ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ EΠΙ 40 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ Θ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 09/07 Θ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
«Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών, αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού, με ή χωρίς ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στη δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.»
(απόσπασμα από το τελευταίο γράμμα του απεργου πείνας Θ. Ηλιόπουλου)
6 δεκεμβρη 2008: Ο 15χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από σφαίρες αστυνομικών. Ο ασκός του αιόλου ανοίγει, ταραχές και επεισόδια ξεσπούν από χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας. Στα επόμενα εικοσιτετράωρα η μορφή και η ένταση της οργής παίρνουν χαρακτηριστικά γενικευμένης εξέγερσης. Σχεδόν αμέσως μηνύματα και κινήσεις αλληλεγγύης φτάνουν από πολλά μέρη του κόσμου. Οι κρατικοί μηχανισμοί ανημποροι να ελέγξουν και να κατευνάσουν τα εξοργισμένα πλήθη, προχωρούν σε εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις. 67 άτομα προφυλακίζονται, οι περισσότεροι απο τους οποίους διώκονται με τον τρομονόμο. Ανάμεσα τους μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι και μετανάστες.
18 δεκέμβρη 2008: Σε αυτό το γενικευμένο κλίμα κρατικής καταστολής συλλαμβάνεται και επειτα από μερικές μέρες προφυλακίζεται και ο Θ. Ηλιόπουλος. Παρόλες τις αντιφάσεις του κατηγορητηρίου, τις δηλώσεις αυτοπτών μαρτύρων ότι ο Ηλιόπουλος δεν συμμετείχε στα επεισόδια και το γεγονός ότι οι μόνοι μάρτυρες κατηγορίας είναι δύο αστυνομικοί ο Ηλιόπουλος παραμένει προφυλακισμένος στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού για 61/2 μήνες.
10 Ιουλίου 2009: Ο Θ. Ηλιόπουλος ξεκινά απεργία πείνας. Μια μέρα πριν το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών απέριψε την αίτηση αποφυλάκισής κρίνοντας οτι είναι «επικίνδυνος για τη δημοκρατία» και αποφάσισε την συνέχιση της προφυλάκισης του για τους επόμενους τουλάχιστον έξι μήνες.
Μπροστά σε αυτόν τον εμπαιγμό των δικαστικών και κρατικών μηχανισμών η απάντησή μας είναι απλή και ξεκάθαρη: Θα μας βρούν μπροστά τους. Όσο ποινικοποιούνται και διώκονται τα αγωνιζόμενα και καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, όσο στενεύει ο κλοιός γύρω από καταλήψεις, στέκια και άλλους απελευθερωμένους χώρους απο κρατικούς και παρακρατικούς ιθύνοντες, όσο μεθοδεύονται νέα κατασταλτικά μέτρα (ποινικοποίηση της κουκούλας. άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, αρση του απορρήτου τηλεπικοινωνιών, ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης στο Διαδίκτυο, κάμερες κ.λ.π.), όσο οι μετανάστες στοχοποιούνται ως εσωτερικός εχθρός και στοιβάζονται στα συγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η δράση μας θα ανθίζει…
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ, ΔΕΝ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ
όλα συνεχίζονται..
Κατάληψη κτήματος Πραποπούλου
http://protovouliaxalandriou.blogspot.com/

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον…

Κάτω από το πέπλο της γαλήνιας περιόδου διακοπών και ειρήνης βρίσκεται η πραγματικότητα: κοινωνική κρίση, φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση, ανελευθερία… Η μόνη ελπίδα αυτού του αποτυχημένου καπιταλιστικού κράτους και των εξουσιαστών είναι η ολοένα και μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση της καθημερινότητας απέναντι στην κοινωνική έκρηξη και οργή που συνεχώς οξύνεται και πλησιάζει. Η κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη έδειξε ότι αφορμές για επίθεση σ’ αυτόν τον χρεωκοπημένο κόσμο δίνονται καθημερινά και το ανταγωνιστικό κίνημα βρίσκεται παντού. Στους δρόμους, στα πάρκα, στις πλατείες, στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, τα στέκια και τις καταλήψεις. Εκεί που χτίζονται οι ελευθεριακές δομές του αύριο, εκεί που η αντίσταση, η συλλογικοποίηση των αρνήσεων, η αλληλεγγύη και η ομορφιά του αγώνα συναντιούνται και αναπνέουν ελεύθερα, δημιουργώντας ρήγματα στο σάπιο σύστημα.

