Συντάκτης: praposquat

Αντίο μπάρμπα-Γιάννη

“ Πα στων Αγράφων τα βουνά στου Κόζιακα κορφάδες
έζησα κάμποσες στιγμές κείνες τις αποφράδες,
ημέρες, μήνες και εποχές που δε λαλούσε αηδόνι
πόνοι, πικρίες και καημοί κι ο νους μου πια θολώνει… ”
Βάιος Φασούλας

Για τον δικό μας μπάρμπα-Γιάννη …

Η κατάληψη κτήματος Πραπόπουλου αποχαιρετά σήμερα κι αυτή με τη σειρά της τον μπάρμπα-Γιάννη της, με τη σκέψη ταυτόχρονα στους συγγενείς και στους φίλους του. Τον μπάρμπα-Γιάννη που μας συντρόφευσε στον περίπατο πλάι στη ρεματιά, στην κουβέντα, στην παρέα με το κρασάκι και στα πειράγματα. Τον μπάρμπα-Γιάννη που και στα δύσκολα και στα ευχάριστα ήταν πάντα εκεί. Έναν άνθρωπο που στήριξε με την ψυχή του και την καθημερινή παρουσία του αυτό το ελευθεριακό εγχείρημα σε μια γειτονιά του Χαλανδρίου 4μιση χρόνια τώρα. Έναν από μας και κάτι παραπάνω. Μαθημένος να πηγαίνει κόντρα στον καιρό του, πρώτος υπερασπιζόταν το χώρο και την επιλογή της κατάληψης, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Μια ζωή αγωνιστής, αντάρτης πλάι στον Βελουχιώτη που τόσο αγάπησε και συντρόφευσε. Κι ωστόσο οι κακουχίες και ο χρόνος τον έβρισκαν πάντα δυνατό, με αισιοδοξία, χαμόγελο και καλοσύνη. ’’Αφού μπορούμε και περπατάμε είμαστε καλά… ‘’ συνήθιζε να λέει.

Η αγάπη του για το κτήμα και για τα ‘’κοινά’’ της γειτονιάς ήταν χαρακτηριστική και συνεχής. Έζησε βλέποντας το χώρο αυτό να μαραζώνει και να αποτελεί ένα ερείπιο για 35 χρόνια. Αποτέλεσε λοιπόν (κι αυτός) αμέσως ένα σημαντικό κομμάτι στο να αποκτήσει ζωή το κατειλημμένο κτήμα, είχε πάντα θαρρετή άποψη και αγωνία για την τύχη του, αλλά και ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που συνυπήρχαν μέσα σ’ αυτό. Πρώτος κάθε πρωί και μέχρι αργά το απόγευμα στην κατάληψη. Πίστεψε πραγματικά στη σημασία της προσπάθειας για κοινοκτημοσύνη και ελευθερία του χώρου για τη γειτονιά και όσους/ες επιθυμούσαν να το χρησιμοποιούν, κόντρα στα συμφέροντα δήμου-εργολάβων και λοιπών. Αυστηρός με την ασυνέπεια στη λειτουργία του και καυστικός αλλά χαρούμενος πάντα για κάθε πολιτική δραστηριότητα μέσα σε αυτόν. Πίστευε στους νέους παρά την απέχθεια του για τη γενικότερη βαβούρα και την απάθεια του πολιτισμού της καφετέριας και της κατανάλωσης που παρατηρούσε. Δίπλα μας πάντα στις εργασίες, στις εκδηλώσεις και στα γλέντια, στις κινηματικές προετοιμασίες αλλά και στις αγωνίες για το μέλλον.

