Συλλογική Κουζίνα οικονομικής ενίσχυσης των απεργών Χαλυβουργών- Σαββατο 17/12 στις 5μμ

Ο αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας ανοίγει περάσματα
   Οι εργάτες της «Ελληνικής Χαλυβουργίας»πάνω από ένα μήνα και σε αντίθεση με τις απεργίες πυροτεχνήματα που όλοι-ες οι εργαζόμενοι-ες έχουμε συνηθίσει απ’ τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, έχουν επιλέξει το δύσκολο δρόμο της απεργίας διαρκείας. Το αφεντικό Μάνεσης και το επιτελείο του, επικαλούμενοι τη «σωτηρία» της επιχείρησής τους, στους «δύσκολους καιρούς της κρίσης», ανακοίνωσαν στους εργαζόμενους περικοπές μισθών της τάξης του 40%, μείωση του ωραρίου και μαζικές απολύσεις (50 μέχρι στιγμής). Η απάντηση των εργατών του Ασπροπύργου (σε αντίθεση με τους ‘συναδέλφους’ τους στο εργοστάσιο του Βόλου ) απέναντι σ’αυτόν τον εκβιασμό ήταν αγωνιστική και καθοριστική. Σαμποτάζ στην παραγωγή.
   Ο πόλεμος που εξαπολύει ο κόσμος του κεφαλαίου, έρχεται να ενταθεί σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και η χρεοκοπία να μετακυλιστεί  στις πλάτες όλων εμάς των εκμεταλλευόμενων, που ήδη δεχόμαστε το καθημερινό ξεζούμισμα και την υποβάθμιση των ζωών και της αξιοπρέπειάς μας. Τις απειλές και τους εκβιασμούς του κάθε κ. Μάνεση τις βιώνουμε κάθε μέρα εδώ, στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Γι’ αυτό ο αγώνας των απεργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» αφορά όλους-ες μας και θα βρεθούμε ενωμένοι-ες απέναντι στ’ αφεντικά. Γιατί όταν ένας εργαζόμενος επιλέγει το συλλογικό δρόμο, οι από πάνω κατασκευάζουν πλαστούς διαχωρισμούς μεταξύ των καταπιεσμένων, ώστε να βρεθούμε κατακερματισμένοι, ευάλωτοι και ανήμποροι την ώρα της καταστολής των κοινωνικών-ταξικών αγώνων μας.
   Επιθυμία μας παραμένει, από τις μεμονωμένες απεργιακές κινητοποιήσεις, να φτάσουμε στις αδιαμεσολάβητες γενικές απεργίες διαρκείας.Πέρα από την πολιτική των γραφειοκρατών και της ανάθεσης, να πάρουμε τους αγώνες στα χέρια μας σε κάθε κοινωνικό πεδίο, από τους χώρους δουλειάς μέχρι τις γειτονιές μας, να αυτοοργανώσουμε την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας.
Η αξιοπρέπεια των εργατών είναι ο εφιάλτης των αφεντικών
Αλληλεγγύη και έμπρακτη στήριξη, υλική και ηθική,
στους αγωνιζόμενους απεργούς της Χαλυβουργίας
ΣΑΒΒΑΤΟ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΗ στις 5μμ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ
στην κατάληψη κτήματος πραποπούλου
για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ
των ΑΠΕΡΓΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ
Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου
πεζόδρομος προφήτη Ηλία 49, Χαλάνδρι
protovouliaxalandriou.blogspot.com

Μια ζωή πληρώνω …

Μιά Ζωή πληρώνω …
μια πρώτη τοποθέτηση σε σχέση με το ζήτημα της άρνησης πληρωμών 
στον φόρο ακινήτων μέσω του λογαριασμού του ηλεκτρικού ρεύματος

Αντίο μπάρμπα-Γιάννη

“ Πα στων Αγράφων τα βουνά στου Κόζιακα κορφάδες
έζησα κάμποσες στιγμές κείνες τις αποφράδες,
ημέρες, μήνες και εποχές που δε λαλούσε αηδόνι
πόνοι, πικρίες και καημοί κι ο νους μου πια θολώνει… ”
Βάιος Φασούλας

