Συντάκτης: praposquat

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟ ΡΕΜΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΠΕΤΟΝ, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΨΕΜΑ!

_________________________

…ακολουθούν φωτογραφίες απο την παρέμβαση που πραγματοποιηθηκέ τελικά στο σταθμό του μετρό:

…και στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται η συνεχιση της προσπάθειας μας έξω από το σταθμό.

Κατά τα άλλα ο δήμαρχος προσπάθησε να πείσει πως τα σχεδία εκκατομυρίων ευρώ, συμφωνούν με το προεδρικό διάταγμνα για τη ρεματία, κατί το οποίο δε μπορούμε να δούμε πως μπορεί να συμβαίνει με κριτήρια κοινής λογικής.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΟ ΡΕΜΑ
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΜΠΕΤΟΝ, ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΨΕΜΑ!

_________________________

…ακολουθούν φωτογραφίες απο την παρέμβαση που πραγματοποιηθηκέ τελικά στο σταθμό του μετρό:

…και στη δεύτερη φωτογραφία φαίνεται η συνεχιση της προσπάθειας μας έξω από το σταθμό.

Κατά τα άλλα ο δήμαρχος προσπάθησε να πείσει πως τα σχεδία εκκατομυρίων ευρώ, συμφωνούν με το προεδρικό διάταγμνα για τη ρεματία, κατί το οποίο δε μπορούμε να δούμε πως μπορεί να συμβαίνει με κριτήρια κοινής λογικής.

Εδώ και μερικά χρόνια όλα δείχνουν πως ο Δήμος Χαλανδρίου αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτισμική κληρονομιά της περιοχής και τα διατηρητέα. Για την ακρίβεια προσπαθεί με συνέπεια και μεθοδικότητα να τα εξαφανίσει όπου αυτά βρίσκονται!

Σε συνεργασία με κατασκευαστικές εταιρείες και ιδιώτες έχει καταφέρει να προχωρήσει στην κατεδάφιση μέρους του εργοστασίου Δουζένη στην Μαρμαριώτισσα (που ήδη αν και κατόπιν εορτής, κρίθηκε παράνομη), την καταστροφή τμήματος του Αδριάνειου υδραγωγείου για τις ανάγκες ανέγερσης και τροφοδοσίας του super market ΑΒ Βασιλόπουλος στην Εθνικής Αντιστάσεως, τη κατεδάφιση διατηρητέου επί των οδών Ανδρέα Παπανδρέου και Ρωμανού, και συνεχίζει και με την ολοκληρωτική πια εξαφάνιση του εργοστάσιου Δουζένη και την παραχώρηση του σε κατασκευαστικές για την ανοικοδόμηση του.

Ας μείνουμε όμως λίγο παραπάνω στην περίπτωση του εργοστάσιου Δουζένη, μιας και η τύχη του θα κριθεί οριστικά μέσα στις επόμενες μέρες.

Το πρωί του Σαββάτου 30/7/2005 έκπληκτοι οι κάτοικοι του Κάτω Χαλανδρίου είδαν δύο ερπυστριοφόρα χωματουργικά βαρέως τύπου μηχανήματα να εισβάλουν στο κτήμα Δουζένη και για λογαριασμό της εταιρίας Ektasis Development να προχωρούν σε καθαιρέσεις των πίσω τμημάτων του κτηρίου. Εδώ αναφέρουμε ότι:

• με το ΦΕΚ 1157/92 το κτήμα Δουζένη δεσμεύεται για πολιτιστικός χώρος.
• με το ΦΕΚ 498/99 το κτήριο Δουζένη, στο σύνολό του, κρίνεται διατηρητέο.

Παρόλα αυτό ο Δήμος δεν εμποδίστηκε στο παραμικρό, σε συνεργασία με την κατασκευαστική εταιρεία και τον ιδοκτήτη του κτήματος, να “αποχαρακτηρίσουν” το κτήμα και το κτήριο από πολιστικό χώρο και διατηρητέο αντίστοιχα -φυσικά χωρίς τη λήψη σχετικής αποφάσης από αρμόδια αρχή- και να προχωρήσουν στην καταστροφή του 80% του κτηρίου.

Συγκεκριμένα:

• ο εργολάβος εμφανίζεται να κάνει αίτηση κατεδάφισης του κτηρίου στις 21/06 και να έχει πάρει άδεια στις 6/07 από την πολεοδομία Ανατολικής Αττικής.

