«Μηδενική ανοχή»… στην κρατική τροµοκρατία!

«Μηδενική ανοχή»…
                           …στην κρατική τροµοκρατία!
Η εισβολή των Μ.Α.Τ. και άλλων δυνάμεων καταστολής στον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης – Ρεσάλτο αλλά και στην κατάληψη που ακολούθησε στο Δημαρχείο του Κερατσινίου από αλληλέγγυους στις 5 Δεκέμβρη αποτέλεσαν ένα δείγμα του δόγματος «μηδενικής ανοχής». Η εξουσία επιχειρεί με την τρομοκράτηση και την οικονομική αφαίμαξη των αγωνιστών μέσω διώξεων και υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων, παράλληλα με τις δίκες που εκκρεμούν, να τους θέσει σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας. Ελλείψει υπαρκτών στοιχείων και για να δικαιολογηθεί η εισβολή, ένα μισοάδειο μπιτόνι με φωτιστικό πετρέλαιο για τη σόμπα πετρελαίου του στεκιού και τα άδεια μπουκάλια μπύρας ανάγονται σε υλικά εκρηκτικού μηχανισμού και οι σύντροφοι παραπέμπονται με κακούργημα.

Το Ρεσάλτο είναι ένας ανοιχτός κοινωνικός και πολιτικός χώρος στο Κερατσίνι, που υφίσταται την εκδικητική μανία της εξουσίας λόγω της έντονης παρουσίας στα τοπικά και κεντρικά πολιτικά δρώμενα. Δεν είναι τυχαίο ότι πρόσφατα πρωτοστάτησε στην ανάδειξη της δολοφονίας του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από αστυνομικούς στο Α.Τ. Νίκαιας.

Μετά την εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη και των κοινωνικών δυναμικών που απελευθερώθηκαν μέσα απ’ αυτή δημιουργώντας νέα εγχειρήματα αγώνα και σχέσεις – κοινωνικούς συσχετισμούς, η κυριαρχία προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος αξιοποιώντας και ενισχύοντας παράλληλα τους μηχανισμούς της στο πλαίσιο μιας γενικευμένης αντεξεγερτικής εκστρατείας.

Αναβαθμίζει το νομικό της οπλοστάσιο (εφαρμόστηκε ο Νόμος για τις κουκούλες αντίθετα με τις εξαγγελίες), δημιουργεί νέα σώματα ασφαλείας (ομάδα Δέλτα) και εντείνει την αστυνόμευση (αστυνομοκρατία), στοχοποιεί άτομα, συλλογικότητες & κοινωνικούς – πολιτικούς χώρους αγώνα και κατασυκοφαντεί μέσω των ΜΜΕ με στόχο την απομόνωση, αποιδεολογικοποίηση και εγκληματοποίησή τους σε μια προσπάθεια να εκβιαστεί η απαραίτητη για το σύστημα κοινωνική και θεσμική συναίνεση, επιστρατεύει φασιστοειδή και σιγοντάρει επιθέσεις παρακρατικών σε στέκια και καταλήψεις (με πιο πρόσφατη αυτή σε στέκι μεταναστών στα Χανιά ξημερώματα Τετάρτης 16/12 όπου φασίστες έσπασαν την πόρτα και έβαλαν φωτιά στο χώρο, αφήνοντας την υπογραφή τους, δηλαδή γραμμένες σβάστιγκες στους τοίχους…)

Οι διαθέσεις της κεντρικής εξουσίας φάνηκαν στο Χαλάνδρι ήδη από τις 4 Δεκεμβρίου. Όπου 6(!) διμοιρίες ΜΑΤ και ΥΜΕΤ πήραν εντολές να εγκλωβίσουν μαθητές και αλληλέγυους μετά το πέρας της μαθητικής πορείας και απείλησαν με συλλήψεις των ‘‘υποκινητών’’(;;). Κατασκευάζουν υποκινητές επειδή δε μπορεί να χωρέσει στην εξουσιαστική αντίληψη τους ένας αγώνας χωρίς αρχηγούς, διαμεσολαβητές και ‘‘ηθικούς αυτουργούς’’.

Στις πορείες που ακολούθησαν στις 6 και 7 Δεκέμβρη σε όλη την επικράτεια δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι αψήφησαν τον εκφοβισμό των προηγούμενων ημερών από τις Αρχές (καταστολή στο Κερατσίνι, αστυνομικές δυνάμεις κατοχής στην περιοχή των Εξαρχείων και σ’ όλη την Αθήνα κλπ) και βγήκαν στον δρόμο να διαδηλώσουν και να συγκρουστούν με καπιταλιστικά και κρατικά σύμβολα. Το τριήμερο ολοκληρώθηκε με ένα σκηνικό τρόμου και καταστολής, με πάνω από 800 προσαγωγές (φακέλωμα) και πάνω από 140 συλλήψεις.

Σε αυτά προστίθεται ο τραυματισμός πολλών διαδηλωτών, ανάμεσα στους οποίους και ο σοβαρός τραυματισμός της συναγωνίστριας Α. Κουτσουμπού (γνωστή για την αντιδικτατορική της δράση και μέλος του ΕΕΚ) από δολοφόνο της ομάδας Δ, που αφού τη χτυπάει με τη μηχανή, συνεχίζει με γκλομπ και κλωτσιές σε αυτή αλλά και σε όποιον έσπευσε να τη βοηθήσει.