Τα κατασταλτικά έργα έχουν ήδη δρομολογηθεί και κάποια από αυτά νομοθετηθεί. Αφορούν τη νομιμοποίηση των καμερών, την άρση του πανεπιστημιακού ασύλου, το φακέλωμα μέσω DNA, την ποινικοποίηση της αυτοπροστασίας απέναντι στα χημικά και την κάλυψη του προσώπου, την επωνυμία των κινητών τηλεφώνων και την άρση του απορρήτου, την επίθεση στην ανωνυμία και στην ύπαρξη ελεύθερων σελίδων αντιπληροφόρησης.


Σ’ όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι απροκάλυπτες επιθέσεις ακροδεξιών στοιχείων σε συνεργασία με την αστυνομία και οι επισκέψεις του υφυπουργού Εσωτερικών Μαρκογιαννάκη σε πλατείες και χώρους, όπου τα κάθε λογής φασιστοειδή εκμεταλλευόμενα την εξαθλίωση των μεταναστών, του πλέον καταπιεζόμενου κομματιού της κοινωνίας, επιδιώκουν να κερδίσουν έρεισμα. Έτσι ξεδιπλώνεται ξεκάθαρα σε όποιον επιλέγει να έχει τα μάτια του ανοιχτά η ολοφάνερη σύμπραξη κράτους και παρακράτους.


Δεν είναι τυχαίο όμως πώς φτάσαμε ως εδώ. Ο εθνικιστικός παροξυσμός που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια με αφορμή αθλητικά γεγονότα και όχι μόνο (Ολυμπιακούς αγώνες, Euro 2004, κτλ.) ενισχύθηκε και συντηρήθηκε, ώστε να διαφυλαχθεί η ψευδαίσθηση της εθνικής ενότητας. Πλαισιώθηκε από τις ναζιστικές συμμορίες, το εκτελεστικό όργανο, το μακρύ χέρι του κράτους, που κάνει πράξη τη διάχυτη ρατσιστική προπαγάνδα και την ξενοφοβία που προβάλλεται από κράτος και μέσα μαζικής εξημέρωσης.


Το κράτος, μέσα από τις εξαγγελίες του υπουργού του στοχοποιεί επίσημα τους μετανάστες και τους κατειλημμένους χώρους ως τους δύο βασικούς εσωτερικούς εχθρούς του. Τις εκκενώσεις κτιρίων που κατοικούνταν από μετανάστες, όπως η εκκένωση του Εφετείου, της Βεραντζέρου και αλλού, ακολουθούν οι επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και άλλους απελευθερωμένους χώρους.


Τα τελευταία χαρακτηριστικά παραδείγματα παρακρατικών επιθέσεων αποτελούν η επίθεση στο στέκι των Αγωνιστικών Κινήσεων στη Θεσσαλονίκη, η επίθεση με μολότοφ στον κατειλημμένο χώρο που στεγάζεται το Radio Revolt στο κέντρο της Πανεπιστημιούπολης στο ΑΠΘ, η τοποθέτηση εμπρηστικών μηχανισμών στη σιδερένια κεντρική είσοδο της κατάληψης Φάμπρικα ΥΦΑΝΕΤ στη Θεσσαλονίκη, η προσπάθεια παραβίασης του ελευθεριακού στεκιού Πικροδάφνη στο Μπραχάμι, μερικές μέρες μετά την παρακολούθηση του στεκιού από ασφαλίτες, και η αποτυχημένη επίθεση στη Βίλλα Αμαλίας.


