Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΥΚΟΥΛΑΣ – Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΝΤΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ
( ή τα νέα μέτρα )


Μετά την πρωτοφανή, σε έκταση και απήχηση, εξέγερση του Δεκέμβρη, το κράτος -αυτό το καρκίνωμα στο σώμα της κοινωνίας- νιώθει ακόμα στο σβέρκο του την καυτή ανάσα των εξεγερμένων. Απόδειξη η σπασμωδική του αντίδραση : εξαγγέλει έκτακτα, σκληρά μέτρα καταστολής με σκοπό τη τρομοκράτηση και καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας. Ταυτόχρονα καλεί σε συσπείρωση τα απανταχού συντηρητικά στοιχεία – αγανακτισμένους πολίτες και αναβαθμίζει το νομικό του οπλοστάσιο. Επιχειρεί έτσι να διασώσει το γόητρό του, να επιδιορθώσει τη βιτρίνα του, που ράγισαν “μια χούφτα κουκουλοφόροι” μπροστά στα έκπληκτα μάτια των υπάκουων υπηκόων. Το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει, πάση θυσία, το κράτος σε επικοινωνιακό επίπεδο είναι αν θα κατορθώσει (εν μέσω οικονομικής κρίσης που ενδεχομένως θα φέρει κι άλλες κοινωνικές συγκρούσεις) να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από τα πραγματικά της προβλήματα και να την πείσει ότι το Κακό, η πηγή όλων των δεινών της,, δεν είναι αυτό το ίδιο αλλά το ανταγωνιστικό κίνημα : Αυτοί οι άτιμοι κουκουλοφόροι, που επειδή δεν έχουν τι να κάνουν στη ζωή τους και επειδή τους καβάλησε ο Διάολος, βγαίνουν αφηνιασμένοι στους δρόμους και καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους! Βάζει σε κίνηση λοιπόν ο μηχανισμός όλα του τα γρανάζια και αρχίζει να έρχεται καταπάνω μας… Πρώτα βάζει πλυντήριο. Όλα αυτά τα βρώμικα μυαλά που σκέφτηκαν, έστω και για μια στιγμή ,ότι όταν ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο για να πάρει πίσω τη ζωή που του κλέβουν μπορεί και να το πετύχει, πρέπει να συνετιστούν. Όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια, όλος ο τύπος ουρλιάζουν συνεχώς απαιτώντας επιβολή του νόμου και της τάξης, περισσότερη αστυνομία, κατάργηση του ασύλου,απέλαση ή με το ζόρι αφομοίωση των μεταναστών κ.ά. Μέσα απ’ τις στημένες τους δημο(σ)κοπήσεις, το μόνιμο αποτέλεσμα είναι το “αίτημα της κοινωνίας για ασφάλεια”. Το αίτημα αυτό δεν αργεί να εισακουστεί. Νέα σώματα καουμπόιδων με παπιά, κάμερες, παρακολουθήσεις, η Scotland Yard να αλωνίζει στην Αθήνα, αλλά και νέες νομοθετικές ρυθμίσεις….
Ας δούμε όμως αναλυτικά τα νέα μέτρα που ανακοίνωσε αυτός ο καραφλός μαϊντανός με τη μούρη του ποντικού (Δένδιας) και κάποια νεότερα που προτείνουμε εμείς για να φτάσει επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο!
Ποινικοποίηση της κουκούλας.
Αυτή η διάταξη αποσκοπεί σε βαρύτερες ποινές για τους διαδηλωτές που “προβαίνουν σε έκνομες ενέργειες με απόκρυψη των χαρακτηριστικών του προσώπου τους”. Είχε προηγηθεί από τα Μ.Μ.Ε.
εδώ και χρόνια η ευρεία προώθηση του όρου “κουκουλοφόρος” ώστε να δοθεί στους αγωνιζόμενους ανθρώπους, κατά μεταφορά, η αρνητική χροιά αυτού του χαρακτηρισμού των συνεργατών των Γερμανών επί κατοχής. Η απόκρυψη του προσώπου εξυπηρετεί την αυτοπροστασία των διαδηλωτών από το χημικό πόλεμο που εξαπολύουν τα ΜΑΤ, από τους ρουφιάνους των Μ.Μ.Ε. και το άγρυπνο μάτι του μεγάλου αδερφού (κάμερες). Στη συγκεκριμένη συγκυρία το δίλημμα ή με τις κουκούλες ή με τις γραβάτες φαντάζει πιο αληθινό από ποτέ. Γιατί εγκληματίες δεν είναι οι άνθρωποι που βγαίνουν στο δρόμο και ζητούν τα αυτονόητα καλύπτοντας τα πρόσωπά τους, αλλά αυτοί που βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα εισβάλλοντας καθημερινά στα σπίτια και στα μυαλά μας, μοστράροντας ξεδιάντροπα τις αφεντομουτσουνάρες τους, κουκουλώνοντας τα εγκλήματά τους με τη σοβαροφάνεια της γραβάτας. Εισηγούμαστε, λοιπόν, κι εμείς με τη σειρά μας ένα αναγκαίο πλέον μέτρο: να γίνει η γραβάτα ιδιώνυμο αδίκημα. Καλούμε την κοινωνία να καταδικάσει τους γραβατοφόρους και τις πρακτικές τους, από όπου κι αν προέρχονται!
Άρση του Πανεπιστημιακού Ασύλου
Διακαής πόθος κάθε κυβέρνησης που ήθελε να απαλλαγεί δια παντός από το αγκάθι της ελεύθερης διακίνησης ιδεών στα πανεπιστήμια. Ο νόμος-πλαίσιο που πέρασε η Ν.Δ., παρόλο το δυναμικό φοιτητικό κίνημα του 2006-’07, περιόρισε σημαντικά το άσυλο, αλλά είχε μείνει ως τώρα στα χαρτιά, καθώς η εικόνα του τανκ που εισβάλλει στο Πολυτεχνείο είναι βαθιά χαραγμένη στη συλλογική μνήμη. Το απαραίτητο έργο της διαμόρφωσης της “κοινής γνώμης” αναλαμβάνουν τα Μ..Μ.Ε. που ξαναβάζουν το θέμα στο τραπέζι με σκοπό να παρουσιαστεί το άσυλο ως άσυλο εγκληματιών κουκουλοφόρων και όχι ελεύθερης διακίνησης ιδεών. Πράγματι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες καλύπτονται από το άσυλο. Αλλά, όχι το πανεπιστημιακό. Οι γραβατοφόροι εγκληματίες καλύπτονται από το περιβόητο βουλευτικό άσυλο που επιτρέπει απρόσκοπτα την ελεύθερη διακίνηση μιζών. Προτείνουμε, λοιπόν, την κατάργηση του βουλευτικού ασύλου ώστε να συλληφθούν επιτέλους όλοι αυτοί οι γνωστοί-γνωστότατοι γραβατοφόροι που δρουν σε καθεστώς ατιμωρησίας εις βάρος της κοινωνίας. Έφτασε ο κόμπος στο χτένι!
Περιύβριση της αρχής
“Αυτεπάγγελτα θα διώκεται όποιος έχοντας καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του θα υβρίζει τους αστυνομικούς”. -Σημειωτέον ότι η φοβερά πρωτότυπη αυτή διάταξη καταργήθηκε το 1978 – Διευκρινίζοντας ο γραβατοφόρος ποντικός δήλωσε με παρρησία περισσή ότι “αν τμήμα πορείας διαπράξει αυτό το φοβερά κολάσιμο έγκλημα θα συλλαμβάνονται άπαντες”.(Θαρρούν πως θα μας κόψουν το δικαίωμα στο μπινελίκι; Χα! Γαμώ τα υπουργεία σας!)