• ο εργολάβος το πρωί της 30/7, υπερβαίνοντας την άδεια, κατεδάφισε τμήμα της οροφής του κτηρίου που εμφάνιζε ως διατηρητέο στο σχέδιο του. Η δημοτική αρχή αδυνατούσε (με εκπροσώπους παρόντες) να σταματήσει τον εργολάβο.

• παρότι είχε γκρεμιστεί η οροφή διατηρητέου κτηρίου καμία μήνυση δεν έγινε, καμία αυτόφωρη διαδικασία δεν κινήθηκε, μόνο συμφωνία κυρίων για σταμάτημα εργασιών το Σαββατοκύριακο.

• μέλη του δημοτικού συμβουλίου διαβεβαίωναν πολίτες ότι έχουν προχωρήσει σε μηνύσεις τους εργολάβους εκ μέρους του Δήμου. Μηνύσεις που δεν έγιναν ποτέ όπως αποδείχθηκε…

Την Κυριακή το πρωί 31/07/2005 ο εργολάβος συνεχίζει να εργάζεται παρά τη «συμφωνία». Τώρα γκρεμίζει το πίσω μέρος από το γωνιακό διατηρητέο κτήριο. Με τους κατοίκους από τις 10 η ώρα να έχουν ειδοποιήσει την αστυνομία και να βρίσκονται μαζί με δημ. συμβούλους της αντιπολίτευσης στο τμήμα για να καταθέσουν μηνύσεις, οι εκπρόσωποι της δημ. αρχής εμφανίσθηκαν στις 12:30 χωρίς καν να γνωρίζουν τι έχει γίνει. Την ίδια στιγμή τα μηχανήματα της Ektasis σταμάτησαν και οι υπεύθυνοι εξαφανίστηκαν.

Ταυτόχρονα, απορίας άξιο είναι πώς κάποιος υπάλληλος της πολεοδομίας δίνει άδεια για εργασίες κατεδάφισης σε ένα χώρο δεσμευμένο, χωρίς να λαμβάνει στην τεκμηρίωσή του υπόψη κανένα από τα δύο ΦΕΚ, αλλά ταυτόχρονα να νομολογεί πάνω στην έννοια «διατηρητέο» θεωρώντας «πρόκτισμα διατηρητέου προς κατεδάφιση» το 80% του κτηρίου, το οποίο με ΦΕΚ έχει κριθεί διατηρητέο στο σύνολό του και να του δίνει άδεια χωρίς να υποχρεώνει τον εργολάβο να εμφανίσει μέτρα προστασίας, του κατά την άδεια διατηρητέου τμήματος.

Η δίκη που είχε οριστεί για την Τρίτη 5/12 αναβλήθηκε και πάλι, αυτή τη φορά για τις 8/5/2007, ενώ στο δικαστήριο δεν προσήλθε καν ο δήμος, ούτε παρευρέθηκε δικηγόρος του, αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι η δημοτικη αρχη αδιαφορεί για την τύχη του συγκεκριμένου χώρου, παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις περί οριστικής απαλλοτρίωσης του ακινήτου.

Το μέγεθος της πολιτικής σημασίας τέτοιων ενεργειών γίνεται εντονότερα αισθητό, αν συνδιαστεί και με τη στάση της αστυνομίας, η οποία κλήθηκε επανειλημένως τότε από πολίτες, και το μόνο που τελικά έκανε ήταν να αδρανήσει παρά τα αυτόφορα αδικήματα που διαπράττονταν. Όλα δείχνουν πως τα συμφέροντα ορισμένων εταιριών είναι αυτά που ανοίγουν το δρόμο για την πλήρη εμπορική εκμετάλλευση και τσιμεντοποιήση χώρων. Συμφέροντα που είναι προφανές πως η πολιτική εξουσία κρίνει σημαντικότερα από το συλλογικό συμφέρον για χώρους πρασσίνου και τη δημιουργία χώρων πολιτιστικής συνεύρεσης. Η προσπάθεια για τη καταστροφή του παρελθόντος και την επιβολή του αστικού πεδίου δεν είναι ούτε αποτέλεσμα αδιαφορίας, ούτε ατυχών συγκυριών. Αντίθετα, αποτελεί μέρος μιας καλά οργανωμένης προσπάθειας.

Απέναντι στη συνεργασία της δημοτικής αρχής και των κατασκευαστικών, μπορούμε να προτάξουμε την εναντίωση μας σε κάθε τέτοια προσπάθεια υπονόμευσης του συλλογικού συμφέροντος, απαιτώντας την προστασία και την άμεση αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων, προς την κατεύθυνση της οικειοποιήσης τους και της δημιουργικής ανάδειξης τους από τη κοινωνία.

ΚΑΛΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΟΣΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΒΑΛΛΟΥΝ ΦΡΕΝΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΣΕΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΟΛΗ, ΣΕ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ:

• την Τρίτη, στην ανοιχτή συζήτηση στο Παλαιό Δημαρχείο, 17:30
• την Τετάρτη, στα γραφεία της πολεοδομίας Χαλανδρίου, οπου θα επιχειρηθεί να δοθεί η οικοδομική άδεια.
• την Πέμπτη, σε παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Αφίσα για το κάλεσμα.
(για μεγέθυνση, κλικ πάνω στην εικόνα)

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε αρχίκα ως απάντηση στην τοπίκη εφημερίδα “φλυαρία”, που αφηνε κάποιες νύξεις σχετικά με τη φύση των εργασιών που εχούν γίνει και γίνονται στο κτήμα Πραποπούλου.

Κρίναμε σκοπιμό να διευκρινίσουμε για αλλή μια φορά τη δράση μας στο συγκεκριμενο χώρο και να καταστήσουμε σαφές πως προχωράμε ιδιαίτερα προσεκτικά τις όποιες εργασίες προκειμένου να μην αλλοιωθεί ο ιστορικός του χαρακτήρας, ενώ περιοριζόμαστε μονο σε εργασίες που εξασφαλίζουν την υγιεινή και τη προσβασιμότητα του χώρου.

Ελπίζουμε και στην στήριξη των τοπικών μέσων ενημέρωσης για τη περαιτέρω διάδοση της προσπάθειας μας.

Για το κτήμα Πραπόπουλου

Ποτέ τα σπίτια των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά
και οι άνθρωποι τόσο μακριά

Η ιστορία του κτήματος Πραπόπουλου είναι λίγο – πολύ γνωστή σε όλους. Από το 1992 κηρύχθηκε πολιτιστικός χώρος από το Υπουργείο Πολιτισμού και μετά από αλλεπάλληλους δικαστικές διαμάχες επέστρεψε ξανά στους ιδιοκτήτες του. Ο Υπ. Πολιτισμού, το Σεπτέμβριο του 2006 δήλωσε ότι δόθηκε εντολή να χαρακτηριστεί το οίκημα διατηρητέο. Ο Δήμος Χαλανδρίου προεκλογικά εξήγγειλε ότι θα αγωνιστεί για την πλήρη απόκτηση του και το περιέλαβε στα ευρύτερα σχέδια «αξιοποίησης» της περιοχής και επέκτασης του θεάτρου της Ρεματιάς, που ψηφίστηκαν, οδηγώντας αμετάκλητα στην οικιστική και εμπορική εκμετάλλευση της περιοχής. Άμεσο αποτέλεσμα θα είναι η καταστροφή του οικοσυστήματος της Ρεματιάς, του τελευταίου πνεύμονα πρασίνου και η απώλεια ενός ακόμα ελεύθερου χώρου σε μια πολυπληθή περιοχή, που ασφυκτιά από τα εμπορικά κέντρα.

Δηλώνουμε απερίφραστα ότι αυτού του είδους η «αξιοποίηση» της περιοχής μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους. Θα σταθούμε απέναντι στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων πρασίνου και την εγκατάλειψη των ιστορικών κτηρίων σε μαρασμό. Η εγκατάλειψή των διατηρητέων αποτελεί πάγια τακτική για την παραχώρησή τους εν τέλει στις κατασκευαστικές εταιρείες και στα συμφέροντα των ιδιωτών (εργοστάσιο Δουζένη). Την αντίθεση μας σε όλα τα παραπάνω εκφράσαμε παίρνοντας την τύχη του κτήματος στα χέρια μας. Καταλάβαμε το κτήμα για να παραμείνει πράσινο και να μετατραπεί σε έναν ελεύθερο, ζωντανό χώρο, ποικίλων μορφών πολιτιστικής, κοινωνικής και πολιτικής έκφρασης και δημιουργίας. Η κατάληψη ως δυναμικός τρόπος δράσης αποτελεί άμεση απάντηση στις αμφιλεγόμενες προθέσεις του Δήμου για την απόκτηση και «αξιοποίηση» του κτήματος.