Τα ξημερώματα της 1ης Αυγούστου, γύρω στις 2 π.μ., παραβιάζονται τα συρματοπλέγματα του κτήματος Πραποπούλου και δύο κρανοφόροι, που κατέβηκαν από μηχανή κρατώντας λοστούς, κινούνται προς το κτίριο της κατάληψης και επιχειρούν ανεπιτυχώς να διαρρήξουν πόρτες και παράθυρα. Στο κτήμα εκείνη τη στιγμή βρίσκεται άνθρωπος οικείος στην κατάληψη, άστεγος και μετανάστης. Όταν τον αντιλαμβάνονται, του επιτίθενται χτυπώντας τον αλλεπάλληλα στο κεφάλι και στο σώμα με τους λοστούς και φωνάζοντας ρατσιστικές βρισιές, και διαφεύγουν από το σημείο που ήρθαν, στο οποίο βρέθηκε και ένα στουπί με βενζίνη.


Τις εκκλήσεις του χτυπημένου για βοήθεια ακούν οι γείτονες που καλούν ασθενοφόρο και τον περιθάλπτουν προσωρινά. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο, όπου και παραμένει δυο μέρες με ελαφρά ευτυχώς τραύματα στο κεφάλι και στο σώμα. Άμεσα κινητοποιούνται η συνέλευση της κατάληψης και αλληλέγγυοι/ες.


Ο οποιοσδήποτε εφησυχασμός απέναντι σε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και δίπλα μας είναι αφελής και η αντίληψη ότι δεν μας αφορούν όλους επικίνδυνη. Η σιωπή είναι συνενοχή. Απέναντι σε κάθε είδους ρατσιστικές και παρακρατικές βιαιότητες αντιτάσσουμε τη ζωή, την αλληλεγγύη και τις διανθισμένες δημιουργικά αρνήσεις μας και δηλώνουμε ξεκάθαρα προς κάθε κατεύθυνση πως είμαστε και θα παραμείνουμε εδώ.





Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου και Αλληλέγγυοι/ες

Για την επίθεση στην κατάληψη κτήματος πραποπούλου

Τα ξημερώματα της 1ης Αυγούστου, γύρω στις 2, παραβιάζονται τα συρματοπλέγματα του κτήματος Πραποπούλου και δύο κρανοφόροι που κατέβηκαν απο μηχανή κρατώντας λοστούς κινούνται προς το κτίριο της κατάληψης. Επιχειρούν ανεπιτυχώς να διαρρήξουν παράθυρα και πόρτες.

Στο κτήμα από σύμπτωση εκείνη τη στιγμή βρίσκεται άνθρωπος της γειτονιάς οικείος στην κατάληψη, άστεγος και μετανάστης. Όταν τον αντιλαμβάνονται, του επιτίθενται χτυπώντας τον αλεπάλληλα στο κεφάλι και στο σώμα με τους λοστούς φωνάζοντας ρατσιστικές βρισιές και διαφεύγουν από το σημείο που ήρθαν, στο οποίο βρέθηκε και ένα στουπί με βενζίνη.

Τις εκκλήσεις του χτυπημένου για βοήθεια ακούν οι γείτονες που καλούν ασθενοφόρο και τον περιθάλπτουν προσωρινά. Τα φασιστοειδή αφήνουν πίσω τους ελάχιστες ζημιές. Αμέσως κινητοποιήθηκαν η συνέλευση της κατάληψης και οι αλληλέγγυοι.
Τα φασιστοειδή κατάφεραν να τραυματίσουν ευτυχώς όχι σοβαρά έναν μετανάστη.

Άλλο ένα παρακρατικό χτύπημα που έρχεται να ενισχύσει τον εκφασισμό της κοινωνίας που έχει δρομολογηθεί από το κράτος εναντίον καταπιεσμένων και αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, μεταναστών, αυτοδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων και καταλήψεων.

Κατάληψη Κτήματος Πραποπούλου