Για τον δικό μας μπάρμπα-Γιάννη …

Η κατάληψη κτήματος Πραπόπουλου αποχαιρετά σήμερα κι αυτή με τη σειρά της τον μπάρμπα-Γιάννη της, με τη σκέψη ταυτόχρονα στους συγγενείς και στους φίλους του. Τον μπάρμπα-Γιάννη που μας συντρόφευσε στον περίπατο πλάι στη ρεματιά, στην κουβέντα, στην παρέα με το κρασάκι και στα πειράγματα. Τον μπάρμπα-Γιάννη που και στα δύσκολα και στα ευχάριστα ήταν πάντα εκεί. Έναν άνθρωπο που στήριξε με την ψυχή του και την καθημερινή παρουσία του αυτό το ελευθεριακό εγχείρημα σε μια γειτονιά του Χαλανδρίου 4μιση χρόνια τώρα. Έναν από μας και κάτι παραπάνω. Μαθημένος να πηγαίνει κόντρα στον καιρό του, πρώτος υπερασπιζόταν το χώρο και την επιλογή της κατάληψης, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ζωή αγωνιστής, αντάρτης πλάι στον Βελουχιώτη που τόσο αγάπησε και συντρόφευσε. Κι ωστόσο οι κακουχίες και ο χρόνος τον έβρισκαν πάντα δυνατό, με αισιοδοξία, χαμόγελο και καλοσύνη. ’’Αφού μπορούμε και περπατάμε είμαστε καλά… ‘’ συνήθιζε να λέει.

Η αγάπη του για το κτήμα και για τα ‘’κοινά’’ της γειτονιάς ήταν χαρακτηριστική και συνεχής. Έζησε βλέποντας το χώρο αυτό να μαραζώνει και να αποτελεί ένα ερείπιο για 35 χρόνια. Αποτέλεσε λοιπόν (κι αυτός) αμέσως ένα σημαντικό κομμάτι στο να αποκτήσει ζωή το κατειλημμένο κτήμα, είχε πάντα θαρρετή άποψη και αγωνία για την τύχη του, αλλά και ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που συνυπήρχαν μέσα σ’ αυτό. Πρώτος κάθε πρωί και μέχρι αργά το απόγευμα στην κατάληψη. Πίστεψε πραγματικά στη σημασία της προσπάθειας για κοινοκτημοσύνη και ελευθερία του χώρου για τη γειτονιά και όσους/ες επιθυμούσαν να το χρησιμοποιούν, κόντρα στα συμφέροντα δήμου-εργολάβων και λοιπών. Αυστηρός με την ασυνέπεια στη λειτουργία του και καυστικός αλλά χαρούμενος πάντα για κάθε πολιτική δραστηριότητα μέσα σε αυτόν. Πίστευε στους νέους παρά την απέχθεια του για τη γενικότερη βαβούρα και την απάθεια του πολιτισμού της καφετέριας και της κατανάλωσης που παρατηρούσε. Δίπλα μας πάντα στις εργασίες, στις εκδηλώσεις και στα γλέντια, στις κινηματικές προετοιμασίες αλλά και στις αγωνίες για το μέλλον.

Αποκαμωμένος απ’ τους σκληρούς αγώνες, καχύποπτος και κριτικός σε κάθε προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης και ρόλους αρχηγών είχε πολιτικό αισθητήριο και πείρα που σε μόρφωναν πρωτίστως με ήθος. Παρόλα αυτά άνθρωπος σεμνός και μετρημένος σπάνια δεχόταν πρόθυμα να αφηγηθεί το αγωνιστικό του παρελθόν, όσο κι αν οι νεότεροι/ες το επιθυμούσαν και του το ζητούσαν επιτακτικά. Ο μπάρμπα-Γιάννης πολέμησε για τα ιδανικά της ελευθερίας στα χρόνια της Αντίστασης, έζησε την εξορία σε Μακρόνησο και Γιούρα και ακολούθησε τον Άρη μέχρι τέλους, φίλος και συναγωνιστής του, πέρα από κομματικά μαντριά. Πάντα εχθρικός σε καπηλευτές και παραχαράκτες της Ιστορίας, η οποία ήταν κομμάτι της ζωής και της ψυχής του, παρέμενε ταυτόχρονα συνειδητά αυτοκριτικός για τα περασμένα. Ένας απλός άνθρωπος με ειλικρινή λόγο και αξιοπρέπεια. Για μάς πάντα θα είναι ο δικός μας μπάρμπα-Γιάννης, ο γείτονας, ο φίλος, ο παππούς, ο σύντροφος καταληψίας, που θα έχει το σεβασμό μας, θα μας εμπνέει να συνεχίζουμε τη διαδρομή μας και θα ζει στους αγώνες μας για να ζήσουμε ελεύθεροι.

Καλό ταξίδι Μπάρμπα-Γιάννη, αντίο Σύντροφε…

Σ’ ευχαριστούμε για όλα. Ραντεβού στα Γουναράδικα…

σύντροφοι και συντρόφισσες από την

Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου

1 … 30 31 32 33 34 … 52