Διονύσου και Σόλωνος γωνία: Κατάληψη στο Μαρούσι

Στις παρυφές της αστικής μητρόπολης η κανονικότητα της καθημερινότητας είναι ασφυκτική. Ησυχία, τάξη και ασφάλεια. Θεός, Κράτος και Κεφάλαιο ορίζουν τη ζωή όλων μας. Καταναγκασμοί* τυποποιημένα πακέτα διασκέδασης* πλύση εγκεφάλου από μμε* αγορά ελπίδων από παπάδες* αλλοτριωμένες σχέσεις* εκμετάλλευση* βία της μισθωτής σκλαβιάς* πλήξη* ανταγωνισμός στο σχολείο* κατακερματισμός του χρόνου* εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής* ιδιοκτησία ως υπέρτατο αγαθό* ασφάλεια* εντατικοποίηση καταστολής* ποινικοποίηση κάθε μορφής αντίστασης* καθεστώς έκτακτης ανάγκης λόγω κρίσης* τρομολαγνικό και εθνικιστικό παραλήρημα* κατανάλωση* κατανάλωση* κατανάλωση* φαντάζει μονόδρομος…

Όμως η επιθυμία για ζωή και συνεύρεση, η ανάγκη για αδιαμεσολάβητη επικοινωνία και δράση, γεννούν συνεχώς νέα μονοπάτια δημιουργίας και συλλογικών αρνήσεων.

Στις 07/04 ένα ακόμα εγκαταλελειμμένο κτίριο στα Β.Π. καταλαμβάνεται από ομάδα νεολαίων που αυτοπροσδιορίζεται ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Στόχος η μετατροπή του νεκρού κτιρίου σε εστία αντιπληροφόρησης, εκδηλώσεων, συζητήσεων και διαφόρων μορφών δράσης.

Η έπαυλη Κουβέλου στο Μαρούσι, προορισμένη τάχα για στέγη για άπορα και ορφανά παιδιά στέκεται εδώ και 30 χρόνια εγκαταλειμμένη και παρατημένη στο έλεος του χρόνου και της φθοράς. Βρίσκεται στα χέρια του ιδρύματος «Στέγη Αχιλλέως και Ευδοκίας Κουβέλου», πρόεδρος του Δ.Σ. του οποίου είναι ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος. Με τις διάφορες εργασίες των καταληψιών (καθαρισμός κήπου και σπιτιού, μάζεμα μπάζων κλπ) ενεργοποίηθηκαν τα υποκριτικά αντανακλαστικά του ιδρύματος, το οποίο άσκησε μήνυση κατ’αγνώστων με την κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης, ενημερώνοντας παράλληλα για άμεση εκκένωση του κτιρίου. Η αντίδραση αυτή δεν εξέπληξε κανέναν. Είναι προφανές ότι η εκκλησία, ως μηχανισμός χειραγώγησης θα λειτουργούσε κατασταλτικά σε κάθε απόπειρα αμφισβήτησης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων πάνω σε οποιοδήποτε τμήμα της αμύθητης περιουσίας της.

Για εμάς η κατάληψη ως επιλογή σηματοδοτεί την έμπρακτη απόρριψη της ιδιοκτησίας ως πρωταρχική αξία της αστικής αλλά και θεικής νομιμότητας. Παράλληλα δημιουργεί ένα πραγματικό αλλά και συμβολικό χώρο στον οποίο δίνεται η δυνατότητα στα άτομα που τον διαχειρίζονται, να πειραματιστούν σε νέες αυτοοργανωμένες δομές κοινωνικής οργάνωσης με αντιεραρχικά και αντιεμπορευματικά χαρακτηριστικά και να παρέμβουν στο κοινωνικό πεδίο. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα και στη σημερινή οικονομική-κοινωνική συγκυρία, η πρακτική της κατάληψης αποτελεί όσο ποτέ άλλοτε ένα επίκαιρο μέσο αγώνα στο δρόμο για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ

Γι’ αυτό αλληλεγγύη στις καταλήψεις και Άγιος ο Θεός!!!!
Υ. Γ. Παπάδες , μετανοείτε, έρχεται η οργή.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΤΗΜΑΤΟΣ ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

Λευτεριά στο Μάριο Ζέρβα

Στη σημερινή οικονομική και πολιτική συγκυρία οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού γίνονται αισθητά και στους πιο ανυποψίαστους. Η οργή και η αγανάκτηση μεγάλης μερίδας της κοινωνίας φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά με τη μαζική συμμετοχή στις γενικές απεργίες, τις ογκώδεις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις που ξεσπούν στα πλαίσιά τους. Η δοκιμασμένη συνταγή αφομοίωσης της κοινωνικής οργής με τις άσφαιρες 24ωρες γενικές απεργίες της ξεπουλημένης ΓΣΕΕ και τις πορείες – κηδείες του ΠΑΜΕ δεν φαίνεται να λειτουργεί, καθώς πλήθος ανένταχτου κόσμου πλαισιώνει τα ανεξάρτητα μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων. Με το φάντασμα της εξέγερσης του Δεκέμβρη να πλανάται πάνω απ’ το κεφάλι της, είναι μονόδρομος για την κυριαρχία να καταστείλει και να τρομοκρατήσει.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010. Ημέρα γενικής απεργίας ενάντια στα νέα οικονομικά και φορολογικά μέτρα. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου συρρέουν στο κέντρο της Αθήνας για ναπάρουν μέρος στην πορεία. Με το ξεκίνημά της τα ΜΑΤ επιτίθενται με χημικά και την διακόπτουν, ώστε να επιτρέψουν στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να μπουν στην κεφαλή της. Από το σημείο αυτό και μετά η παρουσία των δυνάμεων των ΜΑΤ είναι ασφυκτική. Μάλιστα επιχειρείται πλεύρισμα της πορείας σε όλο της το μήκος, κάτι που δεν επιτυγχάνεται λόγω του μεγάλου όγκου της. Ξεσπούν συγκρούσεις σε διάφορα σημεία και πραγματοποιούνται επιθέσεις σε τράπεζες και πολυκαταστήματα. Τα ΜΑΤ απαντούν ξυλοκοπώντας και πνίγοντας την πορεία στα χημικά, οι Δελτάδες επιτίθενται για ακόμα μια φορά με τις μηχανές σε πεζούς διαδηλωτές, ενώ πραγματοποιούνται συλλήψεις στο σωρό.

Συνολικά προσάγονται 16 άτομα, στους 11 εκ των οποίων απαγγέλλονται κατηγορίες, σε 4 μάλιστα κακουργηματικού χαρακτήρα. Μεταξύ αυτών είναι και ο Μάριος Ζ, η σύλληψη του οποίου γίνεται στο ύψος των προπυλαίων από άνδρες των ΜΑΤ. Ακολουθούν πέντε μέρες παραμονής του στη ΓΑΔΑ και στη συνέχεια προφυλακίζεται στην Α’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού βάσει των κακουργημάτων που τον βαρύνουν. Παρά την άρνηση των κατηγοριών από τον ίδιο, την ύπαρξη αποδεικτικών βίντεο, φωτογραφιών και αυτοπτών μαρτύρων, και την έλλειψη ενοχοποιητικών ευρημάτων ανακριτής και εισαγγελλέας αποφασίζουν την προφυλάκισή του βασιζόμενοι στις ψευδείς καταθέσεις τριών ανδρών των ΜΑΤ. Η “περίεργη” εξωτερική εμφάνιση του Μαριου Ζ. και το γεγονός ότι έφερε τσάντα ώμου, στην οποία βρέθηκαν μαγιό, σαμπουάν, πετσέτα και γυαλιά κολύμβησης, μιας και το επάγγελμά του είναι καθηγητής κολύμβησης μικρών παιδιών, είναι τα στοιχεία που καθιστούν τον Μάριο ένα εύκολο θύμα.

