Κατηγορία: Uncategorized

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε αρχίκα ως απάντηση στην τοπίκη εφημερίδα “φλυαρία”, που αφηνε κάποιες νύξεις σχετικά με τη φύση των εργασιών που εχούν γίνει και γίνονται στο κτήμα Πραποπούλου.

Κρίναμε σκοπιμό να διευκρινίσουμε για αλλή μια φορά τη δράση μας στο συγκεκριμενο χώρο και να καταστήσουμε σαφές πως προχωράμε ιδιαίτερα προσεκτικά τις όποιες εργασίες προκειμένου να μην αλλοιωθεί ο ιστορικός του χαρακτήρας, ενώ περιοριζόμαστε μονο σε εργασίες που εξασφαλίζουν την υγιεινή και τη προσβασιμότητα του χώρου.

Ελπίζουμε και στην στήριξη των τοπικών μέσων ενημέρωσης για τη περαιτέρω διάδοση της προσπάθειας μας.

Για το κτήμα Πραπόπουλου

Ποτέ τα σπίτια των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά
και οι άνθρωποι τόσο μακριά

Η ιστορία του κτήματος Πραπόπουλου είναι λίγο – πολύ γνωστή σε όλους. Από το 1992 κηρύχθηκε πολιτιστικός χώρος από το Υπουργείο Πολιτισμού και μετά από αλλεπάλληλους δικαστικές διαμάχες επέστρεψε ξανά στους ιδιοκτήτες του. Ο Υπ. Πολιτισμού, το Σεπτέμβριο του 2006 δήλωσε ότι δόθηκε εντολή να χαρακτηριστεί το οίκημα διατηρητέο. Ο Δήμος Χαλανδρίου προεκλογικά εξήγγειλε ότι θα αγωνιστεί για την πλήρη απόκτηση του και το περιέλαβε στα ευρύτερα σχέδια «αξιοποίησης» της περιοχής και επέκτασης του θεάτρου της Ρεματιάς, που ψηφίστηκαν, οδηγώντας αμετάκλητα στην οικιστική και εμπορική εκμετάλλευση της περιοχής. Άμεσο αποτέλεσμα θα είναι η καταστροφή του οικοσυστήματος της Ρεματιάς, του τελευταίου πνεύμονα πρασίνου και η απώλεια ενός ακόμα ελεύθερου χώρου σε μια πολυπληθή περιοχή, που ασφυκτιά από τα εμπορικά κέντρα.

Δηλώνουμε απερίφραστα ότι αυτού του είδους η «αξιοποίηση» της περιοχής μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους. Θα σταθούμε απέναντι στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων πρασίνου και την εγκατάλειψη των ιστορικών κτηρίων σε μαρασμό. Η εγκατάλειψή των διατηρητέων αποτελεί πάγια τακτική για την παραχώρησή τους εν τέλει στις κατασκευαστικές εταιρείες και στα συμφέροντα των ιδιωτών (εργοστάσιο Δουζένη). Την αντίθεση μας σε όλα τα παραπάνω εκφράσαμε παίρνοντας την τύχη του κτήματος στα χέρια μας. Καταλάβαμε το κτήμα για να παραμείνει πράσινο και να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο, ζωντανό χώρο, ποικίλων μορφών πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης και δημιουργίας. Η κατάληψη ως δυναμικός τρόπος δράσης αποτελεί άμεση απάντηση στις αμφιλεγόμενες προθέσεις του Δήμου για την απόκτηση και «αξιοποίηση» του κτήματος.

Προκρίνουμε ένα χώρο που θα λειτουργεί αντιεμπορευματικά, αντιιεραρχικά, αυτοδιαχειριζόμενα, χωρίς τη μεσολάβηση θεσμικών φορέων. Η διαχείριση γίνεται αποκλειστικά από ανοικτές συνελεύσεις με τη συμμετοχή όποιου ενδιαφέρεται. Επιζητούμε την μετατροπή του σε ένα δημιουργικό μέρος συναντήσεων, πολύμορφης δραστηριοποίησης όπως ζωγραφική, θέατρο, μουσική, προβολές ταινιών, δημιουργία βιβλιοθήκης και διάφορων ομάδων στηριζόμενων στην αρχή της αλληλοβοήθειας βάσει κοινών ενδιαφερόντων και απασχολήσεων καθώς και πειραματισμό με εναλλακτικές μορφές ενέργειας και βιολογικής καλλιέργειας. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξάρτησης (ουσίες, κατανάλωση, επιβεβλημένο life style, κλπ).