Αποκαμωμένος απ’ τους σκληρούς αγώνες, καχύποπτος και κριτικός σε κάθε προσπάθεια πολιτικής χειραγώγησης και ρόλους αρχηγών είχε πολιτικό αισθητήριο και πείρα που σε μόρφωναν πρωτίστως με ήθος. Παρόλα αυτά άνθρωπος σεμνός και μετρημένος σπάνια δεχόταν πρόθυμα να αφηγηθεί το αγωνιστικό του παρελθόν, όσο κι αν οι νεότεροι/ες το επιθυμούσαν και του το ζητούσαν επιτακτικά. Ο μπάρμπα-Γιάννης πολέμησε για τα ιδανικά της ελευθερίας στα χρόνια της Αντίστασης, έζησε την εξορία σε Μακρόνησο και Γιούρα και ακολούθησε τον Άρη μέχρι τέλους, φίλος και συναγωνιστής του, πέρα από κομματικά μαντριά. Πάντα εχθρικός σε καπηλευτές και παραχαράκτες της Ιστορίας, η οποία ήταν κομμάτι της ζωής και της ψυχής του, παρέμενε ταυτόχρονα συνειδητά αυτοκριτικός για τα περασμένα. Ένας απλός άνθρωπος με ειλικρινή λόγο και αξιοπρέπεια. Για μάς πάντα θα είναι ο δικός μας μπάρμπα-Γιάννης, ο γείτονας, ο φίλος, ο παππούς, ο σύντροφος καταληψίας, που θα έχει το σεβασμό μας, θα μας εμπνέει να συνεχίζουμε τη διαδρομή μας και θα ζει στους αγώνες μας για να ζήσουμε ελεύθεροι.

Καλό ταξίδι Μπάρμπα-Γιάννη, αντίο Σύντροφε…

Σ’ ευχαριστούμε για όλα. Ραντεβού στα Γουναράδικα…

σύντροφοι και συντρόφισσες από την

Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου

παρουσίαση / προβολή

Παρουσίαση του φανζίν “κεραμιδόγατες – στο φαντασιακό της τέχνης” και προβολή της μετεστραμμένης ταινίας “Το μεγάλο μυστικό του Κόμματος”!

Κυριακή 10 Ιουλίου, 20:31

Να μετατρέψουμε τη διάχυτη αγανάκτηση σε εξεγερμένες συνειδήσεις…


 

Να μετατρέψουμε τη διάχυτη αγανάκτηση
σε εξεγερμένες συνειδήσεις…

Η αγανάκτηση και η οργή επικρατεί παντού γύρω μας. Από τον εργαζόμενο που λίγες ώρες πριν του ανακοίνωσαν ότι απολύεται, την άνεργη που βλέπει το επίδομά της να συρρικνώνεται και τον συνταξιούχο που κάνει οικονομίες, μέχρι την εργαζόμενη που δουλεύει ελαστικό ωράριο για ψίχουλα, τον ανασφάλιστο μαθητευόμενο που κάνει χαμαλοδουλειές και την μαθήτρια που βλέπει τους ρυθμούς της ζωής της να εντατικοποιούνται συνεχώς. Η κρίση βαθαίνει και η απαξίωση του πολιτικού συστήματος, των θεσμών και των αξιών του αυξάνεται. Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου έχει να αντιμετωπίσει κατειλημμένες πλατείες, κόσμο που πλημμυρίζει τους δρόμους, διαδηλώνει και προσπαθεί να οργανώσει την κίνησή του. Έννοιες όπως αντίσταση, αυτοοργάνωση, κίνημα απασχολούν πολλούς,-ες που τοποθετούνται στις κατά τόπους λα,κές συνελεύσεις. Σε συνελεύσεις που επιχειρούν στο τώρα ένα διαφορετικό τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητας όσων συμμετέχουν. Τα καθημερινά ραντεβού στο δρόμο, η κατάληψη ως μέσο πίεσης, οι από τα κάτω διαδικασίες, η προσπάθεια για αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις συνθέτουν το συλλογικό βίωμα χιλιάδων ανθρώπων που επιλέγουν να συναντηθούν με έναν αγωνιστικό τρόπο. Συνθέτουν μια επιθετική πραγματικότητα που θέτει σε κίνδυνο το έργο της πολιτικής διαχείρισης του τόπου υπό την απειλή χρεοκοπίας. Η πολιτική ελίτ, σε μια προσπάθεια απορρόφησης των κραδασμών και επιβολής της συναίνεσης για το νέο πακέτο μέτρων και την ένταση της υποτίμησης της ζωής μας, επιστρατεύει πολιτικά τεχνάσματα. Γιατί σε τι άλλο αποσκοπούν, αν όχι στην εκτόνωση, πολιτικάντικοι ελιγμοί που προτείνονται από όλο το πολιτικό φάσμα (από «καρατζαφέρηδες» μέχρι την καθεστωτική αριστερά), όπως εκλογές, δημοψήφισμα, ψήφος εμπιστοσύνης, ανασχηματισμός. Όσο και αν το μπλοκ της κυριαρχίας καλεί στην επιστροφή της ομαλότητας, η πραγματικότητα το διαψεύδει, επιβεβαιώνοντας ότι η κοινωνική ειρήνη έχει διασαλευθεί. Και αυτό γιατί η εμπειρία του δρόμου ξυπνάει συνειδήσεις.