Σαν απάντηση σ’ αυτό το μεγαλοφυές μέτρο απαντάμε σε κάθε ευκαιρία με το σύνθημα που όλους μας ενώνει :
ΜΠΑΤΣΟΙ – ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ – ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης στο Διαδίκτυο (indymedia, indy, blogs).
Για το κράτος φαίνεται πως δεν αρκεί να κάνει προπαγάνδα και πλύση εγκεφάλου απ’ όλα τα Μ.Μ.Ε. Πρέπει να τους εξασφαλίζει και το μονοπώλιο. Δεν μπορεί να σου χαλάει τη σούπα ο καθένας που βγαίνει στο internet και λέει ατιμώρητα όλα όσα πάσχισες να αποκρύψεις ή να διαστρεβλώσεις. Πρωταγωνιστές στην επιχείρηση φίμωσης όλων των παρεκκλινόντων μέσων αντιπληροφόρησης είναι ο θίασος των εθνικοσοσιαλιστών εν Ελλάδι Καρατζαφύρερ, Βελλόπουλος, Μπουμπούκος και Σία. Το μέτρο που πρέπει να ληφθεί άμεσα – για το πολύ σοβαρό, πράγματι, θέμα της πληροφόρησης που πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας- είναι να κλείσουν όλα τα αστικά Μ.Μ.Ε., ώστε να σταματήσει αυτή η συστηματική πλύση εγκεφάλου που κινδυνεύει να λοβοτομήσει ολοκληρωτικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Άρση του απορρήτου τηλεπικοινωνιών
Η μεθόδευση από τα Μ.Μ.Ε. αυτή τη φορά επιχειρείται με τρόπο έντεχνο που χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα του “δημοκρατικού οικογενειάρχη”. Πρόσφατο “έγκυρο ρεπορτάζ” παρουσιάζει την υπόθεση βιασμού μιας 14χρονης που παρόλο που έστειλε sms στον πατέρα της, δεν κατάφερε να σωθεί από τους ιππότες της ασφάλειας καθώς η “γραφειοκρατική αγκύλωση περί απορρήτου τηλεπικοινωνιών” δεν επέτρεψε τον εντοπισμό της μέσω gps. Μετά και την απόδραση Παλαιοκώστα – Ριζάι (ώρα τους καλή) άνοιξαν και το θέμα της ταυτοποίησης των ανώνυμων καρτοκινητών, καθώς η ανωνυμία δυσκολεύει κατά πολύ το έργο των διωκτικών αρχών στην παρακολούθηση υπόπτων. Στην ίδια λογική, λοιπόν, συμφωνούμε και επαυξάνουμε με την άρση του απορρήτου, την παρακολούθηση και δημοσίευση των τηλεπικοινωνιών κάθε λογής γραβατοφόρων, ώστε να γνωρίζει ο κόσμος ανά πάσα στιγμή πως και με ποιους αυτοί οι επικίνδυνοι εγκληματίες διαχειρίζονται τις ζωές μας και καταστρώνουν τα σκοτεινά τους σχέδια. Να χυθεί άπλετο φως!
(Επίσημη) Χρήση των καμερών διαχείρισης της κυκλοφορίας
Όταν πριν τους Ολυμπιακούς του 2004 (αυτού του υπέροχου τσίρκου μίζας, ντόπας, τσιμέντου και αστυνομοκρατίας), όλοι μας διαβεβαίωναν ότι οι κάμερες στους δρόμους θα επιτελούν αποκλειστικά το έργο της διαχείρισης της κυκλοφορίας, φυσικά δεν τους πιστέψαμε. Και να λοιπόν που η Ντόρα επιβεβαιώνει τους φόβους μας, δηλώνοντας ότι ήρθε ο καιρός να χρησιμοποιηθεί (και επισήμως) εναντίον του εσωτερικού εχθρού, ο εξοπλισμός αυτός που τόσο ακριβά κόστισε στον φορολογούμενο. (Μην παν χαμένα και τα λεφτά!). Ως αναγκαίο μέτρο προτείνεται να μεταφερθούν όλες οι κάμερες απ’ τους δρόμους στα γραφεία και στα σπίτια των γραβατοφόρων εχθρών του λαού και να λειτουργήσουν επιτέλους υπέρ της ασφάλειας μας!
Καταστολή των καταλήψεων
Από τους στόχους των διωκτικών αρχών που εργάζονται για την ασφάλειά μας φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν τα σημεία αναφοράς του ανταγωνιστικού κινήματος: οι καταλήψεις πανεπιστημιακών, δημόσιων ή ιδιωτικών κτιρίων. Το κράτος που αντιλαμβάνεται τις καταλήψεις ως “ορμητήρια των κουκουλοφόρων” και “προπύργια του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου” έχει προσπαθήσει πολλές φορές με εκδικητική μανία να τις ξεριζώσει, αλλά μάταια. Αυτή τη φορά ενορχηστρώνει μεθοδικά την απόπειρα “αποβολής των καταληψιών”. Στις 17.03.09 με αισχρό ασφαλίτικο δημοσίευμα στον Ελεύθερο Τύπο “μπαίνουν στο μικροσκόπιο έξι καταλήψεις ως πιθανά ορμητήρια” και τονίζεται ότι η ΕΛ.ΑΣ. δηλώνει αδυναμία να παρέμβει χωρίς εισαγγελική εντολή. Ως δια μαγείας εμφανίζεται ο πανταχού παρών τιμωρός αρχιεισαγγελέας Σανιδάς – που σε τρανταχτά σκάνδαλα είτε δεν παρενέβη ή το καθυστέρησε όσο χρειαζόταν – και αμέσως η κραυγή αγωνίας των μπάτσων εισακούγεται. Μόλις τρεις μέρες μετά ο Ε.Τ. δημοσιεύει άρθρο σύμφωνα με το οποίο ο Σανιδάς παραγγέλνει στους εισαγγελείς πρωτοδικών να διενεργήσουν προκαταρκτική εξέταση για να διερευνηθεί ποια κτίρια, από ποιους και από πότε τελούν υπό κατάληψη. Επιπλέον, ζητά να ερευνηθεί εάν διαπράττονται ποινικά αδικήματα εντός των καταλήψεων όπως διακίνηση ναρκωτικών, κατοχή και κατασκευή όπλων και αν προκύπτουν ποινικές ευθύνες στους υπεύθυνους για τα κτίρια (πανεπιστημιακούς, ιδιώτες). Η καλύτερη απάντηση σε αυτήν την προσπάθεια καταστολής ήταν οι νέες καταλήψεις που ξεπήδησαν στην Αθήνα (Σκαραμαγκά & Πατησίων) και σε διάφορα άλλα σημεία της χώρας. Όσον αφορά το Κτήμα Πραποπούλου δηλώνουμε ότι πράγματι διακινούμε σκληρά εθιστικά ναρκωτικά όπως αντιπληροφόρηση, αντιεμπορευματικότητα και αντιιεραρχία και κατέχουμε και κατασκευάζουμε όπλα μαζικής κρατικής καταστροφής όπως αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και αντίσταση. Επίσης, σημειώνουμε πως κλείνουμε όχι 3, όπως αναφέρεται ανακριβώς στο κατά παραγγελία της ΕΛ.ΑΣ. δημοσίευμα, αλλά 2 (για την ακρίβεια 2,5) χρόνια στο “χορό των καταλήψεων”.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΒΡΕΓΜΕΝΗ σανίδα ΓΙΑ ΚΑΘΕ Σανιδά

ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΣΑ ΤΟΥΣ!
πρωτοβουλία από Kατάληψη Κτήματος Πραποπούλου

Δύο πυροβολισμοί, η Κατάληψη Επιταχυντής Ελευθερονίων και η μηδενική ανοχή

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη η νύχτα βάφτηκε κόκκινη. Δόθηκε η αφορμή για να ξεχειλίσει η κοινωνική οργή και να βγουν όλες και όλοι στους δρόμους διεκδικώντας δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, ζωή και όχι απλά επιβίωση…

Σε αυτό το κλίμα, το κράτος και τα ¨τσιράκια του¨ τα ΜΜΕ δοκίμασαν να εκμεταλλευτούν δύο γεγονότα των ημερών, για να επιβάλλουν την επιστροφή στην κανονικότητα με τις γνώριμες κατασταλτικές τους μεθόδους: κατασυκοφάντηση του ευρύτερου κινήματος και των ανθρώπων που το αποτελούν, κρατική τρομοκρατία, στοχοποίηση της πολιτικής δράσης.

Μετά από πυροβολισμό σε κλούβα των ΜΑΤ στις 23/12/08 στη συμβολή της οδού Κοκκινοπούλου με την Κατεχάκη, η αντιτρομοκρατική και τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης παραβιάζουν την κατάληψη Επιταχυντής Ελευθερονίων που βρίσκεται εντός του ασύλου της Πολυτεχνειούπολης στου Ζωγράφου, παίρνουν αποτυπώματα και εσωτερικά πλάνα από τον χώρο, αφήνουν υπόνοιες πως η κατάληψη αποτελεί γιάφκα ενώ κάνουν λόγο και για πυρήνες σκληροπυρηνικών αναρχικών πιθανών τρομοκρατών που δρουν στην Πολυτεχνειούπολη. Όλα αυτά έγιναν, ενώ ήταν σαφές πως ο πυροβολισμός είχε γίνει έξω από το χώρο της κατάληψης και πως οι καταληψίες που είχαν, έχουν και θα έχουν ενεργό παρουσία στο χώρο δεν σχετίζονταν με το γεγονός. Εφόσον το εγχείρημα εναντιώνεται στις κυρίαρχες εξουσιαστικές κοινωνικές δομές, ήταν βέβαιο πως τα ¨τσακάλια¨ του συστήματος δεν θα έχαναν την ευκαιρία να το στοχοποιήσουν. Μετά από λίγες μέρες μπάτσοι ξαναπαραβιάζουν την κατάληψη ενώ γίνεται προσπάθεια τρομοκράτησης των καταληψιών με ελικόπτερο της αστυνομίας να πετά πάνω από τα κεφάλια τους και με συνεχή προκλητική παρουσία των ΜΑΤ σε κοντινή απόσταση προτάσσοντας τα όπλα τους και βρίζοντας. Η κατάληψη του παλιού αντλιοστασίου, για την οποία γίνεται λόγος, λειτουργεί εδώ και κάποιους μήνες ως ένας κοινωνικός χώρος που προωθεί την αυτομόρφωση, την ελευθεριακή εκπαίδευση, την ενεργειακή αυτονομία (ήδη έχει κατασκευαστεί μία αυτοσχέδια ανεμογεννήτρια) και όχι μονο και αποτελεί ένα κομμάτι του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, έχοντας ως πρόταγμα την αυτοοργάνωση και ως μέσο λήψης αποφάσεων τη συνδιαμόρφωση μέσω ανοιχτών συνελεύσεων. (περισσότερες πληροφορίες στο www.eleftheronio.org)

Ακολούθησε η δεύτερη ένοπλη επίθεση με στόχο τα ΜΑΤ στα Εξάρχεια. Αυτή τη φορά το κράτος και τα μέσα μαζικής παραπληροφόρησης άδραξαν την ευκαιρία να σπείρουν τον πανικό, τον φόβο και την τρομοκρατία, όπως δεν έκαναν στον πυροβολισμό μαθητή έξω από το σχολείο του στο Περιστέρι, στην επίθεση με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια Κ.Κούνεβα ή στην 2η ¨τυχαία¨ δολοφονία και στον σοβαρότατο τραυματισμό μετανάστη στο Μεταγωγών στην Π.Ράλλη από τον Νοέμβρη. Ο κρατικός σχεδιασμός παρουσιάζεται πάνοπλος να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, να διαλύσει τον εσωτερικό εχθρό, να βιάσει συνειδήσεις, να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και να άλλάξει την ιστορία και τα νοήματα του αγώνα. Έτσι, θεωρείται δικαιολογημένη η εισβολή μπάτσων κάθε είδους σε στέκια και καφενεία στα Εξάρχεια, αλλά κυρίως σε σπίτια αγωνιστών σε όλη την Αθήνα, βάσει υποδείξεων της ΓΑΔΑ. Ταυτόχρονα, επιδίδεται με πάθος στην αποκατάσταση της ¨δημοκρατικής νομιμότητας¨, του ήθους και της αναγκαιότητας του ρόλου των μπάτσων στην κοινωνία. Η συγκυρία αυτή αποτελεί το έναυσμα για να αρχίσει πάλι να αστυνομοκρατείται –σαν άλλες ¨χρυσές εποχές¨- η πρωτεύουσα, και για τα ¨ηρωικά¨ ΜΑΤ να θυμηθούν τη συνήθη πρακτική τους, τις θηριωδίες, την τρομοκρατία, το ξύλο και τις συλλήψεις θεωρώντας πως έχουν διασφαλίσει μέσω των ΜΜΕ την κοινωνική συναίνεση.

Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες και στον νέο κύκλο φακελωμάτων από την ασφάλεια, προτάσσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας ως κάτι δεδομένο, σε όλες συλλογικότητες, τα στέκια και γενικότερα σε όλες τις συνιστώσες του κινήματος και τους αγωνιζόμενους ανθρώπους που το σύστημα προσπάθησε και προσπαθεί να πλήξει. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι πως η δύναμή μας πηγάζει από το ίδιο το πάθος μας για ζωή και καθολική ελευθερία και πως ο δρόμος που έχουμε διαλέξει να βαδίσουμε έχει μία μόνο κατεύθυνση, αυτή της ριζικής αλλαγής του συστήματος. Τα θέλουμε όλα και τα θέλουμε τώρα!


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΠΙΤΑΧΥΝΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝΙΩΝ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ, ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΑMΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

Αλληλεγγύη στη κατάληψη Ευαγγελισμού, κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις!