Η προφυλάκιση του Μαριου Ζ. γίνεται με σκοπό την τρομοκράτηση όλων των εν δυνάμει αγωνιζόμενων ανθρώπων. Το μήνυμα που θέλουν να περάσουν είναι ξεκάθαρο. Δε χρειάζεται να είσαι στρατευμένος στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, αρκεί να διαδηλώνεις για να βρεθείς στη φυλακή. Από τη μεριά μας πάλι, τη μεριά των διαδηλωτών, των απεργών,των αντιστεκόμενων, των “από κάτω”, το μήνυμα πρέπει επίσης να είναι ξεκάθαρο: η κρατική καταστολή και τρομοκρατία δεν μας σταματούν. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Στον αγώνα για μια ελεύθερη κοινωνία κανείς δεν είναι μόνος του.

Λευτεριά στο Μάριο Ζέρβα.
Παύση των διώξεων όλων των συλληφθέντων

των απεργιακών κινητοποιήσεων.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Πέμπτη 15/4 στις 7μμ στα Προπύλαια

Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου

συνένοχο στο φόνο …

συνένοχο στο φόνο …

Φεβρουάριος 2010. Η κρίση στα φόρτε της. ‘Η τουλάχιστον η προβολή της. Το σύστημα κινδυνεύει να βουλιάξει. Οι έλληνες παρακολουθούν παθητικά απ’την TV τις υπεράνθρωπες προσπάθειες της εξουσίας να σώσει το μέλλον του τόπου. Οι ευρωπαίοι εταίροι φαίνονται σκληροί. Πρέπει να επιστρατευτεί κάθε μέσο (διπλωματία, παρακάλια, γλείψιμο …) για να στηρίξουν την οικονομία μας. Δε θα ανεχτούν πολλά πολλά.. Αρχαία αγάλματα και μνήμες τις κατοχής γίνονται όπλα στη μάχη της εξωτερικής πολιτικής. Ο πατριωτισμός ορθώνεται για να αποκρούσει τυχόν πλήγματα στο κύρος του έθνους. Τα φασιστικά τσιράκια του κράτους παίρνουν θάρρος και κατατρέχουν μετανάστες. Οι άνωθεν εντολές είναι σαφείς και απαιτούν αμίληκτα μέτρα (επιπλέον φόρους, περικοπές, απολύσεις, ανεργία, φτώχεια) για να μείνει όρθιο το υπάρχον σύστημα. Αυτό το κακό ομοίωμα του καπιταλισμού που εδώ και χρόνια λεηλατεί τις ζωές μας έχοντας στο τιμόνι κράτος και κεφάλαιο. Που σταθερά συντηρεί και αμβλύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζόμενων, αφεντικών και προλετάριων. Οι άρχοντες μας ζητάνε να παραχωρήσουμε εθελοντικά, από φιλότιμο, τους μισθούς μας ,που ούτως ή άλλως μας κλέβουνε. Για να επιτευχθεί αυτό λοιπόν, το οποίο βαφτίζουν ‘Πρόγραμμα Σταθερότητας’, το σημαντικότερο για τους ‘από πάνω’ είναι το κλίμα εθνικής ενότητας που πρέπει να εκβιαστεί, η κοινωνική συναίνεση, η πίστη στο κοινό συμφέρον και η αίσθηση συλλογικής ευθύνης, βάσει της οποίας όλοι σ ’αυτήν τη δύσκολη περίοδο πρέπει να βοηθήσουν. Πως όλοι και όλες φέρουν την ίδια ευθύνη και πρέπει να συμβάλλουν αυτοκαταστροφικά στη διαιώνιση της εκμετάλλευσής τους.

