Σκέψεις και αρνήσεις σε καιρούς “πανδημίας”
“Κινούμενη από τα κάτω, η γενικευμένη πειθαρχία μετατράπηκε σε μαζική «απελευθέρωση». Η ανάγκη για συλλογικοποίηση αναδύθηκε και η ατομική ευθύνη παραμερίστηκε. Οι καταλήψεις, τα αυτό-οργανωμένα εγχειρήματα, τα πολιτικά στέκια αλλά συνάμα και ο δημόσιος χώρος εν γένει (πλατείες, πάρκα), παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, δεν έπαψαν να αποτελούν σημεία συνάντησης και αλληλεπίδρασης. Αυτά τα υποκείμενα που
έσπασαν εμπράκτως την τρομολαγνία, που βρήκαν τρόπους να επικοινωνούν και να δραστηριοποιούνται εν μέσω καραντίνας, που αντάλλαξαν μαζί μας πολιτικά σκεπτικά πάνω στη συνθήκη covid-19, είναι τα υποκείμενα που εμείς αναγνωρίζουμε ως το«υγιές αντί-σώμα» απέναντι σε μια εχθρική συνθήκη”
Η παρούσα μπροσούρα δεν καλείται να δώσει την απόλυτη αλήθεια που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, αλλά να παρουσιάσει τη δικιά μας ανάλυση για το πώς βιώσαμε συλλογικά το προήγουμενο διάστημα.