Όταν η κατάληψη ήρθε ως απάντηση σε μια εικοσάχρονη εγκατάλειψη και η δημιουργία και η πολιτική δράση “ενοχλούσε” πλέον σε μια σειρά ζητημάτων, το κράτος αποφάσισε να απειλήσει επίσημα τη κατάληψη ευαγγελισμού φέρνοντας ως δικαιολογία άλλη μια “αξιοποίηση”, που δε θα διαφέρει σε τίποτα από τις “αναπλάσεις” και την “ανάπτυξη” που βρίσκονται ως δικαιολογία σε ανάλογες περιπτώσεις. Αξίζει να αναφερθεί πως πέρα από την κατασταλτική απειλή της αστυνομίας στην απειλούμενη εκκένωση συνδράμουν, όπως άλλωστε είναι αναμενόμενο και τα τοπικά ΜΜΕ, ενώ στη προσπάθεια να εκκενώσουν τη κατάληψη εξαιρετικά βολική φαίνεται να βρίσκουν και την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου τους θερινούς μήνες.

Αυτό που δεν υπολογίζουν βεβαία όσοι (κράτος και παρακράτος) προωθούν εκκενώσεις ή πραγματοποιούν επιθέσεις σε καταλήψεις και άλλους χώρους πολιτικής και όχι μονό έκφρασης και δημιουργίας είναι πως θα έχουν να αντιμετωπίσουν την αλληλεγγύη όσων στηρίζουμε τη συνειδητή επιλογή της κατάληψης και του αγώνα για τις διεκδικήσεις μας.

Ακολουθεί σχετικό κείμενο της κατάληψης ευαγγελισμού:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις και εισαγγελείς θυμήθηκαν τον Ευαγγελισμό…

Την Τρίτη 22-07-08 η κατάληψη Ευαγγελισμού δέχτηκε την επίσκεψη μιας κουστωδίας “φορέων” αποτελούμενη από τον πρύτανη (και μεγαλοεπιχειρηματία) του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλλήκαρη, τον αντιπρύτανη Κιτσόπουλο, τον εισαγγελέα Ηρακλείου Μαρκάκη, κάποιον υψηλόβαθμο μπάτσο, ασφαλίτες και δημοσιογράφους. Σκοπός της επίσκεψης αυτής, όπως είπαν και οι ίδιοι, ήταν να μας “προειδοποιήσουν” για την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και “να δώσουν δεκαπενθήμερη διορία” για να αδειάσουμε το κτίριο.

Την επόμενη μέρα, οι τοπικές εφημερίδες, επιτελώντας ως συνήθως το λειτούργημα της παραπληροφόρησης και της λασπολογίας, υμνούσαν την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και την “αξιοποίησή” του. Έτσι γενικά κι αόριστα, χωρίς καν να αναφέρουν τι θα στεγαστεί στο χώρο αν εκκενωθεί η κατάληψη, κάτι που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κύριο μέλημά τους είναι η εκκένωση του κτιρίου (μέσα στην ευνοϊκή για αυτούς συγκυρία της άρσης ασύλου στα κτίρια του πανεπιστημίου της Κνωσού και της καλοκαιρινής περιόδου), παρά η μελλοντική του χρήση. Ούτως ή άλλως, πρέπει να είναι κάποιος αρκετά αφελής, για να πιστέψει ότι ένα τέτοιο “φιλέτο” στο κέντρο της πόλης δε θα χρησιμοποιηθεί είτε από το πανεπιστήμιο είτε από το δήμο (σε περίπτωση τυχόν ανταλλαγής κτιρίων μεταξύ τους) για κερδοσκοπικούς σκοπούς.


Λίγα λόγια για την ιστορία μιας κατάληψης 6 χρόνων…

Στις 16 Μάη του 2002, μια ομάδα νέων, κυρίως φοιτητών αλλά και εργαζόμενων και μαθητών, καταλάβαμε το για πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένο κτίριο του Ευαγγελισμού, στο κέντρο του Ηρακλείου, στο νούμερο 18 της οδού Θεοτοκοπούλου. Σκοπός μας ήταν – και είναι – να δημιουργήσουμε ένα χώρο επικοινωνίας, πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης, ανεξάρτητο από κάθε “επίσημο” φορέα (πανεπιστήμιο, δήμο, κράτος, κόμματα, κ.λ.π.). Νιώθοντας ότι οι υπάρχουσες μορφές πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης δεν μας καλύπτουν και έχοντας ήδη το καθημερινό βίωμα της μικροπολιτικής υποκρισίας που αποπνέουν οι παραπάνω φορείς σε κάθε πτυχή της ύπαρξής τους (από τη στείρα γνώση που μοναδικό σκοπό έχει να παράγει μελλοντικούς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, μέχρι τη γελοία εξεταστική διαδικασία, και από τη ψηφοθηρία με κάθε μέσο μέχρι το κενό νοήματος “πολιτικό” διάλογο των δελτίων τύπου και των κομματικών συγκεντρώσεων), επιλέξαμε να καταλάβουμε το κτίριο μένοντας πραγματικά ανεξάρτητοι από κάθε είδους “θεσμικό” πλαίσιο. Οι καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων είναι ένα φαινόμενο με ιστορία τόσο στην ελλάδα, όσο και σε ολόκληρη την ευρώπη και την αμερική, το οποίο αντιτίθεται έμπρακτα και άμεσα στη λογική της ιδιοκτησίας που θεωρεί “σωστότερο” το να υπάρχουν άδεια και αχρησιμοποίητα επί δεκαετίες σπίτια που “ανήκουν” σε κάποιον, από το να αξιοποιούνται από ομάδες ατόμων που έχουν ανάγκες προς κάλυψη.

Το κτίριο του Ευαγγελισμού, όταν πρωτομπήκαμε, ήταν σε απερίγραπτη κατάσταση λόγω της εικοσάχρονης και βάλε εγκατάλειψής του. Χρησιμοποιημένες σύριγγες και μπάζα κάθε είδους απομακρύνθηκαν, και χωρίς κανένας μας σχεδόν να έχει ιδιαίτερες γνώσεις, με πολύ προσωπική δουλειά και κόπο, με διάθεση προσωπικού χρόνου και χρήματος (και φυσικά χωρίς καμία οικονομική στήριξη από τρίτους), το μετατρέψαμε σε ένα βιώσιμο και λειτουργικό χώρο, χωρίς φυσικά οι δουλειές και η βελτίωση να τελειώνουν ποτέ. Εδώ και πολύ καιρό, λειτουργεί αυτοοργανωμένο καφενείο, ενώ πραγματοποιούνται εκδηλώσεις όπως προβολές ταινιών, συζητήσεις αλλά και πάρτι, συναυλίες και θεατρικά.

Μέσα στα 6 χρόνια ύπαρξής της, η κατάληψη Ευαγγελισμού, πάντα μέσω της σταθερής της συνέλευσης που γίνεται κάθε Τετάρτη και λειτουργεί σε αντιιεραρχική βάση, έχει αναπτύξει λόγο και δράση για μια σειρά ζητημάτων, από τοπικά και περιβαλλοντικά θέματα, όπως η εναντίωση στην προγραμματιζόμενη καταστροφή του πάρκου Γεωργιάδη και στην κατασκευή διαμετακομιστικού λιμανιού στο Τυμπάκι, μέχρι κεντρικά πολιτικά ζητήματα με συμμετοχή σε φοιτητικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με αυτόνομες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και στήριξης των αγώνων των φυλακισμένων, ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και του εγκλεισμού και πολλά άλλα ζητήματα.