Η δική μας αίσθηση είναι ότι ψάχνουν για κορόιδα και απαντάμε ΑΣ έρθουν να τα πάρουν

Το κράτος δε θα ανεχτεί με τίποτα να χαλάσει το κλίμα συναίνεσης που κοπιάζει τόσο να χτίσει (με άριστο βοηθό-χειραγωγό βέβαια τα ΜΜΕ). Ούτε με σφαίρες! Στην κυριολεξία όμως …

Στις 15/2 άγνωστοι αφοπλίζουν στο Μαρούσι αστυνομικούς και διαφεύγουν. Τα ΜΜΕ οργιάζουν για άλλη μια φορά και παραπληροφορούν κάνοντας λόγο για αδίστακτους τρομοκράτες, αγαπημένη καραμέλα τους, αφού αυτοί είναι που τρομοκρατούν καθημερινά μέσα απ’τις οθόνες και τις φυλλάδες τους.

Στις 16/2 στήνεται επιχείρηση από μπάτσους σε γειτονιά του Βύρωνα για τη σύλληψη των κακοποιών. Η ‘συντονισμένη’ επιχείρηση μετατρέπεται σε πιστολίδι με αποτέλεσμα να πέσει νεκρός από 9 σφαίρες μπάτσων ο Ν. Τoddi ένας 25χρονος περαστικός εργάτης αλβανικής καταγωγής. Οι μπάτσοι πανηγύριζαν νομίζοντας πως ‘φάγανε’ κάποιον απ’τους «κακούς». Μάλλον φταίνε οι πολλές αστυνομικες ταινίες του Χόλλυγουντ με τις οποίες έχουν ανατραφεί.. Λίγες ώρες μετά και αφού κατάλαβαν ότι για άλλη μια φορά είχαν δολοφονήσει έναν «πολίτη», προσπαθούν να τα μπαλώσουν με μετριοπαθείς δηλώσεις για την επιχείρηση τους από το σύνολο σχεδόν της πολιτικής ηγεσίας, προβάλλοντας το σεμνό ύφος του ‘’γίνονται και λάθη’’.. Είναι πασιφανές πως φοβούνται την οργή του κόσμου για άλλη μια κρατική δολοφονία ειδικά μια τέτοια περίοδο, οι μνήμες της εξέγερσης θα είναι νωπές για καιρό ακόμα άλλωστε..Πιστεύουν λοιπόν πως έχουν κατευνάσει τα πνεύματα και πως ξεμπέρδεψαν.

Στις 24/2 ημέρα γενικής απεργίας πολλές χιλιάδες ανθρώπων, απεργών, ανέργων, μεταναστών, φοιτητών, μαθητών κατεβαίνουν δυναμικά στο δρόμο διαδηλώνοντας ενάντια στο ζοφερό μέλλον της εντεινόμενης καταπίεσης που τους επιφυλλάσσει το κράτος. Το κίνημα σηκώνει κεφάλι και συγκρούεται κατα μέτωπο με τις δυνάμεις καταστολής όταν αυτές προσπαθούν να ανακόψουν τη λαική οργή στο δρόμο. Οι ‘απο κάτω’ δίνουν ένα δυνατό μήνυμα σε κράτος και καπιταλιστές πως δε θα ανεχτούν να πληρώσουν τα σπασμένα για το χρεωκοπημένο σύστημά τους. Η κοινωνική συναίνεση έχει ραγίσει.. Το Πρόγραμμα Σταθερότητας προβλέπεται ασταθές.. 3 αγωνιστές/τριες συλλαμβάνονται και διώκονται για τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση με φτιαχτά όπως πάντα κατηγορητήρια.