Προκρίνουμε ένα χώρο που θα λειτουργεί αντιεμπορευματικά, αντιιεραρχικά, αυτοδιαχειριζόμενα, χωρίς τη μεσολάβηση θεσμικών φορέων. Η διαχείριση γίνεται αποκλειστικά από ανοικτές συνελεύσεις με τη συμμετοχή όποιου ενδιαφέρεται. Επιζητούμε την μετατροπή του σε ένα δημιουργικό μέρος συναντήσεων, πολύμορφης δραστηριοποίησης όπως ζωγραφική, θέατρο, μουσική, προβολές ταινιών, δημιουργία βιβλιοθήκης και διάφορων ομάδων στηριζόμενων στην αρχή της αλληλοβοήθειας βάσει κοινών ενδιαφερόντων και απασχολήσεων καθώς και πειραματισμό με εναλλακτικές μορφές ενέργειας και βιολογικής καλλιέργειας. Εναντιωνόμαστε σε κάθε μορφή εξάρτησης (ουσίες, κατανάλωση, επιβεβλημένο life style, κλπ).

Με την παρουσία μας μετατρέψαμε ένα εγκαταλελειμμένο επί 34 χρόνια κτήριο που είχε υποστεί πολλαπλές λεηλασίες (ενδεικτικό παράδειγμα η κλοπή των πλακιδίων του ισογείου) σε ένα χώρο δημιουργίας και έκφρασης της περιοχής. Ας σημειωθεί ότι στους δύο περίπου μήνες παρουσίας μας εκεί πραγματοποιήθηκαν με εντυπωσιακή συμμετοχή συμπολιτών μας, όλων των ηλικιών, εκδηλώσεις όπως: γλέντι με μουσική και φαγητό στις 14/1, προβολή ταινίας στις 21/1 και συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος στις 28/1. Στόχος μας είναι οι εκδηλώσεις να συνεχιστούν δίνοντας βάρος σε προβολές ενημέρωσης και αντιπληροφόρησης, καθώς και διοργάνωσης συζητήσεων επίκαιρων κοινωνικοπολιτικών και οικολογικών θεμάτων ευελπιστώντας στη συμμετοχή όλων.

Θα θέλαμε να αποσαφηνίσουμε ότι δεν έχουμε παρέμβει με κανένα τρόπο που να αντίκειται είτε στη φυσιολογία του κτήματος, είτε στην πολιτισμική και μνημειακή αξία του σπιτιού.
ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ που έχουν γίνει αφορούν αποκλειστικά τον καθαρισμό του κτήματος και του ίδιου του σπιτιού καθώς και την προστασία όσων προσέρχονται στο χώρο. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε σκοπό να προβούμε σε εργασίες αναπαλαίωσης. Η μόνη φροντίδα που μπορούμε να παρέχουμε είναι να μένει καθαρό και προσβάσιμο σε οποιονδήποτε επιθυμεί να το επισκεφθεί, ώστε να επιτυγχάνεται άμεσα η επιδίωξή μας να λειτουργήσει ως ένα ζωντανός χώρος διαλόγου, πολιτισμικής έκφρασης, κοινωνικοπολιτικής δράσης και προβληματισμού.

ΕΝΑΝΤΙΩΝΟΜΑΣΤΕ σε πρακτικές που χρησιμοποιούν την κίνησή μας με μικροπολιτική σκοπιμότητα και παραπληροφορούν αφήνοντας υπονοούμενα για τη δράση μας στο χώρο, που αν μη τι άλλο είναι ολοφάνερη. Καταγγέλλουμε δημόσια τη στρατηγική του εκφοβισμού, την οποία από την αρχή, αντιμετωπίσαμε και εκφράστηκε με αναίτιες προσαγωγές, εξακριβώσεις στοιχείων και απειλή μηνύσεων.

Το κτήμα Πραπόπουλου είναι ένας χώρος ανοικτός και ελεύθερος για όλους μας, σας καλούμε να τον διαφυλάξετε και να συμπαρασταθείτε στον αγώνα που ξεκίνησε για τη διάσωσή του.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
protovouliaxalandriou.blogspot.com,
email: protovouliaxal@yahoo.gr

Το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, στις 18.00 θα προβληθεί δίωρο βίντεο-χρονικό της πολύμηνης εξέγερσης, όπως καταγράφεται από το διεθνές δίκτυο αντιπληροφόρησης indymedia (link για το indymedia Αθήνας).

