες από τους μηχανισμούς καταστολής, όπως κι από τις φασιστικές συμμορίες του παρακράτους. Να σταματήσει το προκλητικό καθεστώς ατιμωρησίας των ρατσιστών εγκληματιών, ένστολων και μη, και να διαμορφωθεί ένα πραγματικά προστατευτικό νομικό πλαίσιο που να επιτρέπει στα θύματα να καταγγέλλουν τους ενόχους. 

 

Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι υπάρχουν «λαθραίοι άνθρωποι» και δεν διαπραγματευόμαστε την αξία του ανθρώπου,
Αρνούμαστε να δεχθούμε ότι δεν είναι πρόσφυγες οι φυγάδες των πολέμων και της φτώχειας,
Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι μπορεί να εξαρτάται το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία τη δουλειά, από  ένα  χαρτί, μια διοικητική άδεια, όταν πίσω τους καραδοκεί ο θάνατος,
Αρνούμαστε να δεχθούμε ότι η ασφάλεια και η κοινωνική ειρήνη εξασφαλίζονται με τη βία, τα drones, τα περιπολικά, τα στρατόπεδα κράτησης και τις απελάσεις, γιατί αυτά παράγουν μίσος και ρατσισμό και με τα υλικά αυτά δεν οικοδομούνται κοινωνίες,
Αρνούμαστε να δεχθούμε ότι τα παιδιά του πρόσφυγα πρέπει να έχουν την τύχη των γονιών τους, ξένοι κι αυτοί, δέσμιοι της άδειας παραμονής, των ενσήμων, της εκμετάλλευσης του εργοδότη, της αυθαιρεσίας του αστυνόμου, αποκλεισμένοι από την ανώτερη παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό, τα αυτονόητα δικαιώματα κάθε νέου ανθρώπου.
Αρνούμαστε τη εγκληματοποίηση της μετανάστευσης και την συλλογική ενοχοποίηση του μετανάστη για την εγκληματικότητα που γεννά η οικονομική και η κοινωνική κρίση.
Αρνούμαστε την εξίσωση της παραβατικότητας της φτώχειας με αυτήν της οργανωμένης βίας των ισχυρών και με τη βία των φασιστών
Αρνούμαστε τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε χρήσιμους και μη, όπως απαιτούν και επιβάλουν οι νόμοι της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Αρνούμαστε το φόβο  κι αυτούς που τον διαχειρίζονται γιατί πιστεύουμε και διεκδικούμε τον πολιτισμό της ετερότητας.
Αρνούμαστε να αποδεχτούμε τη διάσπαση της εργατικής τάξης με βάση την εθνική καταγωγή όσων την αποτελούν, γιατί επιμένουμε ότι αυτό που ενώνει “τους από κάτω” είναι η θέση τους στην παραγωγή, ότι όσοι γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και καταπίεσης έχουν κοινά συμφέροντα.

 

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

 

-Ανοιχτά σύνορα  για τους πρόσφυγες, διάθεση κονδυλίων για την προστασία και διάσωση στη θάλασσα, κατάργηση των φραγμών, αποστρατικοποίηση των συνόρων.
-Συνευθύνη της Ευρώπης για την υποδοχή και την στήριξη των προσφύγων της φτώχειας και των πολέμων, με ανάλογη συμμετοχή στην υποδοχή των ανθρώπων και στην κοινωνική τους στήριξη.
-Κατάργηση του Κανονισμού του Δουβλίνου και του ευρωπαϊκού Συμφώνου για το Άσυλο και τη Μετανάστευση.
-Ανοιχτές δομές υποδοχής, προστασίας και φιλοξενίας, στηριγμένες στους πόρους που η ίδια η Ευρώπη οφείλει και διαθέτει για το σκοπό αυτό, αλλά και στην αλληλεγγύη των τοπικών κοινωνιών και στην συμμετοχή των ίδιων των προσφύγων, των κοινοτήτων και των οργανώσεων τους, με λογικές συνδιαχείρισης και συνευθύνης
-Άμεση κατάργηση των κέντρων κράτησης, και της κράτησης προσφύγων και μεταναστών σε αστυνομικά κρατητήρια, απελευθέρωση όλων των κρατούμενων, παραμονή υπό ανοχή με δικαίωμα εργασίας.
-Εξασφάλιση των διαδικασιών μετάβασης των προσφύγων στις χώρες προορισμού τους.
-Νομιμοποίηση και αποκατάσταση στη νομιμότητα όλων όσοι ζουν ή βρίσκονται στη χώρα χωρίς ασφυκτικές προϋποθέσεις και ανελαστικούς όρους, για  να μπορούν να γίνουν φορείς δικαιωμάτων και υποχρεώσεων σαν την μόνη ικανή απάντηση στην περιθωριοποίηση και τις  συνέπειες που μπορεί να έχει για τις ζωές των ανθρώπων και την κοινωνία.
-Αποποινικοποίηση της μετακίνησης γιατί δεν μπορεί να είναι έγκλημα το δικαίωμα στη ζωή.
-Ισότιμη πρόσβαση στα δικαιώματα, στην υγεία, την παιδεία, την κατοικία, τη δουλειά, για να σταματήσει η εξουσία των δικτύων εκμετάλλευσης.
-Ιθαγένεια στα παιδιά  που φοιτούν στα σχολεία και μεγαλώνουν στη χώρα.