Με την παρουσία μας μετατρέψαμε ένα εγκαταλελειμμένο επί 34 χρόνια κτήριο που είχε υποστεί πολλαπλές λεηλασίες (ενδεικτικό παράδειγμα η κλοπή των πλακιδίων του ισογείου) σε ένα χώρο δημιουργίας και έκφρασης της περιοχής. Ας σημειωθεί ότι στους δύο περίπου μήνες παρουσίας μας εκεί πραγματοποιήθηκαν με εντυπωσιακή συμμετοχή συμπολιτών μας, όλων των ηλικιών, εκδηλώσεις όπως: γλέντι με μουσική και φαγητό στις 14/1, προβολή ταινίας στις 21/1 και συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος στις 28/1. Στόχος μας είναι οι εκδηλώσεις να συνεχιστούν δίνοντας βάρος σε προβολές ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης, καθώς και διοργάνωσης συζητήσεων επίκαιρων κοινωνικοπολιτικών και οικολογικών θεμάτων ευελπιστώντας στη συμμετοχή όλων.

Θα θέλαμε να αποσαφηνίσουμε ότι δεν έχουμε παρέμβει με κανένα τρόπο που να αντίκειται είτε στη φυσιολογία του κτήματος, είτε στην πολιτισμική και μνημειακή αξία του σπιτιού.
ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ που έχουν γίνει αφορούν αποκλειστικά τον καθαρισμό του κτήματος και του ίδιου του σπιτιού καθώς και την προστασία όσων προσέρχονται στο χώρο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε σκοπό να προβούμε σε εργασίες αναπαλαίωσης. Η μόνη φροντίδα που μπορούμε να παρέχουμε είναι να μένει καθαρό και προσβάσιμο σε οποιονδήποτε επιθυμεί να το επισκεφθεί, ώστε να επιτυγχάνεται άμεσα η επιδίωξή μας να λειτουργήσει ως ένα ζωντανός χώρος διαλόγου, πολιτισμικής έκφρασης, κοινωνικοπολιτικής δράσης και προβληματισμού.

ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ σε πρακτικές που χρησιμοποιούν την κίνησή μας με μικροπολιτική σκοπιμότητα και παραπληροφορούν αφήνοντας υπονοούμενα για τη δράση μας στο χώρο, που αν μη τι άλλο είναι ολοφάνερη. Καταγγέλλουμε δημόσια τη στρατηγική του εκφοβισμού, την οποία από την αρχή, αντιμετωπίσαμε και εκφράστηκε με αναίτιες προσαγωγές, εξακριβώσεις στοιχείων και απειλή μηνύσεων.

Το κτήμα Πραπόπουλου είναι ένας χώρος ανοικτός και ελεύθερος για όλους μας, σας καλούμε να τον διαφυλάξετε και να συμπαρασταθείτε στον αγώνα που ξεκίνησε για τη διάσωσή του.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
protovouliaxalandriou.blogspot.com,
email: protovouliaxal@yahoo.gr

Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, στις 18.00 θα προβληθεί δίωρο βίντεο-χρονικό της πολύμηνης εξέγερσης, όπως καταγράφεται από το διεθνές δίκτυο αντιπληροφόρησης indymedia (link για το indymedia Αθήνας).