Μερικές πληροφορίες για την εξέγερση στην Οαχάκα από απόσπασμα ανακοίνωσης της Alternative Libertaire:

Από τον Ιούλιο έως το Νοέμβριο του 2006, οι δάσκαλοι και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της επαρχίας της Οαχάκα εξεγέρθηκαν ενάντια στο διεφθαρμένο πολιτικάντη και εγκληματία διοικητή Ulises Ruiz Ortiz, ο οποίος είχε διατάξει την καταστολή του κινήματος των καθηγητών που βρίσκονταν σε απεργία. Κατέλαβαν το κέντρο της πρωτεύουσας, απέκλεισαν πολυάριθμα διοικητικά κτίρια, και περικύκλωσαν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και την τηλεόραση. Για να προστατευτούν από τις επιθέσεις των ταγμάτων θανάτου και του ιππικού που έστειλε εναντίον τους ο διοικητής, ύψωσαν εκατοντάδες οδοφράγματα. Πολυάριθμες κοινωνικές, μορφωτικές, και πολιτικές οργανώσεις δημιούργησαν τη Λαϊκή Συνέλευση της Οαχάκα (APPO). Η Συνέλευση αυτή αποφάσισε να μην αναγνωρίζει στο εξής την ντόπια εξουσία. Απαίτησε την παραίτηση του διοικητή και το ριζοσπαστικό μετασχηματισμό των δομών της εξουσίας και των συνθηκών της ζωής των ανθρώπων. Αυτή η αμφισβήτηση του θεσμικού πολιτικού παιχνιδιού, τρομοκράτησε την τοπική εξουσία. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αφού πρώτα προσπάθησε να διαιρέσει το κίνημα με το να διαπραγματεύεται ξεχωριστά με τους διάφορους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των εκπαιδευτικών, επέλεξε, τελικά, να καταστείλει βίαια το λαϊκό κίνημα. Στις 29 Οκτωβρίου, 4.000 αστυνομικοί της ομοσπονδιακής αστυνομίας κατέλαβαν το κέντρο της πόλης της Οαχάκα. Στις 2 Νοεμβρίου, οι δυνάμεις καταστολής προσπάθησαν να καταστρέψουν τα οδοφράγματα που προστάτευαν το Πανεπιστήμιο και να εισβάλλουν σ’ αυτό. Μετά από 7 ώρες συγκρούσεων, οι αστυνομικοί υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν μπροστά στην αντίσταση των φοιτητών και του πληθυσμού που έσπευσε να τους βοηθήσει. Στις 25 Νοεμβρίου, μία μεγάλη διαδήλωση καταστάλθηκε άγρια και δεκάδες ανθρώπων συνελήφθησαν, χτυπήθηκαν, βασανίστηκαν, απειλήθηκαν με θάνατο και/ή στάλθηκαν σε κέντρα κράτησης πέρα από τα όρια της επαρχίας. Αγωνιστές και εκπρόσωποι της APPO συνελήφθησαν και κλείστηκαν στη φυλακή. Αλλά η νίκη του διοικητή της επαρχίας και των δυνάμεων καταστολής ήταν πρόσκαιρη. Το πρώτο συνέδριο της APPO από το οποίο διεξήχθη στις 10, 11 και 12 Νοεμβρίου, επέτρεψε στο λαό να κάνει ένα άλμα προς τα εμπρός. Η ψήφιση ενός συμβουλίου της επαρχίας που αποτελείται από 260 εκπροσώπους που εκλέχθηκαν από τους συλλόγους, τα συνδικάτα τα κόμματα, αλλά επίσης και από τις συνοικίες και τα οδοφράγματα, έδωσε τις εγγυήσεις για να μη διαλυθεί η Συνέλευση. Οι ινδιάνικες κοινότητες, λοιπόν, αποφάσισαν να εισέλθουν στην και να μεταφέρουν εκεί την τακτική τους του «να διοικείς υπακούοντας». Μετά τις μέρες της κρατικής τρομοκρατίας που ακολούθησαν τις 25 Νοεμβρίου, το λαϊκό κίνημα προσπαθεί να διατηρήσει τώρα τις δυνάμεις του και εξακολουθεί να διατυπώνει τα αιτήματά του.
Δημοσιεύτηκε στα www.anarkismo.net και www.ainfos.ca

Την καθαρή δευτερά σας περιμένουμε σε γλέντι στο κτήμα πραποπούλου με φαΐ (ρεφενέ) και μουσική (δική μας), πέταγμα χαρταετού και άλλα… Από τις 13:00 και όσο τραβήξει.

Το απόγευμα η θεατρική ομάδα “τσιριτσάντσουλες” θα παρουσιάσει τον “καραγκιόζη τρομοκράτη”.