Στοίχημα των καιρών είναι το κατά πόσο η αγανάκτηση του καθενός θα μπορέσει να μετουσιωθεί από γκρίνια για τις «δυσκολίες» της ζωής σε διάθεση για αγώνα. Το κατά πόσο ένα ετερόκλητο πλήθος θα μπορέσει να αποκτήσει χαρακτηριστικά επιθετικά και ανταγωνιστικά προς αυτά του καπιταλισμού. Το κατά πόσο θα καταφέρει μέσω της κίνησής του να πάρει ανταγωνιστική μορφή και περιεχόμενο. Να γίνει, δηλαδή, ανταγωνιστικό κίνημα. Να αντιπαλεύει την αφομοίωση και την συντήρηση από όποια πλευρά και αν προέρχεται. Να αντιστέκεται στις εξουσιαστικές δυνάμεις και τους μηχανισμούς συκοφάντησης και απόσυμπίεσης του κλίματος και να τραβάει διαχωριστικές γραμμές
με εχθρικές αντιλήψεις ρατσιστικού, φασιστικού, πατριωτικού και σεξιστικού περιεχομένου, που αναμασάν την καραμέλα της εθνικής σωτηρίας, κάνοντας πλάτη στην (εργασιακή και όχι μόνο) εκμετάλλευση και καταπίεση ντόπιων και μεταναστών. Να συγκρούεται με πρακτικές στοχοποίησης των μεταναστών ως υπεύθυνων της όξυνσης της εξαθλίωσης. Γιατί αρνούμαστε να ξεχάσουμε ότι «αγανακτισμένοι» θέλουν να λέγονται και επιτροπές κατοίκων τύπου Αγ. Παντελεήμονα, καθώς και όλος ο φασιστικός συρφετός που πρωταγωνιστεί στα ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας.

Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς…

Με όλους τους επίδοξους διαχειριστές της ζωής μας. Στην έκρυθμη κατάσταση έχουμε να αντιμετωπίσουμε ξανά τις φωνές εκείνες που παλιότερα έταζαν λαγούς με πετραχήλια, αλλά τώρα μπροστά στην «ανημποριά της χρεοκοπημένης ελλαδίτσας», στέρεψαν από υποσχέσεις και μιλούν για εθνική συναίνεση. Τις φωνές που μιλούν για ένα «εξευγενισμένο» πρόσωπο του καπιταλισμού, που έφαγαν πολύ από την πίτα αλλά δεν χόρτασαν. Τις φωνές που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την συγκυρία για να αυξήσουν μελλοντικά τις ψήφους τους. Τις φωνές που ως λύση για τη «σωτηρία» της χώρας προτείνουν ρατσισμό, εθνικισμό και επεκτατική πολιτική. Έχουμε, δηλαδή, ανοιχτούς λογαριασμούς με όλους όσους συντηρούν το καθεστώς της μικροπολιτικής και της ψηφοθηρίας. Όμως, ξέρουμε ότι βασική αιτία της εντεινόμενης εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης είναι η βαθιά εμπορευματοποίηση της ζωής μας. Αυτή η τακτική αφαίμαξης που αποτελεί δομικό χαρακτηριστικό του καπιταλιστικού συστήματος. Του καπιταλισμού που για να ξεπεράσει την κρίση θα συνεχίσει να λεηλατεί, να τρομοκρατεί και να αποξενώνει. Μήπως, λοιπόν, με το να στοχεύουμε αποκλειστικά να ρίξουμε την εκάστοτε κυβέρνηση ή να εμποδίσουμε την εφαρμογή του μνημονίου, βλέπουμε το δέντρο αλλά χάνουμε το δάσος; Η κίνησή μας αποκτά χαρακτήρα μη αφομοιώσιμο απ’ τη στιγμή που πλάι στα αιτήματα που θέτουν όσοι,-ες αγωνίζονται, αποτυπώνονται προτάγματα μαχητικά και συνολικά. Ας μην φοβηθούμε να διεκδικήσουμε πέρα απ’ τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, όλα όσα μας ανήκουν, τα πάντα.

