ΜΠΑΤΣΟΙ, ΔΗΜΑΡΧΟΙ, ΠΕΡΙΦΕΡΕΡΙΑΡΧΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ και τους ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΦΡΑΞΗ, ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ
ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΓΡΟΣ
Μικροφωνική υπεράσπισης της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΓΡΟΣ Κυριακή 4/4, 12.00
κεντρικά του Πάρκου Τρίτση, στο σιντριβάνι
Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου
αφίσα pdf: agros44 (2)
Μπορεί οι φούστες μας να είναι κοντές…αλλά η μνήμη μας όχι!
Τον τελευταίο καιρό έρχονται στην επιφάνεια όλο και περισσότερες καταγγελίες βιασμών και κακοποιήσεων καταδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως οι καταπιεστές μας δεν είναι άλλοι από τους καθημερινούς άντρες, τα αφεντικά μας, τους συναδέλφους μας, τους προπονητές, τους γείτονες και τους γκόμενους μας. Τα ίδια τα υποκείμενα δίνουν ορατότητα στη βία που δέχτηκαν και δέχονται στον χώρο του θεάματος, του αθλητισμού και όχι μόνο.
Ωστόσο, ο λόγος που κυριαρχεί αναπαράγει μία νεοφιλελεύθερη αντίληψη περί ατομικής ευθύνης και ατομικής διεκδίκησης και προτάσσει τον ανθρωπισμό και τον δικαιωματισμό καταδικάζοντας την βία με όρους αφαιρετικούς και αποπολιτικοποιημένους. Πουθενά δε γίνεται λόγος για την πατριαρχία ως μία συστηματική καταπίεση και για την έμφυλη βία και καταστολή που δέχονται τα θηλυκά σώματα και όσα αποκλίνουν από την κυρίαρχη ταυτότητα του έλληνα cis straight άντρα. Αντίθετα, πολλές φορές ο βιασμός και η κακοποίηση σχετικοποιούνται, αξιολογούνται ως περισσότερο ή λιγότερο ανεκτά ανάλογα με την ενηλικότητα ή την ανηλικότητα της/του επιζώσας/όντος, ή λειτουργούν ως αφορμές για ομοφοβικά και ψυχοφοβικά ξεσπάσματα όπως στην περίπτωση του βιαστή Δημήτρη Λιγνάδη.
Στην προσπάθεια του ελληνικού κράτους, μιας πατριαρχικής κοινωνίας και των Μ.Μ.Ε. να ξεπλύνουν τον σεξισμό τους…
Δεν ξεχνάμε πως οι δημοσιογράφοι είναι αυτοί που κανονικοποιούν την έμφυλη βία, τους βιασμούς, τις γυναικοκτονίες. Δε ξεχνάμε τα «εγκλήματα πάθους», τους χαρακτηρισμούς «παθολογικά ζηλιάρηδες» και «ψυχολογικά ασταθείς». Δεν ξεχνάμε ποιοι κατασκεύασαν τους «δράκους» και ποιοι μετέδωσαν χωρίς καμιά συναίνεση τους βιασμούς μας σαν αποσπάσματα ταινιών πορνό. Δεν ξεχνάμε ποιοι έστρεψαν το δάχτυλο σε εμάς, μας ονόμασαν τσούλες, τρελές, μπερδεμένες, θύματα, «εκ γενετής υποτακτικές» και μας ζήτησαν να δείξουμε κατανόηση απέναντι στους καταπιεστές μας.
Δεν ξεχνάμε όλες τις φορές που η αστική δικαιοσύνη προσπάθησε να μας μάθει ότι ο βιασμός μας είναι μια συναινετική σεξουαλική πράξη, που επικαλέστηκε τις ανήθικες για την ηθική τους προσωπικές μας επιλογές την ίδια στιγμή που αναγνώρισε συστηματικά κάθε λογής ελαφρυντικό του βιαστή ή γυναικοκτόνου. Δε ξεχνάμε την συστηματική αθώωση των βιαστών μας, την καταδίκη της 22χρονης στην Κόρινθο που κατάφερε να σκοτώσει τον επίδοξο βιαστή αυτής και της φίλης της καθώς και την καταδίκη κάθε άλλης γυναίκας που τόλμησε να αυτοδικήσει και να αντισταθεί στον κακοποιητή της.
Δεν ξεχνάμε την διαπόμπευση οροθετικών γυναικών το 2012, των σεξεργάτριών και μεταναστριών σε Κρανίδι και Μυτιλήνη, την δολοφονία και την διαπόμπευση της Zackie-oh, τους βιασμούς και τις κακοποιήσεις κρατούμενων θηλυκοτήτων, την Αμάρινθο και την Ξάνθη. Δεν ξεχνάμε τη μάτσο ελληνική «λεβεντιά», την πατριαρχική οικογένεια και τους “greek lovers”.
Διεκδικούμε ορατότητα, όποτε και όπως θέλουμε εμείς, στις καταπιέσεις, τις παραβιάσεις και τις κακοποιήσεις που δεχόμαστε καθημερινά.
Πολεμάμε την πατριαρχία η μία δίπλα στο άλλο, εργάτριες, σεξεργάτριες, μετανάστριες, ανωμαλάρες, καταπιεσμένες
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ
Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου
* η αφίσα αποτελεί πρωτοβουλία των θηλυκοτήτων της συνέλευσης
Η αφίσα τυπώθηκε στην αθήνα τον φεβρουάριο του 2021 εν όψει της εθνικής φιέστας του ελληνικού κράτους
Να σαμποτάρουμε τις κυριαρχικές αφηγήσεις και την απάτη των εθνικών ιδεωδών,
να γίνουμε συνειδητά προδότες/ριες της εθνικής ενότητας.