Και φυσικά όλα αυτά ενοχλούν…

Αυτή η δράση φυσικά δεν είναι καθόλου καλοδεχούμενη από τους τοπικούς διαχειριστές της εξουσίας. Έτσι, κατά καιρούς έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την καταστολή στην “κλασσική” της μορφή, δικαζόμενοι για τη διοργάνωση ή συμμετοχή σε κινητοποιήσεις που σχετίζονταν με την αλληλεγγύη σε προφυλακισμένους διαδηλωτές και την αντίδραση στην εν ψυχρώ δολοφονία 22χρονου από μπάτσους σε μπλόκο το 2003. Πλάι σε όλα αυτά, διάφοροι καλοθελητές έχουν αναλάβει να “ενημερώσουν τον κόσμο” για τον Ευαγγελισμό. Τοπικοί και παραταξιακοί φιλόδοξοι Πρετεντέρηδες δε χάνουν ευκαιρία να λασπολογήσουν με κάθε τρόπο το κτίριο και τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν. Στην Αυτοκρατορία του Τίποτα, επάξια μέλη της οποίας είναι οι δημοσιογραφίσκοι και οι εκκολαπτόμενοι πολιτευτές των “πολιτικών” φοιτητικών παρατάξεων, όσο λες και ξαναλές, όλο και κάτι θα μείνει. Έτσι, όποιος επαναπαύεται και νιώθει “ενημερωμένος” όντας παθητικός δέκτης προπαγάνδας (και δυστυχώς υπάρχουν άφθονοι τέτοιοι), σίγουρα θα ξέρει ότι “δεν είναι να πολύπερνάς από κει”, αφού σύμφωνα με την παραφιλολογία που αναπτύσσεται κατά καιρούς, στον Ευαγγελισμό γίνεται από εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, μέχρι όργιο και ενοικίαση δωματίων (το πιο πρόσφατο και “καλύτερο” που έχει ακουστεί). Η μοναδική μας απάντηση σε όλα αυτά είναι η διαρκής μας δράση και οι πολυάριθμες αφίσες και προκηρύξεις που κυκλοφορούν κατά καιρούς καλώντας τον κόσμο στις εκδηλώσεις.


Και να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να ενοχλούν…

Η τελευταία και σοβαρότερη απειλή εκκένωσης που εκτοξεύθηκε από την πρυτανεία και την εισαγγελία ηρακλείου δε θα ανακόψει την πορεία μας. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τους κόπους και την ιστορία έξι χρόνων στα χέρια κανενός πρύτανη, πόσο μάλλον ενός μπλεγμένου σε οικονομικά σκάνδαλα όπως ο Παλλήκαρης που επιπλέον φέρεται ως απόλυτος μονάρχης του πανεπιστημίου. Άλλωστε η πρόσφατη απόφαση για εκκένωση της κατάληψης είναι ένα ζήτημα που κινείται με αποκλειστική πρωτοβουλία της πρυτανείας, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή απαίτηση από άλλα μέλη και όργανα του ιδρύματος.
Σε περίπτωση που αστυνομικές δυνάμεις επιχειρήσουν να εκκενώσουν το κτίριο, υπεύθυνος για κάθε συνέπεια και τυχόν τραυματισμούς θα είναι ο πρύτανης και μόνον αυτός. Από την πόλη του Ηρακλείου δε λείπει άλλος ένας κυριλέ και αποστειρωμένος χώρος, αλλά ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι. Η ανάπλαση του κέντρου και ο χορός των μεγάλων ποσών δε θα περάσουν από πάνω μας. Ο Ευαγγελισμός υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν να χωρέσουν στο lifestyle της μιζέριας, που αρνούνται να περάσουν μια ζωή προκαθορισμένη, ακολουθώντας μονοπάτια που χάραξαν άλλοι. Είναι ένα σημείο αναφοράς για άτομα και απόψεις που εναντιώνονται στο υπάρχον, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος μέσα σε μια πόλη και μια κοινωνία όπου όλα πουλιούνται και αγοράζονται, όπου κάθε ανθρώπινη έκφραση και δραστηριότητα προϋποθέτει και κάποιο αντίτιμο (χρηματικό ή μη), όπου η ανθρώπινη εργασία είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης κι η υπεραξία γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών.
Θέλουμε να καταστήσουμε ξεκάθαρο ότι όποιος και να αναλάβει να μας βγάλει έξω από εδώ, θα έχει ένα δύσκολο έργο, στο οποίο κάποιος θα πρέπει να λερώσει τα χέρια του και να σηκώσει το πολιτικό βάρος όσων επακολουθήσουν. Ας μην έχει κάνεις εμπλεκόμενος την ψευδαίσθηση ότι έχουν να κάνουν με 10-20 καταληψίες. Ο Ευαγγελισμός πλαισιώνεται από πολυάριθμα άτομα και οργανώσεις που χρόνια τώρα έχουν μάθει να αγωνίζονται και να αντιστέκονται και ξέρουν πολύ καλά πως να αντιδράσουν και σε αυτή τη νέα απειλή.



ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

http://katalipsievagelismou.blogspot.com/

ΚΤΗΜΑ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ: ΧΩΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΣ

“Συμβαίνει με τους κακομαθημένους κομήτες/ Δεν μπορούν να σηκώσουν τα μάτια τους/ Δεν μπορούν να θυμηθούν την τροχιά τους/ Βρίσκονται πάντα εκεί που δεν πρέπει/ Με τις αστείες ουρές τους/ Αναστατώνουν το νόμιμο σύμπαν.(Γ. Αγγελάκας)”



Μετά από αρκετές δεκαετίες εγκατάλειψης, το Δεκέμβριο του 2006 το Κτήμα Πραποπούλου κατελήφθη από μια ετερόκλητη ομάδα ατόμων, με τον προσανατολισμός της προάσπισής του ως ελεύθερου χώρου και την ευρύτερη τοπική δράση σε οικολογικά και κοινωνικά ζητήματα. Επί 1,5 χρόνο το εγκαταλελειμμένο οίκημα είχε μετατραπεί από “στοιχειωμένο σπίτι” σε ένα χώρο όπου καθημερινά πηγαινοέρχονταν άνθρωποι, δημιουργούσαν, σχεδίαζαν και υλοποιούσαν τις ιδέες τους, καθιστώντας το χώρο ανοιχτό στη γειτονιά και όχι μόνο.
Ωστόσο αυτή η προσπάθεια φάνηκε να ενοχλεί τα ντόπια συμφέροντα, τις βλέψεις των κατασκευαστικών εταιριών για την εκμεταλλεύσιμη περιοχή της Ρεματιάς και τα μεγαλόπνοα σχέδια του Δήμου για την ευρύτερη περιοχή (επέκταση του Θεάτρου, δημιουργία χώρου στάθμευσης, αλλά και εφαρμογή του επικινδύνου για το οικοσύστημα του ρέματος «Προτύπου Καινοτόμου Σχεδίου Ανάπτυξης»), στα οποία ανεξαιρέτως ασκήθηκε κριτική από την Κατάληψη, η οποία συνοδεύτηκε από δράσεις όπως ο καθαρισμός της Ρεματιάς.
Η εμπρηστική επίθεση της 25ης Μαρτίου, η οποία κατέστρεψε όχι μόνο τη (διατηρητέα) στέγη, αλλά και μεγάλο μέρος της δουλειάς που είχε γίνει επί 1,5 χρόνο, δεν ήταν παρά η αρχή ενός διμήνου τρομοκράτησης και καταστολής, με τακτικές επισκέψεις αστυνομικών και άλλων “περίεργων” ατόμων, αλλά και αλλεπάλληλες διακοπές της ύδρευσης, που παρεμπόδισαν τόσο την διεκπεραίωση των εργασιών αποκατάστασης αλλά και την άρδευση των βιολογικών μας καλλιεργειών.
Ως επισφράγιση αυτής της πολιτικής την Παρασκευή 2 Μαΐου δεχτήκαμε την επίσκεψη του δικηγόρου της ιδιοκτήτριας, ο οποίος απείλησε ότι θα λάβει μέτρα εντός δεκαημέρου για την εκδίωξή μας από το Κτήμα. Η κίνηση αυτή έγινε σύμφωνα με την πρόθεση της ιδιοκτήτριας να το πουλήσει. Αυτό σημαίνει ότι ο χώρος που εδώ κι 1,5 χρόνο αποτελεί μία εστία συνάντησης και δημιουργίας, αντίστασης αλλά και αναψυχής, ένα χώρο πρασίνου ανοιχτό σε όλους, μπορεί να περιέλθει άμεσα στα χέρια κάποιας κατασκευαστικής, χωρίς καμία ευαισθησία για το χώρο και το πράσινο. Αλλά μόνο για το κέρδος: Το διατηρητέο οίκημα πιθανότατα θα κατεδαφιστεί και τη θέση του θα πάρουν τσιμεντένια οικοδομήματα, με ελεγχόμενη πρόσβαση.