Η σύγκρουση ανοίγει περάσματα…

Απέναντι στο μονοπώλιο της βίας που κατέχει η εξουσία, εμείς οργανώνουμε την κοινωνική και ταξική αντιβία. Βιώνουμε τη βία καθημερινά, στη δουλειά κάτω από την συνεχή επίβλεψη του αφεντικού και την απειλή της απόλυσης, στο σχολείο με τον ήχο του κουδουνιού και την εξέταση στον πίνακα, στο δρόμο και τις πορείες με τα κυνηγητά των ένστολων φρουρών, την ωμή καταστολή και τα χημικά. Η εξάπλωση του φόβου και πρακτικών τρομοκράτησης βρίσκονται πάνω από το κεφάλι μας για να μας θυμίζουν ότι πρέπει να ζούμε σκυμμένοι. Στη μάχη για αξιοπρέπεια και στον αγώνα για ελευθερία δεν μας χαρίζει τίποτα η κυριαρχία. Απ’ τους χιλιάδες νεκρούς στις πρόσφατες εξεγέρσεις των αραβικών χωρών, μέχρι τους δεκάδες τραυματίες και τον βαριά τραυματισμένο αγωνιστή της απεργίας της 11ης Μάη, μας κάνουν ξεκάθαρο ότι η αντίσταση στην καπιταλιστική πραγματικότητα δε διαχωρίζει τους αγωνιστές-ριες σε «ειρηνικούς και βίαιους». Το δίπολο που μπαίνει είναι από τη μια όσοι-ες μπλοκάρουν την «ομαλή» ροή των πραγμάτων με καταλήψεις στις πλατείες, οδοφράγματα απέναντι στις εφόδους της αστυνομίας, συνελεύσεις σε γειτονιές και χώρους εργασίας, ξηλωμένα πεζοδρόμια, μέσα αυτοπροστασίας (μάσκες, σημαίες) για την ενίσχυση των περιφρουρήσεων, αυτοοργανωμένα ιατρεία και ομάδες βοήθειας και από την άλλη αυτοί που έχουν συμφέρον απ’ την επιστροφή της κανονικότητας. Οι συνελεύσεις, οι διαδικασίες μας, η παρουσία μας στο δρόμο και οι συγκρούσεις για την υπεράσπισή τους δεν είναι ούτε νόμιμες, ούτε παράνομες, είναι δίκαιες. Δημιουργούμε κοινότητες αγώνα στις οποίες θέλουμε να οικοδομήσουμε συλλογικές σχέσεις. Σχέσεις που δεν διαμεσολαβούνται από τους κανόνες της αγοράς και δεν είναι ανταλλάξιμες στον κόσμο του εμπορεύματος. Έχουμε να βιώσουμε την συλλογική εμπειρία μέσα από την ενεργή συμμετοχή στις συνελεύσεις και τις δράσεις που οργανώνουμε, αντιπαλεύοντας τις λογικές ανάθεσης που μας χωρίζουν σε ειδικούς της πολιτικής και ακροατήρια. Έχουμε να ζυμωθούμε πολιτικά και να συναποφασίσουμε για τις διαδηλώσεις, για τις δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, για την διαχείριση των αναγκών και των επιθυμιών μας, από εμάς για εμάς.

Έχουμε ν’ αναμετρηθούμε με το σήμερα
Για να χτίσουμε ένα διιαφορετικό αύριο

Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου
protovouliaxalandriou.blogspot.com

21/6/2011

Συναυλία Συμπαράστασης στον κρατούμενο αγωνιστή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

Στο χώρο του κτήματος θα φιλοξενηθεί

Συναυλία συμπαράστασης στον αγωνιστή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
που βρίσκεται προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού.