Μερικές πληροφορίες για την εξέγερση στην Οαχάκα από απόσπασμα ανακοίνωσης της Alternative Libertaire:

Από τον Ιούλιο έως το Νοέμβριο του 2006, οι δάσκαλοι και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της επαρχίας της Οαχάκα εξεγέρθηκαν ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικάντη και εγκληματία διοικητή Ulises Ruiz Ortiz, ο οποίος είχε διατάξει την καταστολή του κινήματος των καθηγητών που βρίσκονταν σε απεργία. Κατέλαβαν το κέντρο της πρωτεύουσας, απέκλεισαν πολυάριθμα διοικητικά κτίρια, και περικύκλωσαν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και την τηλεόραση. Για να προστατευτούν από τις επιθέσεις των ταγμάτων θανάτου και του ιππικού που έστειλε εναντίον τους ο διοικητής, ύψωσαν εκατοντάδες οδοφράγματα. Πολυάριθμες κοινωνικές, μορφωτικές, και πολιτικές οργανώσεις δημιούργησαν τη Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα (APPO). Η Συνέλευση αυτή αποφάσισε να μην αναγνωρίζει στο εξής την ντόπια εξουσία. Απαίτησε την παραίτηση του διοικητή και το ριζοσπαστικό μετασχηματισμό των δομών της εξουσίας και των συνθηκών της ζωής των ανθρώπων. Αυτή η αμφισβήτηση του θεσμικού πολιτικού παιχνιδιού, τρομοκράτησε την τοπική εξουσία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αφού πρώτα προσπάθησε να διαιρέσει το κίνημα με το να διαπραγματεύεται ξεχωριστά με τους διάφορους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών, επέλεξε, τελικά, να καταστείλει βίαια το λαϊκό κίνημα. Στις 29 Οκτωβρίου, 4.000 αστυνομικοί της ομοσπονδιακής αστυνομίας κατέλαβαν το κέντρο της πόλης της Οαχάκα. Στις 2 Νοεμβρίου, οι δυνάμεις καταστολής προσπάθησαν να καταστρέψουν τα οδοφράγματα που προστάτευαν το Πανεπιστήμιο και να εισβάλλουν σ’ αυτό. Μετά από 7 ώρες συγκρούσεων, οι αστυνομικοί υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν μπροστά στην αντίσταση των φοιτητών και του πληθυσμού που έσπευσε να τους βοηθήσει. Στις 25 Νοεμβρίου, μία μεγάλη διαδήλωση καταστάλθηκε άγρια και δεκάδες ανθρώπων συνελήφθησαν, χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, απειλήθηκαν με θάνατο και/ή στάλθηκαν σε κέντρα κράτησης πέρα από τα όρια της επαρχίας. Αγωνιστές και εκπρόσωποι της APPO συνελήφθησαν και κλείστηκαν στη φυλακή. Αλλά η νίκη του διοικητή της επαρχίας και των δυνάμεων καταστολής ήταν πρόσκαιρη. Το πρώτο συνέδριο της APPO από το οποίο διεξήχθη στις 10, 11 και 12 Νοεμβρίου, επέτρεψε στο λαό να κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός. Η ψήφιση ενός συμβουλίου της επαρχίας που αποτελείται από 260 εκπροσώπους που εκλέχθηκαν από τους συλλόγους, τα συνδικάτα τα κόμματα, αλλά επίσης και από τις συνοικίες και τα οδοφράγματα, έδωσε τις εγγυήσεις για να μη διαλυθεί η Συνέλευση. Οι ινδιάνικες κοινότητες, λοιπόν, αποφάσισαν να εισέλθουν στην και να μεταφέρουν εκεί την τακτική τους του «να διοικείς υπακούοντας». Μετά τις μέρες της κρατικής τρομοκρατίας που ακολούθησαν τις 25 Νοεμβρίου, το λαϊκό κίνημα προσπαθεί να διατηρήσει τώρα τις δυνάμεις του και εξακολουθεί να διατυπώνει τα αιτήματά του.
Δημοσιεύτηκε στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca

Την καθαρή δευτερά σας περιμένουμε σε γλέντι στο κτήμα πραποπούλου με φαΐ (ρεφενέ) και μουσική (δική μας), πέταγμα χαρταετού και άλλα… Από τις 13:00 και όσο τραβήξει.

Το απόγευμα η θεατρική ομάδα “τσιριτσάντσουλες” θα παρουσιάσει τον “καραγκιόζη τρομοκράτη”.

