Συντάκτης: praposquat

Ιανουάριος 2019

21/9/18. Η δολοφονία Ο θάνατος του Ζακ είναι ένα ακόμη περιστατικό στα πλαίσια της κανονικότητας για την πραγματικότητα της Ομόνοιας. Η δολοφονία Ο θάνατος ενός δήθεν επικίνδυνου τοξικομανούς κλέφτη, ύστερα από ξυλοδαρμό συμπλοκή με τον ιδιοκτήτη του καταστήματος και τους μπάτσους, μαζί με το γείτονα -ιδιοκτήτη του διπλανού καταστήματος, κάτω από το απαθές βλέμμα των περαστικών καταγράφηκε. Κάποιοι θεώρησαν ότι το βίντεο μιας δολοφονίας ενός θανάτου προς της προάσπιση της ιδιοκτησίας έχει σαφώς μεγαλύτερη αξία για την κοινωνία από τη ζωή του θύματος.

Και σωστά θεώρησαν, αφού τα «πρεζάκια» είναι αναλώσιμα, ενώ το βίντεο εργαλείο για τους δύσπιστους και όχι μόνο. Γιατί πώς αλλιώς θα συνηθίσουμε το θάνατο αν όχι βλέποντάς τον σε επανάληψη; Πώς αλλιώς θα χωνέψουμε τη βαρβαρότητα της υποτίμησης; Και πώς θα μάθουμε ποιες ζωές μετράνε πόσο; Γιατί στο βίντεο την πρώτη φορά βλέπεις το θάνατο και σοκάρεσαι. Τη δεύτερη φορά βλέπεις τη ζούγκλα του κέντρου της Αθήνας και αγανακτείς, φωνάζεις για τάξη και ασφάλεια. Την τρίτη φορά και αφού έχεις παραπληροφορηθεί πληροφορηθεί ότι το θύμα (και ίσως παραλίγο δράστης) οπλοφορούσε, νιώθεις ικανοποίηση που οι δράστες πήραν το νόμο στα χέρια τους. Την τέταρτη φορά… ίσως να είσαι ο δράστης.

Αν προσπαθούσαμε να δούμε αυτή τη δολοφονία όχι σαν ένα μεμονωμένο συμβάν έκφρασης των πιο σιχαμένων αντανακλαστικών αυτής της κοινωνίας αλλά σαν ένα ακόμα κομμάτι που συνθέτει το παζλ της υποτίμησης του περιθωρίου γύρω από την Ομόνοια? Αν προσπαθούσαμε να βρούμε τί δίνει θάρρος στις συμπεριφορές μπάτσων – μαγαζατόρων και μαφιόζων στην περιοχή;

Το κέντρο της Αθήνας είναι περιοχή όπου ζουν και κινούνται «πρεζάκια», μετανάστ(ρι)ες εργατ(ρι)ες, «πουτάνες» και διάφορα άλλα από τα υποκείμενα που συνθέτουν τα πιο υποβαθμισμένα κοινωνικά στρώματα. Πάνω στα σώματα τους, καθημερινά προβάρονται όλες οι πρακτικές αστυνομικής διαχείρισης και εξόντωσης τους με σκοπό τον έλεγχο και την υποταγή τους. Η βιαιότητα που όλοι είδαμε στις οθόνες μας φάνηκε από τα μίντια και τους καφενειακούς σχολιαστές σαν να είναι δικαιολογημένη και να αγγίζει το φυσιολογικό! Η Ομόνοια  είναι ο τόπος που το παράνομο κεφάλαιο ανθίζει σαφώς με βιτρίνα νόμιμες επιχειρήσεις , μπάτσους και μικροαστούς ιδιοκτήτες και μαγαζάτορες. Το κράτος και το παρακράτος πατάνε στην κυριολεξία επί πτωμάτων για να κάνουν χρυσές δουλειές. Κοσμηματοπωλεία βιτρίνες τοκογλύφων και κλεπταποδόχων, εμπόριο πρέζας με μαφιόζους και αστυνομία, πορνεία με εμπόριο γυναικών αλλά και βία για όποια δεν συμμορφώνεται, ρατσιστικές επιθέσεις σε μετανάστες που κατοικούν μαζικά στην περιοχή ώστε να υπακούν στα αφεντικά τους, αποτελούν καθημερινότητα για όσους και όσες κινούνται εκεί. Βέβαια τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν είχε την ανοχή και την υποστήριξη του τοπικού αστυνομικού τμήματος. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα, στοχεύει στη διαχείριση με άκρως βίαιους τρόπους των υποκειμένων που περιγράψαμε παραπάνω, τόσο βίαιους που φτάνουν μέχρι και την εξόντωση ορισμένων αναλώσιμων για το κράτος. Εξόντωση που όχι μόνο δεν είναι ένα μεμονωμένο ατύχημα αλλά είναι δομικό στοιχείο της διαδικασίας υποτίμησης των καταπιεσμένων.

Τα ΜΜΕ έσπευσαν να ενορχηστρώσουν το μιντιακό δικαστήριο της Zackie-oh δικάζοντας την για τις ταυτότητες τις οποίες έφερε. Για το αν ήταν γκέι, οροθετικός, τοξικομανής και αν κράταγε μαχαίρι ή όχι και αν επιτέθηκε πρώτος και γενικότερα όλη αυτή την αστυνομική έρευνα που αποκρύπτει όλα τα παραπάνω. Αλλά ναι, το θέμα είναι να μπορέσει να γίνει ντόρος, να εξαπολύσουν την προπαγάνδα τους τα δύο πρώτα 24 ώρα που το θέμα «καίει» έτσι ώστε να δικαστεί το θύμα και ο δράστης να φάει κάποια χρόνια φυλακή, να κλείσει η υπόθεση και να βγούμε όλοι κερδισμένοι. Ή μάλλον όχι όλοι. Αφού μιλάμε για μία κατάσταση που είναι σχεδιασμένη από το κράτος , το κράτος μιλά για αυτήν και το κράτος καλείται να δώσει και την δικαίωση. Καλείται από μια κοινωνία που στην καλύτερη μένει αμέτοχη στη θέα μιας δολοφονίας και στη χειρότερη συμμετέχει και συναινεί σε αυτήν.

Εμείς λοιπόν στεκόμαστε ξεκάθαρα απέναντι σε αυτό το συνονθύλευμα κράτους – μίντια – κεφαλαίου και ταυτόχρονα δίπλα στα υποκείμενα που βιώνουν την βία και την υποτίμηση καθημερινά. Όχι γιατί ξυπνήσαμε μία μέρα και δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε αλλά γιατί βρίσκουμε τις εαυτές μας και τους εαυτούς μας σε μία ταξική θέση απέναντι σε αυτούς που περιθωριοποιούν κοινωνικά κομμάτια,  και συνειδητά τασσόμαστε μαζί με τα υποκείμενα που δέχονται την επίθεση από το κράτος και τα αφεντικά. Άλλωστε την δεχόμαστε κι εμείς και είμαστε σίγουρες και σίγουροι ότι η εξαθλίωση και η υποτίμησή μας είναι στο παρόν και θα μας κρατάει συντροφιά και στο μέλλον. Εδώ θα είμαστε να αντιστεκόμαστε με όλη μας την ψυχή στο κράτος και τα κομμάτια της κοινωνίας που διαλέγουν να συντάσσονται μαζί του.

 

ΚΑΤΑΛΗΨΗ   ΚΤΗΜΑΤΟΣ   ΠΡΑΠΟΠΟΥΛΟΥ

PRAPOSQUAT.ESPIVBLOGS.NET