Να προτάξουμε την αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους/ες και την εξέγερση απέναντι σε κράτη και αφεντικά.
Για την επανάσταση, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση
Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις
*αφίσα και κείμενο που κυκλοφορούν στις γειτονιές της αθήνας*
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ
Εδώ και 8 μήνες, το κράτος εκμεταλλευόμενο την Covid-19, προσπαθεί να μας επιβάλλει να μιλάμε τη γλώσσα της υποταγής και της συναίνεσης μέσα από την έκδοση αλλεπάλληλων διαταγμάτων, την εφαρμογή «υγειονομικών μέτρων» και την επιχείρηση εμπέδωσης ενός «δόγματος του σοκ» με διαδοχικούς περιορισμούς και νέες απαγορεύσεις. Για να κυριαρχήσει όμως ο «νόμος της σιωπής», χρειάστηκε η εκχώρηση συναίνεσης από όλο το πολιτικό φάσμα (της αριστεράς, κοινοβουλευτικής και μη, συμπεριλαμβανομένης) και παράλληλα επιστρατεύθηκαν ολοκληρωτικές προπαγανδιστικές τεχνικές, με τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ να ενοχοποιούν την κοινωνία μέσω της «ατομικής ευθύνης» για τη διασπορά και τους εκατοντάδες νεκρούς, να ξερνούν ασταμάτητα φόβο και να εξυμνούν τις κρατικές επιλογές. Ταυτόχρονα, κάθε φωνή και κίνηση αμφισβήτησης στις κυριαρχικές προσταγές παρουσιάζεται ως κοινωνική απειλή και σκόπιμα ομογενοποιείται με τον «ψεκασμένο» ή ακροδεξιό οχετό. Η κρατική διαχείριση της Covid-19 επιχειρεί να «χτίσει» μια νέα εθνική συστράτευση απέναντι στον «αόρατο εχθρό», στοιχίζοντας τον πληθυσμό πίσω από το άρμα των κρατικών διαταγών
…ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ
Μέσα σε ένα περιβάλλον διαρκών και αλλητροφοδοτούμενων κρίσεων,η καταστολή αποτελεί το «σημείο ισορροπίας» για το κράτος και το κεφάλαιο σε διεθνές επίπεδο. Παράλληλα, στον ελλαδικό χώρο, η επίθεση στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, η απαγόρευση κυκλοφορίας, οι εφιαλτικές συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές και τα κλειστά κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών, η ανάσυρση της θεωρίας των δύο άκρων (με αφορμή την απόφαση της δίκης της ΧΑ), η ασφυκτική παρουσία των μπάτσων και η μετατροπή τους σε διαχειριστές των υγειονομικών μέτρων, η χουντικής προέλευσης απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων σε όλη τη χώρα, σε συνδυασμό με την αδιάκοπη επίθεση στον «εσωτερικό εχθρό» μέσω των εκκενώσεων καταλήψεων, τις δικαστικές ομηρίες και φυλακίσεις αγωνιστ(ρι)ών, την εκκένωση του Πολυτεχνείου στις 13/11/20, τον ξυλοδαρμό διαδηλωτ(ρι)ών και τη στρατιωτική κατοχή των Εξαρχείων, αποτελούν προϋπόθεση για την αναπαραγωγή και την εδραίωση του συστήματος εξουσίας. Η εξάπλωση της λοίμωξης Covid-19 αποτελεί τον καταλύτη για τον καθολικό μετασχηματισμό κάθε πτυχής της καθημερινής ζωής από την πλευρά της κυριαρχίας. Η περαιτέρω «απορρύθμιση» των εργασιακών σχέσεων (απλήρωτες υπερωρίες,τηλεργασία, εκ περιτροπής εργασία κτλ), η αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης (τηλεκπαίδευση, λουκέτο στα ΑΕΙ, νομοσχέδια εντατικοποίησης για τα σχολεία κτλ), η επιβολή περιορισμών στις κοινωνικές επαφές (την ίδια στιγμή που άνθρωποι στοιβάζονται σε ΜΜΜ, σχολεία και εργασιακούς χώρους) με την παράλληλη απονέκρωση του δημόσιου χώρου, καθώς και η γενίκευση της χρήσης της τεχνολογίας για την επιτήρηση και τον κοινωνικό έλεγχο, δεν αποτελούν «εικόνες» ενός μακρινού μακάβριου μέλλοντος, αλλά όψεις της αδιανόητης δυστοπίας που ζούμε στο σήμερα.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή συνθήκη, να αντιτάξουμε τα προτάγματα και τις πρακτικές της συλλογικοποίησης και της αυτοοργάνωσης. Να μην αρκεστούμε στην επιβίωση, αλλά να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας και απέναντι στο δόγμα “σπίτι – δουλειά – οθόνη” να δημιουργήσουμε εστίες άρνησης και αντίστασης. Να μην αφήσουμε το φόβο,την κατάθλιψη και την απομόνωση να κυριαρχήσουν, αλλά να τα μετατρέψουμε σε οργή και αγώνα ενάντια στην«πανδημία» του κράτους, του κεφαλαίου, της πατριαρχίας και του επελαύνοντος ολοκληρωτισμού.
ΝΑ ΕΞΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΟ
ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,
ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Συνέλευση ενάντια στην κρατική καταστολή και για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις
H αφίσα είναι αποτέλεσμα των συζητήσεων στο εσωτερικό της συνέλευσης και της κριτικής που άσκησε η συνέλευση κατά την περίοδο της καραντίνας και του covid-19
Αφίσα που γράφτηκε από τη συνέλευση Κτήματος Πραποπούλου τον Ιανουάριο 2020 και κολλήθηκε στις γειτονιές του Χαλανδρίου με αφορμή τις εκκενώσεις των καταλήψεων και την υπεράσπιση τους.