(Link για το αντίστοιχο θέμα στο φόρουμ)

…λιγη ωρα μετα το προηγουμενο ποστ, απελευθερωθηκαν οι 3 υπο περιοριστικους ορους μεχρι τη δικη! Αυτη η ευτυχης εξελιξη δεν αναιρει φυσικα το προβλημα της κρατικης καταστολης και των απωτερων επιδιωξεων της, αλλα τουλαχιστον αποδεικνυει πως οι συντονισμενες προσπαθειες ολων μας και η αλληλεγγυη θα στηριζουν παντα τους κοινωνικους αγωνες, απεναντι σε οποιδηποτε εμποδιο.

Την 6η Μάη 2006 γίνεται στην Αθηνά η πορεία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Μετά το πέρας της πορείας συλλαμβάνονται οι: Ταρασιος Ζαντοροζνι, Γερασιμος Κυριακοπουλος και Κωνσταντινος Κατσαδουρας κατηγορούμενοι για επεισόδια που διαδραματίστηκαν σε χώρο άσχετο από αυτό που συνελήφθησαν. Μόνοι αυτόπτες μάρτυρες της υποτιθέμενης δράσης τους ήταν αστυνομικοί. Οι οποίοι αστυνομικοί έχουν αλλάξει 2 φορές μέχρι τώρα την αναφορά σχετικά με το μέρος που τους συνέλαβαν όπως και το ποιοι ήταν αυτοί που τους συνέλαβαν τελικά (!), προκείμενου να τους τοποθετήσουν κοντά στα επεισόδια!!! Αποδεικτικά στοιχεία που να τους ενοχοποιούν δεν υπάρχουν, και οι ίδιοι αρνούνται τις κατηγόριες. Κοινό στοιχείο των 3: ήταν αναρχικοί, και οι 3 με λευκό ποινικό μητρώο. Αναμένοντας για πάνω από 8 μήνες τη δική και αγανακτισμένοι από την κατάφορη καταπάτηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας τους, ο Τ. Ζαντοροζνι και ο Γ. Κυριακόπουλος προχώρησαν στο ύστατο μέσο πάλης, την απεργία πεινάς. Ο Κυριακόπουλος αντιμετώπιζε ήδη προβλήματα υγείας πριν αρχίσει την απεργία πεινάς. Αυτή τη στιγμή ακόμα και οι ίδιοι οι επιβλέποντες γιατροί καταγελούν το γεγονός και τονίζουν το κρίσιμο σημείο στο οποίο βρίσκεται η υγεια τους. Η απεργία πεινάς είναι το μέσο διαμαρτυρίας και το μέσο πάλης τους ενάντια σε ένα κατεστημένο που σκοπό έχει να εκφοβίζει όσους θέλουν να διαδηλώνουν και ποινικοποιει ολόκληρους πολιτικούς χώρους. Σημειωτέων, πριν από λίγες βδομάδες, μετά από 18μηνη (προ!)φυλάκιση απελευθερώθηκαν και οι Καλαιτζιδης, Ασπιωτης, Καρασαρινης αθωωμένοι τελικά από τις κατηγόριες που τους είχαν φορτώσει(σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, επίθεση σε αστυνομικούς, κλοπή αστυνομικού υλικού και αλλά ωραία).Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι αυτοί ρισκάρουν τη ζωή τους για μια υπόθεση που αν εκδικαζόταν κανονικά είναι σχεδόν βέβαιο ότι είτε θα αθωώνονταν είτε αν καταδικάζονταν για όσα τους κατηγορούν θα είχαν κάνει φυλακή λιγότερους μήνες από όσους είναι η προφυλάκιση τους… σκοπός όμως είναι να γίνει γνωστό σε όλους πως η κρατική τρομοκρατία με τα στημένα κατηγορητήρια τις πολύμηνες προφυλακίσεις και τις συνεχείς προσαγωγές “ύποπτων” δε θα περάσει, ούτε θα κάμψει τους κοινωνικούς αγώνες.

Αντίσταση στην καταστροφή του φυσικού πλούτου. Το περιβάλλον και ο άνθρωπος πάνω από τα οικονομικά συμφέροντα.