την Παρασκευή 24 Ιούνη,

ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Λευτεριά σε όλους/ες τους/τις πολιτικούς κρατούμενους

Λευτεριά στον Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

Ιούνης στην Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου


Ιούνης στην Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου

Απέναντι στον κοινωνικό κανιβαλισμό

προτάσσουμε την αλληλομόρφωση, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη.
Η πραγματική μάθηση συμβαίνει μέσα από το παιχνίδι, τη συνεργασία, την πολιτική
ζύμωση, την κοινωνική συνύπαρξη.

Τετάρτες

στις 19:00 – Κύκλοι αλληλομόρφωσης και συζήτησης

8/6 Κύκλος αλληλομόρφωσης στην Κοινωνική Ψυχολογία III: κοινωνικές (ανα)παραστάσεις

22/6 Ανοιχτή συζήτηση για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σχολείο και το πανεπιστήμιο

29/6 Βιβλιοπαρουσίαση: «Η κοινωνία της αυτοδιεύθυνσης και οι εχθροί της» του Heleno Sana

Ακολουθούν μουσικά αφιερώματα

Κυριακές

στις 18:00 – Συλλογική κουζίνα

Ενάντια στις αλυσίδες των φαστ φουντ
και την μοναξιά του πιτόγυρου, φέρνουμε υλικά,
προετοιμάζουμε μαζί το φαγητό που μοιραζόμαστε,
στρώνουμε το τραπέζι και τρώμε παρέα

στις 21:00 – Προβολές

«Ο αιώνας του εαυτού» ντοκιμαντέρ για τη σχέση
ψυχολογίας, μάρκετινγκ, καταναλωτισμού και πολιτικής

12/6 (1ο μέρος): Η χρήση της ψυχανάλυσης στη γέννηση του μάρκετινγκ – δημοσίων σχέσεων

19/6 (2ο μέρος): Ρήξη Φρουντ – Ράιχ και επιπτώσεις στην διαφήμιση και την κυρίαρχη κουλτούρα

26/6 (3ο μέρος): Κινήματα αμφισβήτησης – καταναλωτική ύφεση – ψυχολογία και ανάδυση
του σύγχρονου μάρκετινγκ

3/7 (4ο μέρος): Εφαρμογές μάρκετινγκ στην πολιτική – οι επιπτώσεις των Blair και Clinton

Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου

Λευτεριά στον αγωνιστή ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

πανό αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης
στο κέντρο του Χαλανδρίου
για την υπόθεση του φυλακισμένου αγωνιστή Άρη Σειρηνίδη

Ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης βρίσκεται προφυλακισμένος από τις 3 Μάη 2010, μετά από μια σειρά αστυνομικών και δικονομικών σκευωριών, και ενώ η δίκη ολοκληρώθηκε ουσιαστικά στις 15 Απρίλη, οι ανθρωποφύλακες αποφάσισαν την ακύρωση της διαδικασίας και την επανάληψη της δίκης από την αρχή στις 8 Ιουνίου !

” Είναι γνωστό ότι η δίωξη του Άρη Σειρηνίδη αποτελεί την πρώτη, πιλοτική απόπειρα από πλευράς του ελληνικού κράτους να επικυρώσει νομικά και να νομιμοποιήσει κοινωνικά τη χρήση του DNA ως αποκλειστικού τεκμηρίου για τη συγκρότηση κατηγορητηρίων εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων. Και για να το επιτύχει αυτό, δεν υπολογίζει ούτε τα περιβόητα «δημοκρατικά» προσχήματα ούτε καν την ίδια τη νομιμότητα που επικαλείται. Επιβάλλει, κυριολεκτικά, καθεστώς «εκτάκτου ανάγκης».
Η δίκη του Άρη Σειρηνίδη στις 8 Ιουνίου είναι μια μάχη που το κίνημα καλείται να δώσει απέναντι στο νέο ολοκληρωτισμό. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΚΕΥΩΡΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης
την Τετάρτη 8 Ιουνίου, στις 9 π.μ.
στο Πρωτοδικείο Αθηνών, Δέγλερη 4 (όπισθεν Εφετείου Λουκάρεως)

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Άρη Σειρηνίδη
http://lefteria-ston-ari.espivblogs.net/ ”

(απόσπασμα από ανακοίνωση-κάλεσμα)

1 … 32 33 34 35 36 … 53