27/2 Παρά το αρχικό μούδιασμα απέναντι στην κρατική δολοφονία στο Βύρωνα, πρωτοβουλία συντρόφων/ισσών καλεί σε πορεία διαμαρτυρίας και αντιπληροφόρησης ενάντια στην κρατική καταστολή, στις γειτονίες του Βύρωνα, εκεί που χτύπησε αυτή τη φορά η κρατική τρομοκρατία. Ακολουθούν καλέσματα από τοπικές αριστερές οργανώσεις για την πορεία. Μάλιστα 2 μέρες πριν, το βράδυ της 25/2 το κράτος δείχνει τις διαθέσεις του όταν προσαγάγει 2 άτομα για αφισοκόλληση καλέσματος στη συγκέντρωση της πλατείας Αγ. Λαζάρου. Η δυναμική και αντιδραστική καθημερινότητα φοβίζει την εξουσία και πρέπει να ανακοπεί. Κάτι που γίνεται ολοφάνερο τη μέρα της πορείας, όταν ο Βύρωνας μετατρέπεται για άλλη μια φορά σε αστυνομοκρατούμενη πόλη με δυνάμεις ΔΕΛΤΑ, ΜΑΤ, κλούβες, περιπολικά να έχουν κατακλείσει τη συνοικία. 800 περίπου διαδηλωτές πορεύονται δυναμικά στους δρόμους του Βύρωνα δηλώνοντας πως τίποτα δεν μένει αναπάντητο. Κατά το τέλος της πορείας, στην πλ. Δεληολάνη, διμοιρίες των ΜΑΤ και μηχανοκίνητες δυνάμεις των μπάτσων που ακολουθούσαν την πορεία τρομοκρατώντας τους περαστικούς, επιτίθενται στους διαδηλωτές και καταδιώκουν ομάδες αυτών μέχρι το Παγκράτι! Ξυλοκοπούν, εξαπολύουν χημικό πόλεμο στις γειτονιές και πραγματοποιούν 18 προσαγωγές από τις οποίες οι 11 μετατρέπονται σε συλλήψεις με κατασκευασμένες κατηγορίες. Ένας εκ των συλληφθέντων νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό τραυματισμένος στο κεφάλι από τα γκλομπ των μπάτσων ενώ ταυτόχρονα χρεώνεται με κακούργημα. Οι περίοικοι σταματούν και στέκονται στο πλευρό των διαδηλωτών είτε γιουχάροντας είτε εκτοξεύοντας αυγά και άλλα αντικείμενα εναντίον των μπάτσων που είχαν γεμίσει τους δρόμους.

Πλήθος αλληλέγγυων συγκεντρώνεται έξω απ’τη ΓΑΔΑ, τα δικαστήρια την Κυριακή και την Τρίτη, ενώ απ’τις πρώτες ώρες πραγματοποιήθηκαν, μοίρασμα κειμένων, μικροφωνική αντιπληροφόρησης στο Βύρωνα και άλλες κινήσεις αλληλεγγύης.

… δε θα μ’έχετε

Ούτε οι συλλήψεις, ούτε τα δακρυγόνα, ούτε η καθημερινή καταστολή και τρομοκρατία δε θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη σιωπή και τη συναίνεση που εκβιαστικά ζητά το κράτος για να εκπληρώσει τα σχέδια του, σχέδια που όπως πάντα είναι αντίθετα με αυτών που καθημερινά αντιμετωπίζουν την εκμετάλλευση, την εργασιακή τρομοκρατία, τη φτώχεια, την ανεργία, την αλλοτρίωση και αποδεικνύουν με κάθε ευκαιρία πως έχουν κάθε λόγο να αντιστέκονται και να εξεγείρονται, μέχρι την οριστική κοινωνική απελευθέρωση.


Αλληλεγγύη στους/στις διωκόμενους/ες συντρόφους της πορείας της γενικής απεργίας στις 24/2

Αλληλεγγύη στους/στις διωκόμενους/ες συντρόφους της πορείας του Βύρωνα στις 27/2

Αλληλεγγύη στους/στις διωκόμενους/ες συντρόφους της πορείας της 6ης Δεκέμβρη ‘09


Άγριες Απεργίες, Συνελεύσεις, Διαδηλώσεις, Συγκρούσεις

Αντίσταση, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Αυτοοργάνωση


Πρόγραμμα Αστάθειας

μέσα απ’την κατάληψη κτήματος Πραποπούλου

1 38 39 40 41 42 53