Ανοιχτή συζήτηση στην κατάληψη του κτήματος πραπόπουλου, την κυριακή 28/01, στις 4.00 μμ, με θέμα την αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος, που αφορά τον χαρακτηρισμοό των δασικών εκτάσων.

…”Φτιάξτε με τη φαντασιά σας ένα καταφύγιο στην ερημιά,πριν χτίσετε ένα σπίτι μες στης πόλης τα τείχη.
Όπως στο σπίτι σας γυρνάτε μόλις σουρουπώνει,έτσι επιστρέφει κι ο μέσα σας περιπλανώμενος, ο απόμακρος κι ο μόνος.
Σώμα μεγαλυτερο είναι το σπίτι σας.
Στον ήλιο αναπτύσεται, κοιμάται στην σιγαλιά της νύχτας κι ονειρεύεται. Το σπίτι σας δεν ονειρεύεται; Στα όνειρα του απ’την πόλη δραπετεύει, αποζητώντας δάση και λόφων κορυφές.
Θα ‘θελα να μπορούσα τα σπίτια σας όλα μες στη χούφτα μου να βάλω και σαν σπορεας σε δάση και βουνοπλαγιές να τα σκορπίσω.
Μακάρι να ‘ταν οι κοιλάδες δρόμοι σας, τα πράσινα τα μονοπάτια οι αλέες σας, μέσα απ’ τα αμπέλια ν’ αποζητούσατε ο ένας τον άλλον. Μακάρι η παρουσία σας να ‘χε την ευωδια της γής στα ρούχα σας.
Μα κάτι τέτοιο αργεί ακόμη.
Μέσα στο φόβο τους οι προγόνοι σας σάς σύναξαν ασφυχτικά κοντά. Τούτος ο φόβος λίγο ακόμη θα κρατήσει. Για κάμποσο καιρό ακόμη τα τείχη της πόλης θα κρατάνε χωριστά τα τζάκια απ’ τα χωράφια σας”…
απόσπασμα απο τον “ΠΡΟΦΗΤΗ” του ΚΗΑLIL GHIBRAN

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ,ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΓΕΝΑΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ 2 Η ΩΡΑ,ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ,ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΑΙ ΓΛΕΝΤΙ ΓΙΑ ΟΣΟ ΜΑΣ ΠΑΡΕΙ

Αφίσα για το κάλεσμα.
(για μεγέθυνση, κλικ πάνω στην εικόνα)

Τελικαν αφεθηκαν ολοι ελευθεροι γυρω στις 6.

Τετοια περιστατικα δυστυχως ειναι αναμενομενα σε αυτες τις προσπαθειες, και σε καμια περιπτωση δε σημαινουν πως πρεπει να αναστειλουμε τη δραση μας. Αντιθετα χρειαζεται να συσπειρωσουμε τις προσπαθειες μας οσο το δυνατον συντομοτερο με τους κατοικους της περιοχης, ωστε να εχουμε ενα ισχυρο ερεισμα.

Πριν από περίπου ένα μήνα με πρωτοβουλία κατοίκων του Χαλανδρίου και άλλων περιοχών αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε ένα ιστορικό οίκημα (με μεγάλο κήπο και δυνατότητες πλήρους αυτονομίας) εγκαταλελειμμένο, εδώ και περίπου τριάντα χρόνια, με απώτερο σκοπό την ανάπτυξη της ελεύθερης έκφρασης, της αυτοδιαχείρισης, της οικολογίας και της κοινωνικοποίησης της ευρύτερης περιοχής μέσα από ανοιχτές συζητήσεις και συνελεύσεις καθώς και πολύμορφες δραστηριότητες( από καλλιέργεια γης και τεχνες μέχρι ενασχόληση με μορφές εναλλακτικής ενέργειας). Οι κάτοικοι αντάμειψαν τις προσδοκίες μας με το παραπάνω στηρίζοντας από την αρχή την πρωτοβουλία μας. Όλα αυτά μέσα σε μια περίοδο όπου η τοπική εξουσία (οικονομική και πολιτική σε αγαστή συνεργασία) παλεύει να φέρει τους νόμους στα μέτρα της για την εμπορική εκμετάλλευση κάθε ελεύθερου χώρου, με οποιοδήποτε κόστος. Τελευταίο δείγμα αυτής της στάσης ήταν το γκρέμισμα ιστορικού κτιρίου από το δήμο, προστατευόμενο από το νόμο σχετικά με ιστορικά οικήματα, παρά την κινητοποίηση δεκάδων πολιτών.