Αφορμή για την ειδοποίηση του δικηγόρου από το Δήμο Χαλανδρίου απετέλεσε η συσσώρευση των μπάζων από τις εργασίες αποκατάστασης επί της Προφήτου Ηλία, μπάζα των οποίων τη μεταφορά ο ίδιος ο δήμαρχος είχε δεσμευτεί να αναλάβει, στο ΔΣ της 27ης Μαρτίου, αλλά ολιγώρησε (οποία έκπληξις). Η τακτική αυτή υποδηλώνει ότι ο δήμαρχος ενεργεί σπασμωδικά στην κατεύθυνση της εκδίωξής μας από το χώρο: η παρουσία μας ως εστία κριτικής και αντίστασης στο χώρο του Χαλανδρίου ΕΝΟΧΛΕΙ. Η δημιουργία αδιαμεσολάβητων σχέσεων τόσο με την τοπική κοινωνία του Χαλανδρίου όσο και με ριζοσπαστικές κινήσεις σε άλλες περιοχές της Αθήνας, οι δεσμοί που δημιουργούνται απο την προσωπική επικοινωνία και επαφή σε καθημερινό επίπεδο αποτελούν αστάθμητο παράγοντα για την κεντρική ή περιφερειακή εξουσία, και επιθυμία της είναι η κατάσβεση της αντίστασης απο τη ρίζα με την καταστολή της εστίας της. Η κριτική στο Πρότυπο Καινοτόμο Σχέδιο Ανάπτυξης και η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις για τη μεταφορά του Υπουργείου Οικονομικών στην περιοχή του Νομισματοκοπείου αποτύπωσαν έμπρακτα την αντίθεσή μας σε λογικές ”κέρδους” και ”ανάπτυξης”.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι η κατάληψη του Κτήματος Πραποπούλου δεν αποτελεί απλά μία κίνηση διαμαρτυρίας όσον αφορά την ολιγωρία του Δήμου για την απόκτησή του. Η στοχοθεσία μας είναι πολύ ευρύτερη και περιλαμβάνει τόσο την αντίληψή μας για τους ελεύθερους χώρους και την ενεργητική αντίσταση στην εμπορευματοποίησή τους, όσο και την πρακτική της κατάληψης, όχι απλά ως ένα δυναμικό μέσο διαμαρτυρίας, αλλά μια ιστορικά δοκιμασμένη πρακτική κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, με προοπτική την αντι–ιεραρχική κοινωνική οργάνωση.

Επίσης το οικολογικό μας πρόταγμα δεν εξαντλείται στην αγάπη προς τη φύση και την επίδειξη ατομικής ευσυνειδησίας, με το προσεκτικό σβήσιμο του τσιγάρου μας και την επιμέλεια στην ανακύκλωση. Απεναντίας αντιμετωπίζουμε το οικολογικό ζήτημα ως υποπερίπτωση του κοινωνικού ζητήματος, με τους ελεύθερους χώρους να κινδυνεύουν κυρίως από τους εγχώριους πλουτοκράτες που τους θεωρούν ως προνομιούχο πεδίο “ανάπτυξης”. Δηλαδή πλουτισμού.

Με βάση τα παραπάνω θεωρούμε την κατάληψη ως ένα εργαστήριο κοινωνικής αυτοοργάνωσης, που αντιτίθεται ουσιαστικά στην κυρίαρχη κεφαλαιοκρατική ιδεολογία, και όχι ως ένα απλό μέσο διεκδίκησης της «απόκτησης» του Κτήματος από το Δήμο. Άλλωστε και ο ίδιος ο Δήμος εγγράφεται στο κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα και έχει ήδη χρεωθεί μία ύποπτη απόπειρα εμπορικής εκμετάλλευσης του Ρέματος και του Κτήματος Πραποπούλου (με το “Καινοτόμο” σχέδιο “Ανάπτυξης”).
Η απόφασή μας είναι να παραμείνουμε στο χώρο και να συνεχίσουμε τη δράση μας και την κριτική μας. Παλεύουμε για τη διάσωση του Κτήματος ως ελεύθερου χώρου πρασίνου και φυσικής προέκτασης της Ρεματιάς. Όσο παραμένουμε στο χώρο, δεν πρόκειται δούμε μεζονέτες και τσιμεντένια τερατουργήματα να υψώνονται στο Κτήμα Πραποπούλου. Δήμαρχοι και κατασκευαστικές θα μας βρίσκουν μπροστά τους.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

_________________________________

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, δηλαδή την επίσκεψη ανθρώπων της ιδιοκτήτριας του κτήματος στην κατάληψη και η απειλή με έξωση, γιατί όπως ειπώθηκε υπάρχει πίεση από την αστυνομία, αλλά και πρόθεση να πουληθεί ο χώρος σε κατασκευαστική εταιρεία για να γίνει μεζονέτες, πραγματοποιήθηκε σήμερα μικροφωνική ενημέρωσης στην πλατεία Χαλανδρίου και παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο.

Πετάχτηκαν μπάζα από τα καμμένα μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, σαν την ελάχιστη συμβολική μας πράξη, μετά την κοροϊδία τους, που αντί να μαζέψουν τα μπάζα όπως είχαν δηλώσει με όλη την “επισημότητα” στα δημοτικά τους συμβούλια, έστειλαν έγγραφο στην ιδιοκτήτρια ότι αυτή είναι υπεύθυνη να τα μαζέψει και να το φροντίσει μέσα στις επόμενες ημέρες.