Συχνά ήταν επίσης τα φαινόμενα προσπάθειας κατασκευής ενόχων μετά από συλλήψεις στο σωρό με ενοχοποιητικό υλικό σε διαδηλωτές (ένα βίντεο κατέδειξε μία από τις πολλές τέτοιας φύσεως αστυνομική σκευωρία στη Θες/νίκη), ο πυροβολισμός με πλαστικές σφαίρες κατά μαθητών, η σύμπραξη φασιστών και ΜΑΤ κατά διαδηλωτών καθώς και η εισβολή χωρίς το νομικό άλλοθι της εισαγγελικής παρουσίας σε στέκια (όπως στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο στα Γιάννενα, όπου σε κλίμα τρομοκρατίας μπάτσοι εισβάλλουν βρίζοντας, χτυπώντας και τραμπουκίζοντας συντρόφους και γείτονες).

Ενώ, με αφορμή τους θεατρινισμούς του πρύτανη Κίττα, μεθοδεύεται η κατάργηση του –αδιαπραγμάτευτου για εμάς- κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου και τα ΜΑΤ βρίσκουν ουκ ολίγες φορές την ευκαιρία να το καταπατήσουν και να κάνουν συλλήψεις. Προτείνεται η επίδειξη της φοιτητικής κάρτα για να μπεις στη σχολή και η απαγόρευση αυτόνομων εκδηλώσεων και στεκιών, γεγονότα που ενισχύουν τον βολικό για την κυριαρχία διαχωρισμό των αγωνιζόμενων σε φοιτητές – εξωπανεπιστημιακούς .

Η, εκτός πραγματικότητας δρόμου, καθεστωτική αριστερά, από τη μεριά της, συνεχίζει στην οδό της νομιμοφροσύνης, κάνοντας αναφορές για ‘ομάδες τυφλής βίας’, κάτι όμως που οι μαζικές κοινωνικές συγκρούσεις αντικρούουν καταφανέστατα. Αντίθετα τυφλή είναι η βία του συστήματος όπως τη συναντάμε στον δρόμο από τα ανδρείκελα, επονομαζόμενα γλαφυρά και ως ‘προστάτες του πολίτη’, ΜΑΤ, ασφαλίτες και ομάδα Δ. Όπως επίσης και η βία που κατακλύζει κάθε πτυχή της ζωής μας, το εκπαιδευτικό σύστημα, η καταλήστευση των οικονομικών και φυσικών πόρων και των ζωτικών μας χώρων από τράπεζες και πολυεθνικές, η εργασιακή εκμετάλλευση, η ανεργία και η επιβολή της ανέχειας στη ζωή μας…

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η στάση των ΜΜΕ, προτάσσοντας ως υπέρτατη αξία την ασφάλεια και αποπροσανατολίζοντας από τα καθημερινά κοινωνικά προβλήματα. Είχε προηγηθεί συνάντηση και συνεννόηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη με ιδιοκτήτες και εκδότες μέσων μαζικής παραπληροφόρησης, ώστε να διασφαλιστεί η στήριξη των αστυνομικών σχεδίων. Έτσι, είχαμε μία συνεχή αναπαραγωγή της αστυνομικής προπαγάνδας, με πρώτη είδηση την υποτιθέμενη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ. για εξάρθρωση ‘αναρχικής τρομοκρατικής ομάδας’ και για γιάφκα στο θέμα του Ρεσάλτο. Οποιαδήποτε διαφορετική φωνή φιμωνόταν (εξού και οι συνεχείς επιθέσεις στο Indymedia) και ο ολοκληρωτισμός της ενημέρωσης συμπληρωνόταν από παρέμβαση του Χρυσοχοίδη σε όλα τα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα, για να αποκαταστήσει την ‘‘αλήθεια’’, το ‘‘ήθος’’ και την ‘‘τόλμη’’ των αστυνομικών επιχειρήσεων όπου αυτό χρειαζόταν. Μέχρι, βέβαια, να μην μπορούν να καλύψουν άλλο την πατάτα και το στημένο παιχνίδι εις βάρος των αγωνιστών του Ρεσάλτο…

οι κοινωνικοί αγώνες…
                         … δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται, δεν φυλακίζονται!
Ο φόβος έχει περάσει στο δικό τους στρατόπεδο, όσο οι ελευθεριακές, αναρχικές και αντιεξουσιαστικές ιδέες, οι αυτοοργανωμένοι και ακηδεμόνευτοι αγώνες, οι αντιιεραρχικές συνελεύσεις, δομές και εγχειρήματα σε γειτονιές, σχολεία, σχολές και εργασιακούς χώρους, τα προτάγματα της αλληλεγγύης, της αντίστασης και διεκδίκησης της ζωής μας, όχι μόνο δεν καταστέλλονται αλλά πολλαπλασιάζονται και ριζώνουν στον κοινωνικό ιστό.

                                                 Κατάληψη Kτήµατος Πραποπούλου