(Link για το αντίστοιχο θέμα στο φόρουμ)

…λιγη ωρα μετα το προηγουμενο ποστ, απελευθερωθηκαν οι 3 υπο περιοριστικους ορους μεχρι τη δικη! Αυτη η ευτυχης εξελιξη δεν αναιρει φυσικα το προβλημα της κρατικης καταστολης και των απωτερων επιδιωξεων της, αλλα τουλαχιστον αποδεικνυει πως οι συντονισμενες προσπαθειες ολων μας και η αλληλεγγυη θα στηριζουν παντα τους κοινωνικους αγωνες, απεναντι σε οποιδηποτε εμποδιο.

Την 6η Μάη 2006 γίνεται στην Αθηνά η πορεία του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ. Μετά το πέρας της πορείας συλλαμβάνονται οι: Ταρασιος Ζαντοροζνι, Γερασιμος Κυριακοπουλος και Κωνσταντινος Κατσαδουρας κατηγορούμενοι για επεισόδια που διαδραματίστηκαν σε χώρο άσχετο από αυτό που συνελήφθησαν. Μόνοι αυτόπτες μάρτυρες της υποτιθέμενης δράσης τους ήταν αστυνομικοί. Οι οποίοι αστυνομικοί έχουν αλλάξει 2 φορές μέχρι τώρα την αναφορά σχετικά με το μέρος που τους συνέλαβαν όπως και το ποιοι ήταν αυτοί που τους συνέλαβαν τελικά (!), προκείμενου να τους τοποθετήσουν κοντά στα επεισόδια!!! Αποδεικτικά στοιχεία που να τους ενοχοποιούν δεν υπάρχουν, και οι ίδιοι αρνούνται τις κατηγόριες. Κοινό στοιχείο των 3: ήταν αναρχικοί, και οι 3 με λευκό ποινικό μητρώο. Αναμένοντας για πάνω από 8 μήνες τη δική και αγανακτισμένοι από την κατάφορη καταπάτηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας τους, ο Τ. Ζαντοροζνι και ο Γ. Κυριακόπουλος προχώρησαν στο ύστατο μέσο πάλης, την απεργία πεινάς. Ο Κυριακόπουλος αντιμετώπιζε ήδη προβλήματα υγείας πριν αρχίσει την απεργία πεινάς. Αυτή τη στιγμή ακόμα και οι ίδιοι οι επιβλέποντες γιατροί καταγελούν το γεγονός και τονίζουν το κρίσιμο σημείο στο οποίο βρίσκεται η υγεια τους. Η απεργία πεινάς είναι το μέσο διαμαρτυρίας και το μέσο πάλης τους ενάντια σε ένα κατεστημένο που σκοπό έχει να εκφοβίζει όσους θέλουν να διαδηλώνουν και ποινικοποιει ολόκληρους πολιτικούς χώρους. Σημειωτέων, πριν από λίγες βδομάδες, μετά από 18μηνη (προ!)φυλάκιση απελευθερώθηκαν και οι Καλαιτζιδης, Ασπιωτης, Καρασαρινης αθωωμένοι τελικά από τις κατηγόριες που τους είχαν φορτώσει(σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης, επίθεση σε αστυνομικούς, κλοπή αστυνομικού υλικού και αλλά ωραία).Αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι αυτοί ρισκάρουν τη ζωή τους για μια υπόθεση που αν εκδικαζόταν κανονικά είναι σχεδόν βέβαιο ότι είτε θα αθωώνονταν είτε αν καταδικάζονταν για όσα τους κατηγορούν θα είχαν κάνει φυλακή λιγότερους μήνες από όσους είναι η προφυλάκιση τους… σκοπός όμως είναι να γίνει γνωστό σε όλους πως η κρατική τρομοκρατία με τα στημένα κατηγορητήρια τις πολύμηνες προφυλακίσεις και τις συνεχείς προσαγωγές “ύποπτων” δε θα περάσει, ούτε θα κάμψει τους κοινωνικούς αγώνες.

Αντίσταση στην καταστροφή του φυσικού πλούτου. Το περιβάλλον και ο άνθρωπος πάνω από τα οικονομικά συμφέροντα.

Ανοιχτή συζήτηση στην κατάληψη του κτήματος πραπόπουλου, την κυριακή 28/01, στις 4.00 μμ, με θέμα την αναθεώρηση του άρθρου 24 του συντάγματος, που αφορά τον χαρακτηρισμοό των δασικών εκτάσων.