Αναγνωρίζοντας έτσι την ιδιοκτήτρια ενός χώρου που διεκδικείται από τους κατοίκους αλλά και το δήμο Χαλανδρίου εδώ και δεκαετίες, ώστε να παραμείνει ελεύθερος.
Υποτίθεται μάλιστα πως ο δήμος έχει κινήσει εκ νέου διαδικασία δέσμευσης του ακινήτου, στα λόγια φυσικά, αφού μόλις πέρσι έχασε μια άλλη δέσμευση του χώρου στα δικαστήρια …γιατί δεν μπορουσε να πληρώσει -έτσι λέει βέβαια- αλλά η αλήθεια μήπως είναι άλλη;
Φυσικά είναι γνωστός ο ρόλος της δημαρχίας και του συμβουλίου και δεν υπάρχουν αυταπάτες για κανέναν θεσμικό που το μόνο που εξυπηρετούν είναι την τσέπη τους.

Ο χώρος θα παραμείνει ελεύθερος κι αυτοοργανωμένος,
όλοι αυτοί οι κηφήνες θα φύγουν.

Το Πραπόπουλο θα μείνει
10-100 χιλιάδες καταλήψεις… .

Αλληλεγγύη στη κταληψη του Ιού Κοινωνικής Απελευθέρωσης (Λάρισσα)

10,100 χιλιάδες καταλήψεις
ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ Ι.Κ.Α.
Λίγα λόγια για την έξωση και την καταστολή του Ιού Κοινωνικής Απελευθέρωσης, από το κτίριο του ΙΚΑ Λάρισας, οδό Ασκληπιού:
Το κτίριο του ΙΚΑ εγκαταλείφθηκε στην τύχη του πριν 5 χρόνια, ώστε να χτιστεί στη θέση του ένα καινούργιο κτίριο, που υποτίθεται ότι θα κάλυπτε τις σύγχρονες ανάγκες των ανθρώπων της Λάρισας για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Αντί λοιπόν να ξεκινήσουν οι εργασίες ,το ΙΚΑ προτίμησε επί τόσα χρόνια να μισθώνει κτίρια, λαρισαίου βουλευτή της Ν.Δ, με λεφτά των ασφαλισμένων και η ανέγερση του κτιρίου να μην έχει κανένα μέλλον. Όλοι άλλωστε ξέρουμε πόσο ειδήμονες έχουνε γίνει οι ντόπιοι κρατικοδίαιτοι, στο να διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα
.
Το “γλέντι” τους σταμάτησε ξαφνικά όταν στις 8 του Μάρτιο Ιός χτύπησε και κατέλαβε το κτίριο. Ένα μήνα μετά ”εξαπλώθηκε” τόσο ώστε να δώσει ξανά ζωή στο χώρο. Καθαρίστηκε, λειτούργησε παιδική χαριστική βιβλιοθήκη, αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο και βέβαια έβγαλε έναν ανατρεπτικό λόγο ενάντια στην αλλοτρίωση της καθημερινότητας. Εκφραζόμενος με τις αξίες της αμεσοδημοκρατίας, της συνδιαμόρφωσης, της ισότητας και της αλληλεγγύης μέσα σε αντιιεραρχικά και αντιεμπορευματικά πλαίσια, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πόλο έλξης της νεολαίας, ένα πόλο δημιουργίας. Οι σύντροφοι το είπαν ήδη: ”όλα αυτά θέλουν να γκρεμίσουν και όχι ένα απλό κτίριο”.
Το ξέρουμε όλοι πως τέτοια ζωντανά πειράματα, στα αποστειρωμένα αστικά τοπία κάνουνε κάθε είδους εξουσιαστές να αισθάνονται άβολα σιγά-σιγά. Από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς στην επιχείρηση εκκένωσης γίνεται φανερή η ενόχληση που δημιουργούν τα στέκια και οι καταλήψεις, ιδιαίτερα σε τοπικές κοινωνίες όπου οι σχέσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αμεσότερες, και εγχειρήματα σαν και του Ιού, μακροπρόθεσμα μπορούν να ριζώσουν για τα καλά και στα μυαλά και στις καρδιές των ανθρώπων. Ενοχλούνται γιατί η διαμόρφωση και η διάχυση του ανατρεπτικού λόγου μπορεί να γίνει άμεσα, από στόμα σε στόμα. σε κάθε γειτονιά αδιαμεσολάβητα. Να ξέρουν όμως όλοι αυτοί που βάζουν το χεράκι τους στην καταστολή τέτοιων εγχειρημάτων, πως όχι μόνο δεν θα μας καθυποτάξουν, αλλά θα μας κάνουν και πιο δυνατούς και πιο αποφασισμένους για συνέχιση της δράσης μας. [Ευχαριστούμε που μας θυμίζετε ότι ενοχλείστε:πολιτικάντηδες, δήμαρχοι, εργολάβοι, κράτος, αστυνομία και ρουφιάνοι…]
Τα στέκια και οι καταλήψεις μπορούν να συσπειρώσουν κόσμο, να συσφιχθούν σχέσεις, να ζυμωθούν πολιτικά με προβληματισμούς και αγώνες γύρω από τοπικά αλλά και ευρύτερα θέματα που απασχολούν την κοινωνία. (φασισμός, ξενοφοβία, εργασιακά, οικολογικό ,σεξισμός, κ.α)
Οι ανάγκες μας αλλά και η πολιτική όπως εφαρμόζεται, σχεδόν από όλους, στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, ωθεί κομμάτια της κοινωνίας στην ανάγκη για συλλογικοποίηση με αρχές , που όπως προείπαμε υπήρχαν στην κατάληψη ΙΚΑ, αλλά που είναι και αρχές που υπάρχουν σε όλους εμάς που θεωρούμε την πολιτική πεδίο μάχης μέσα στην καθημερινότητα μας και όχι ευκαιρία για ”καρέκλα, μίζα και ρεμούλα. ”
Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη απέναντι σε κάθε αυτοοργανωμένο χώρο που δέχεται τέτοιου είδους επιθέσεις όπως ήταν και πριν τη βίαιη επίθεση από παρακρατικούς φασίστες που δεχτήκαμε οι ίδιοι και νιώσαμε την αλληλεγγύη προς το εγχείρημα μας με ποικίλους τρόπους που μας έδωσαν το κουράγιο και τη θέληση να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας. Όταν δημιουργείται ένας νέος τέτοιος χώρος νιώθουμε και ’μεις μέρος της προσπάθειας, και όταν χτυπιέται κάποια κατάληψη, νιώθουμε ότι επιτίθενται και σε μας, γεμίζουμε με οργή.
Η προτροπή μας προς τους συντρόφους του Ιού Κ.Α., αλλά και προς όλα τα ανήσυχα και πολιτικά σκεπτόμενα όντα είναι να ψάχνουν και να εκκολάπτουν αυτόνομα πεδία δράσης αυτοοργάνωσης, δημιουργίας και αλληλεγγύης σε αντιδιαστολή μιας κοινωνίας μίζας ντόπας και διαπλοκής.
Ας αμολήσουμε τον Ιό της Κοινωνικής Απελευθέρωσης !!

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Ανάληψη δράσης για το ΚΤΗΜΑ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Στην οδό Προφήτου Ηλία 49, απέναντι από το Ευριπίδειο Θέατρο Ρεματιάς στο Πολύδροσο, βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια εγκαταλελειμμένο το κτήμα και η οικία Πραποπούλου.