Γνωρίζοντας αυτή τη κατάσταση και θέλοντας να προλάβουμε τέτοια φαινόμενα, προχωρήσαμε στην πρωτοβουλία αξιοποίησης του οικήματος. Προσέξαμε ώστε να μη δώσουμε καμία αφορμή που θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστολή μιας τέτοιας προσπάθειας. Και πράγματι μέχρι τώρα ενώ τα οχήματα της ασφάλειας τριγυρνούσαν σε καθημερινή βάση και εξακριβώσεις γίνονταν αραιά και που δεν είχε γίνει καμία ουσιαστική παρέμβαση εκ μέρους της αστυνομίας (πως άλλωστε αφού οι κάτοικοι ήταν θετικά προσκείμενοι;).

Γύρω στις 14.00 που χαμε αρχίσει να μαζευόμαστε εμφανίστηκαν δυο μπατσικά και αστυνομικοί απαίτησαν να μας πάνε όλους στο τμήμα ενώ έκαναν διαρκώς ερωτήσεις προσπαθώντας να ψαρέψουν πληροφορίες για την κατάληψη και για άλλους συντρόφους που δε βρίσκονταν εκείνη την ώρα εκεί.

Όταν τους ρωτήσαμε ποιους τους φώναξε απάντησαν πως ήρθαν μετά από ειδοποίηση των ιδιοκτητών, ενώ γνωρίζουμε πως το ιδιοκτησιακό καθεστός του οικήματος είναι υπο αμφισβήτηση. Το οίκημα βάσει δεδομένων του υποθηκοφυλακείου ανήκει στο δήμο αλλά λόγω χρεών των προηγούμενων ιδιοκτητών είναι υποθηκευμένο σε τράπεζα, μέχρι ο δήμος να ξεπληρώσει τα χρέη κάτι το οποίο δεν μπορεί να κάνει άμεσα. Αυτή τη στιγμή εκπρόσωποι κάποιων που εμφανίζονται ως ιδιοκτήτες απειλούν να ασκήσουν μηνύσεις σε όσους έχουν προσαχθεί.(*)

Τώρα πια πιστεύουμε πως είναι καιρός να γνωστοποιηθεί ευρύτερα η κατάληψη του κτιρίου στην οδό Προφήτη Ηλία 49 στο Πολύδροσο και καλούμε όσους αντιτάσσονται στην αποξένωση, την εμπορευματοποίηση, το απρόσωπο αστικό περιβάλλον των γκρίζων πολυκατοικιών και στηρίζουν την έκφραση μέσα από ελευθεριακά πλαίσια, τις συνελεύσεις σε επίπεδο γειτονιάς, την οικολογία και την αυτοδιαχείριση να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια και να συμπαρασταθούν στους συντρόφους που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο Α.Τ. Χαλανδρίου.

ΠΟΤΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΙΑ

Ήρθε η ώρα να αποδείξουμε πως στο αυταρχικό καθεστώς της ιδιοκτησίας μπορούμε να αντιτάξουμε τις ανάγκες μας για αυτονομία και την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε όσους διεκδικούν ΖΩΗ μέσα στο νεκρό αστικό περιβάλλον.

Το παραπανω δημοσιευτηκε στο indymedia στις 6 παρα 10.
Λόγω των συνθηκών πίεσης κάτω από τις οποίες γράφτηκε το κείμενο, ορισμένες φράσεις έχουν διορθωθεί.

(*)Εχουμε υπ’ οψην και καποια νεα στοιχεια σχετικα με το ιδιοκτησιακο τα οποια θα δημοσιευτουν κατοπιν επιβεβαιωσης.