Η ιστορία του κτηρίου έχει ως εξής: Το 1992 κηρύχθηκε πολιτιστικός χώρος από το δήμο, ενώ ο τελευταίος βρισκόταν σε δικαστική διαμάχη με τους ιδιοκτήτες του κτηρίου για αρκετά χρόνια. Το 2002 πάρθηκε απόφαση αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για τις ανάγκες της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας, αλλά το ποσό ουδέποτε διετέθη. Το 2006 αποδεσμεύεται με δικαστική απόφαση, λόγω αδιαφορίας του Δήμου και μη αποπληρωμής του προβλεπόμενου για την απαλλοτρίωση ποσού, και αποδίδεται ξανά στους ιδιοκτήτες. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους ο Υπ. Πολιτισμού δηλώνει γραπτώς ότι έχει δοθεί ήδη εντολή να χαρακτηριστεί σαν Διατηρητέο. Σήμερα, εξαιτίας της πολύχρονης εγκατάλειψης, το κτήριο ήδη αντιμετωπίζει κίνδυνο κατάρρευσης τμημάτων του (στέγη και μπαλκόνια), καθιστώντας επιτακτική την φροντίδα για την αποφυγή περαιτέρω φθορών. Προεκλογικά ο δήμαρχος εξήγγειλε ότι θα αγωνιστεί για την πλήρη απόκτηση του κτηρίου από το δήμο.

Επίσης ενώ προβλέπεται διαπλάτυνση όλης της οδού Ακακιών, με βάση νόμου του ‘60, επιλεκτικά σχεδιάζεται η διαπλάτυνση μόνο του κομματιού που βρίσκεται μπροστά από το οίκημα, πράγμα που προϋποθέτει την απαλλοτρίωση παρακείμενου χώρου, η αποζημίωση του οποίου θα επιβαρύνει τους περίοικους με κόστος μέχρι και 200.000 ευρώ.

Γειτονεύοντας με τη Ρεματιά, που αποτελεί έναν από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους πρασίνου για τους κατοίκους του Χαλανδρίου και των γύρω περιοχών, το κτήμα Πραπόπουλου είναι η φυσική συνέχειά της. Κύριοι ενδιαφερόμενοι για το κτήμα είναι εκτός από το δήμο, κατασκευαστικές εταιρίες που θέλουν να μετατρέψουν το χώρο πρασίνου σε αντικείμενο εμπορικής εκμετάλλευσης. Εξίσου καταστροφικό θεωρούμε το σχέδιο επέκτασης του Θεάτρου Ρεματιάς που ευαγγελίζεται ο Δήμος, κίνηση που κατά τη γνώμη μας θα βλάψει ανεπανόρθωτα το οικοσύστημα του Ρέματος και στην οποία εναντιωνόμαστε.
Ανάλογη είναι η περίπτωση του εργοστασίου Δουζένη (Σοφ. Βενιζέλου & Σαλαμίνος) το οποίο, αν και ήταν δεσμευμένο από το Δήμο Χαλανδρίου, χαρακτηρισμένο διατηρητέο και προοριζόμενο για πολιτιστικό κέντρο, κατεδαφίστηκε εν μία νυκτί, ενώ τα νομικά όργανα του δήμ(ι)ου «παρέλειψαν» να παραστούν στο δικαστήριο, και «έχασαν» το φάκελο της υπόθεσης.

Η έλλειψη ευαισθησίας για την ιστορική και πολιτισμική αξία των μνημείων αλλά και η απόλυτη αδιαφορία για τους ελεύθερους χώρους είναι καταφανής και στην περίπτωση του πεζοδρόμου της οδού Αργοναυτών στο Κάτω Χαλάνδρι. Ο πεζόδρομος παραχωρήθηκε για τις ανάγκες του παρακείμενου σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλου, γεγονός που επέφερε τη μερική καταστροφή του προστατευόμενου από την Εφορεία Αρχαιοτήτων, Αδριάνειου Υδραγωγείου. Σημειωτέον ότι, η λειτουργία υπεραγορών στην περιοχή απαγορεύεται ρητά με προεδρικό διάταγμα.

Τα παραπάνω εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της ακατάσχετης κερδοσκοπίας που γίνεται στο όνομα της «ανάπτυξης», χωρίς να ορίζεται το ποιοι πραγματικά ωφελούνται από αυτήν, όπως επιτάσσει το κυρίαρχο πλέγμα νεοφιλελεύθερων πολιτικών και οικονομικών επιλογών. Όπως φαίνεται ο δήμος επιφυλάσσει την ίδια μοίρα σε όλα τα δεσμευμένα ακίνητα του Χαλανδρίου. Η εγκατάλειψή τους αποτελεί πάγια τακτική για την παραχώρησή τους εν τέλει στις κατασκευαστικές εταιρείες και στα συμφέροντα των ιδιωτών.

Την αντίθεση μας σε όλα τα παραπάνω την εκφράζουμε με το να πάρουμε την τύχη του κτήματος στα χέρια μας, μη περιμένοντας τίποτε από τους γραφειοκρατικούς θεσμούς του κράτους. Καταλάβαμε το κτήμα για να παραμείνει πράσινο και να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο, ζωντανό χώρο, ποικίλων μορφών πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης και δημιουργίας. Η κατάληψη ως δυναμικός τρόπος δράσης είναι άμεση απάντηση στις αμφιλεγόμενες προθέσεις του Δήμου για την απόκτηση και «αξιοποίηση» του οικήματος.
Προκρίνουμε ένα χώρο που θα λειτουργεί αντιεμπορευματικά, αντιιεραρχικά, αυτοδιαχειριζόμενα, χωρίς τη μεσολάβηση θεσμικών φορέων. Η διαχείριση θα γίνεται αποκλειστικά από ανοικτές συνελεύσεις με τη συμμετοχή όποιου ενδιαφέρεται. Επιζητούμε την μετατροπή του σε ένα δημιουργικό μέρος συναντήσεων, πολύμορφης δραστηριοποίησης όπως ζωγραφική, θέατρο, μουσική, προβολές ταινιών, δημιουργία βιβλιοθήκης και διάφορων ομάδων στηριζόμενων στην αρχή της αλληλοβοήθειας βάσει κοινών ενδιαφερόντων και απασχολήσεων καθώς και πειραματισμό με εναλλακτικές μορφές ενέργειας και βιολογικής καλλιέργειας. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξάρτησης (ουσίες, κατανάλωση, επιβεβλημένο life style, κλπ).

Μετά από ένα μήνα ενεργής παρουσίας στο χώρο και κατά τη διάρκεια εργασιών καθαριότητας, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πέντε σύντροφοί μας προσήχθησαν στο Α.Τ. Χαλανδρίου υπό την απειλή μηνύσεων, μετά από τηλεφώνημα του δικηγόρου (Καπερνάρος Β.), πληρεξουσίου των ιδιοκτητών. Μετά από μια γενικότερη κινητοποίηση και παρέμβαση και παραμονή 3,5 ωρών στο Α.Τ. Χαλανδρίου, αφέθηκαν ελεύθεροι. Ακόμα ενημερωθήκαμε ότι είχαν προηγηθεί προσαγωγές και εξακριβώσεις στοιχείων και άλλων ατόμων που παρευρίσκονταν στο χώρο.

Καλούμε τους κατοίκους του Χαλανδρίου και των γύρω περιοχών, να υπερασπιστούν έναν από τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου της περιοχής και να εναντιωθούν στην εμπορική – οικιστική εκμετάλλευση του.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
protovouliaxalandriou.blogspot.com
1 4 5 6